Κι εγώ σε αγαπώ μαμά

Σε αγαπώ.
Ελπίζω να το ξέρεις αυτό.
Αλλά είμαι μικρό και ακόμη δεν μπορώ να το πω.
Έτσι τα δάκρυα έρχονται κάθε φορά που σε χρειάζομαι και κάποιες φορές νιώθω και τα δικά σου δάκρυα επίσης.
Ξέρω ότι πονάς, αλλά εγώ πονάω για σένα.
Ίσως νιώθουμε το ίδιο;
Όταν υπάρχει το σκοτάδι γύρω μου και το πρόσωπό σου μπορώ να το δω, ξέρω ότι όλα θα πάνε μια χαρά.
Το ξέρεις αυτό όμως, έτσι;
Απλά θέλω να στο πω,

Σε αγαπώ.
Αλλά δεν μπορώ ακόμη.
Έτσι απλώνω αντ΄αυτού τα χέρια μου και θα διαμαρτυρηθώ και θα γκρινιάξω αν με αφήσεις κάτω.
Όταν το μόνο που θέλω είναι η μυρωδιά σου, τη άνεση που μου προσφέρεις, τα πάντα μου.
Επειδή μυρίζεις όπως οι δυο μας σαν να είμασταν ένα.
Είσαι όσα ξέρω.
Είσαι ό,τι χρειάζομαι.
Ανυπομονώ να μάθω περισσότερα για εσένα, πριν εσύ μάθεις για εμένα, αλλά τώρα είμαστε το "εμείς".
Μια μέρα θα σου πω,

Σε αγαπώ.
Όταν σε κοιτάζω από χαμηλά, μόλις βρω τα μάτια σου, όλος ο κόσμος μου είναι στο επίκεντρο.
Ίσως, μπορούμε να επιβραδύνουμε και οι δύο μαζί.
Να περιφερθούμε ο ένας γύρω από τον άλλο, σαν να μην έχουμε πού να πάμε.
Λες και αυτό δεν θα κρατήσει για πάντα.
Λες και εγώ να μην μείνω για πάνα μικρό.
Μακάρι αυτή η στιγμή να κρατήσει για πάντα, και ίσως μια μέρα και εσύ να μείνεις για πάντα.
Αυτές οι μέρες είναι δικές μας, όπως μου ψιθυρίζεις,

Σε αγαπώ.
Όταν μου λες καληνύχτα.
Καθώς κοιμάμαι.
Καθώς αναπνέουμε και οι δυο μαζί.
Όταν ξυπνάω ξανά και ξανά και ψάχνω για εσένα.
Όταν ψάχνεις και εσύ τον δικό σου εαυτό.
Όταν τελικά βρισκόμαστε.
Ξέρω ότι είναι σταθερό.
Αλλά είσαι η σταθερά μου.
Γιατί αυτές οι μέρες που είναι γεμάτες με τίποτα είναι τα πάντα για μένα.

Και σύντομα το κεφάλι μου δεν θα ακουμπάει στο στήθος σου,
σύντομα τα δάκρυά μου θα γίνουν λέξεις.
Βλέποντάς σε, τα χείλη μου αρχίζουν να κινούνται,
το μόνο συναίσθημα που έχω γνωρίσει ποτέ, σε μια φωνή που νιώθει καινούργια.
Θα σου χαμογελάσω και θα σου πω...

"Κι εγώ σε αγαπώ μαμά".

_{πηγή: Instagram @jessurlichs_writer}