Επιθετική & αντικοινωνική συμπεριφορά: Γιατί ένα παιδί 2 έως 3 ετών αντιδρά άσχημα;

Πολλά μικρά παιδιά αδυνατούν να συγκρατήσουν την επιθετικότητά τους.

Όταν η επιθετική συμπεριφορά γίνεται τακτικό χαρακτηριστικό του παιδιού, αποτελεί συνήθως αντίδραση, σε δύο πράγματα:

• την έλλειψη αποτελεσματικού ελέγχου και πειθαρχίας από τη στιγμή που γεννήθηκε και
• ένα αίσθημα ανασφάλειας του παιδιού, που μπορεί να νιώθει ότι οι γονείς του δεν το προσέχουν, δεν το αγαπούν και δεν νοιάζονται γι΄αυτό.

Και στις δύο περιπτώσεις οι γονείς είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου υπεύθυνοι για τη δύσκολη συμπεριφορά του παιδιού.

«Αν το παιδί σας είναι επιθετικό , εξετάστε με προσοχή τον τρόπο που του φέρεστε εσείς και ο σύζυγός σας και , αν είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας , είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα διαπιστώσετε ότι δεν θα ανταποκρίνεστε και τόσο καλά στο ρόλο σας ως δασκάλων και μοντέλων συμπεριφοράς για το παιδί σας», αναφέρει η Miriam Stoppard γιατρός και μέλος του Royal College of Physicians.

Επιθετικότητα και αντιμετώπιση

Ένας από τους πρώτους και σημαντικότερους τρόπους να διδάξετε ευγένεια και ευελιξία στο παιδί είναι να δείχνετε πρώτα εσείς ευελιξία, ανοχή και ευγένεια σε όλες σας τις επαφές μαζί του.

Μην ξεχνάτε ότι το παιδί σας θα σας μιμείται στα πάντα, συμπεριλαμβανομένης της επιθετικότητας.

Αν το παιδί σας ξαφνικά γίνει επιθετικό, αυτό είναι σίγουρο σημάδι κάποιας έντασης ή δυστυχίας στη ζωή του και πρέπει να αναζητήσετε με προσοχή την αιτία της.Η αιτία θα βρίσκεται σχεδόν πάντα στη σχέση του παιδιού μαζί σας, με τον σύζυγό σας ή με την υπόλοιπη οικογένεια ή στην ένταση που επικρατεί στο σπίτι.

Τo παιδί νοιώθει την ένταση που μπορεί να υπάρχει στην ατμόσφαιρα και αυτό θα του προκαλέσει μεγάλη ανασφάλεια.

Αντικοινωνική συμπεριφορά

Σύμφωνα με το consumer.healthday.com πολλά παιδιά μικρής ηλικίας όταν κατακλύζονται από έντονα συναισθήματα που δεν μπορούν να διαχειριστούν, αρχίζουν να χτυπάνε, να κλωτσάνε ή να φωνάζουν.

Μεταξύ 2 και 5 ετών, το λεξιλόγιο και οι δεξιότητες ενός παιδιού αυξάνονται γρήγορα. Αντιλαμβάνεται λοιπόν ότι το να μιλήσει για μια διαμάχη είναι προτιμότερο από το επιτεθεί σε ένα συνομήλικο του.

Ορισμένα παιδιά, ωστόσο, έχουν πρόβλημα στην ανάπτυξη γλωσσικών δεξιοτήτων ή έχουν συναισθηματικές ή μαθησιακές διαταραχές που έχουν ως αποτέλεσμα ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα άγχους, φόβου, απογοήτευσης ή θυμού. Όταν αποκαλύπτεται ένα τέτοιο πρόβλημα, οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν το παιδί να ξεπεράσει τη δύσκολη συμπεριφορά.