«Ο Αγαπητός των παιδικών μου χρόνων», της Ελένης Κεχαγιά

για μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών στο ΙΚΑ. Ο επιχειρηματίας των γνωστών θεσσαλονικιώτικων ζαχαροπλαστείων συνελήφθη την Τετάρτη για μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών στο ΙΚΑ ύψους 154.877,36 ευρώ».

Της Ελένης Κεχαγιά

Στις αρχές του 2013, ο «Αγαπητός» κατέθεσε αίτηση πτώχευσης και έκλεισε.

«Ο Αγαπητός» όμως δεν έκλεισε έτσι απλά. Μαζί του έκλεισε και ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή των Θεσσαλονικιών.

Ημουν δεν ήμουν 5 χρόνων και θυμάμαι τη μαμά μου ή τη γιαγιά μου, κάθε φορά που τελείωνα το μπαλέτο μου- η σχολή ήταν πάνω στην πλατεία Αριστοτέλους, να πηγαίνουμε λίγο πιο πανω στην Τσιμισκή στον Αγαπητό. Και κάθε φορά παίρναμε ένα μεγάλο κοκ. Στα μάτια μου τότε φαινόταν, γίγας! Αχ αυτά τα κοκ. Αξεπέραστα.

Σαν χθες θυμάμαι το σκαλάκι του καταστήματος. Η μαμά μου θυμάται πάντα και τον παππού εκεί. Τον ιδρυτή. Μέχρι το τέλος της ζωής του, ήταν παρών. Και η κόρη του. Εγώ πάλι ως παιδική μνήμη θυμάμαι τον κόσμο, να μπαινοβγαίνει για να αγοράσει τα θεσπέσια γλυκά του.

Μήπως οι τούρτες του δεν ήταν θεσπέσιες; Τόσο στην γεύση όσο και στην όψη.

Ο Αγαπητός έκανε τις πιο όμορφες τούρτες στη Θεσσαλονίκη. Αληθινά κοσμήματα! Σε όλα μας τα παιδικά πάρτι γενεθλίων – μέχρι τουλάχιστον να κατέβουμε στην Αθήνα, οι τούρτες μας ήταν το κλου της βραδιάς.

Τρισδιάστατα έργα τέχνης! Και μιλάμε για τα μέσα του '80. Από τούρτα πιάνο με ουρά, στηριγμένη σε πόδια παρακαλώ, μέχρι τούρτα ανοικτό βιβλίο, τούρτα πασχαλίτσα, τούρτα Μπάρμπι και ό,τι άλλο φανταστεί ο νους σας!

Τα χρόνια πέρασαν, εμείς κατεβήκαμε οικογενειακώς Αθήνα αλλα κάποια πράγματα έμεναν πάντα σταθερά.
Κοκ από τον Αγαπητό, καριόκες από τον Χατζηφωτίου, τρίγωνα από τον Ελενίδη, καζάν ντι πι από τον Χατζή, μπουγάτσα... γενικώς!

Οταν ο «Αγαπητός» άνοιξε στην Αθήνα η χαρά μου ήταν απερίγραπτη! Και να μη σας πω καλύτερα για το πως αντιμετώπιζα όποιον δεν τον ήξερε! «Τι! Είναι δυνατόν να μην ξέρεις τον Αγαπητό;» έλεγα, κουνώντας το κεφάλι συνομωτικά αν υπάρχαν στην παρέα και άλλοι Θεσσαλονικείς ή τουλάχιστον γνώστες των πραγμάτων!

Ο «Αγαπητός» διαδόθηκε στην Αθήνα άνοιξε και άλλα υποκαταστήματα αν δεν κάνω λάθος. Και οι Αθηναίοι τον αγάπησαν! Γιατί όχι άλλωστε;

Τα χρόνια πέρασαν κι άλλο, μεγάλωσα (!) παντρεύτηκα και στο γάμο μου, τον «Αγαπητό» πήρα. Και μάλιστα γνώρισα και τον ίδιο τον Αγαπητό. «Αγαπητός, είναι το μικρό μου», μου είπε και τότε έμαθα για πρώτη φορά πως αυτό ήταν και το όνομα του παππού - ιδρυτή των καταστημάτων. Το όνομα, και όχι το επώνυμο όπως εγώ νόμιζα.

Δεν τρέφω αυταπάτες. Ο Αγαπητός εγγονός, έφταιξε. Ισως είναι η «κατάρα» των γενεών που λένε. Η πρώτη γενιά δημιουργεί, η δεύτερη γενιά συντηρεί και η τρίτη, καταστρέφει. Μπορεί να είναι κι έτσι. Δεν το ξέρω, αλλά ούτε και με ενδιαφέρει να το ψάξω παραπάνω.

Αυτό που ξέρω είναι πως ακόμα και τώρα που περνάω καθημερινά από την Κηφισίας (γιατί τη Θεσσαλονίκη μόνο με τα κυάλια τη βλέπω πια) εκεί που ήταν το κατάστημα «Αγαπητός», ειδικά όταν στέκομαι στο φανάρι, κάτι σπάει μέσα μου..
Μα θα μου πείτε... Για ένα κοκ κάνεις έτσι; Ναι ! Για ένα κοκ! Αλλα τι κοκ!