Μήπως η νέα γενιά δεν είναι τόσο σκληρή όσο ήταν η δική μου;

Τα παιδιά είναι σκληρά.

Ποιος δεν έχει να θυμάται κάτι που να του είχε συμβεί σε μικρότερη ηλικία και να τον πλήγωσε τόσο βαθιά που ακόμα να αναρωτιέται γιατί να έπρεπε να είχε βιώσει τέτοια άδικη συμπεριφορά;

Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να ανήκουν σε μια ομάδα, σε ένα σύνολο. Αν όλη η τάξη κοροϊδεύει ένα παιδάκι, και κάποιος συμμαθητής δεν συμμετάσχει στο bullying, τότε η πλειοψηφία θα τον παραγκωνίσει κι εκείνον.

Υπάρχουν εκατομμύρια πράγματα που θα βρει ένα παιδί για να χλευάσει, ό,τι του ξενίζει, ό,τι ζηλεύει, ό,τι τυχαία δεν είναι ή δεν έχει.

Σε αυτό δεν ευθύνονται μόνο οι γονείς! Τα παιδιά έχουν μια τεράστια ανάγκη για αποδοχή, και μπορεί να μην πιστεύουν καν τα άσχημα λόγια που θα πουν στο θύμα. Το θεωρούν παιχνίδι.

Πρέπει όλοι να έχουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας ανοιχτά, δάσκαλοι, προπονητές, οικογένεια, κηδεμόνες, γείτονες, ακόμα περαστικοί.

Προσωπικά με τις συμπεριφορές που είδα σε μικρή ηλικία από συνομήλικούς μου, θα έπρεπε να έχω ανοχή και αντοχή σε οποιαδήποτε απόρριψη μέχρι τα βαθιά μου γεράματα.

Φόραγα σιδεράκια, και ήταν ορόσημο χλευασμού, έγλυφα γλειφιτζούρι, και ήταν ορόσημο σεξουαλικού υπονοούμενου από τους συμμαθητές μου, είχα σπασμένο χέρι, και τα παιδιά τύλιγαν και τα δικά τους χέρια με χαρτί υγείας.

Έκανα παρέα με παιδιά από τη γειτονιά μου, εκείνα πήγαιναν στο ίδιο δημόσιο σχολείο, και εμένα που ερχόταν να με πάρει σχολικό από το σπίτι δεν με έπαιζαν, γιατί τους φαινόταν κάτι πολύ ξένο.

Έβρισκαν οποιαδήποτε αφορμή για να ενωθούν και να στήσουν στον τοίχο ένα άλλο παιδί.

Μεγάλωσα, και ακόμα ακούω παιδιά να κοροϊδεύουν παιδιά, είναι σαν να στήνουν στον τοίχο τα αδέρφια τους, τους εαυτούς τους, τους ίδιους!

Χθες πέρασαν δύο φίλες γύρω στα εφτά πρέπει να ήταν, και άκουσα να λένε τη λέξη «τρυφερότητα».

Αυτά τα κοριτσάκια με έκαναν να νιώσω και εγώ αυτή τη λέξη, στα μάγουλά μου, από το γέλιο που σχηματίστηκε, στο άκουσμα της πιο εγκάρδιας κουβέντας από δύο παιδιά!

Είχα καιρό να ακούσω αυτή τη λέξη ακόμη και από ενήλικες.

Μήπως η νέα γενιά δεν είναι τόσο σκληρή όσο ήταν η δική μου;

Η ψυχοθεραπεία και η αγάπη προς τον εαυτό, η θετική και φωτεινή στάση ζωής, η αγάπη, και η καλοσύνη, έχουν γίνει «μόδα». Επιτέλους, άλλαξαν τα πρότυπα! Θα μου πεις είναι καλό που είναι «μόδα»;

Είναι μια αρχή. Το κίνητρο είναι λάθος, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Είναι σαν να δώσεις σε έναν άστεγο να φάει και να το ποστάρεις στο facebook. Ο λόγος που το έκανες είναι πολύ μικρός, επιφανειακός, τοσοδούλικος, ματαιόδοξος και απίστευτα αλαζονικός. Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι ένας άνθρωπος λιγότερος θα μείνει σήμερα νηστικός!

Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη και αποδοχή, δεν χορταίνουν μόνο με φαΐ, θέλουν και αγκαλιές, και ασφάλεια!

Τα παιδιά που κοροϊδεύουν άλλα παιδιά, δεν θέλουν φωνές και κηρύγματα, και νουθεσίες, και τιμωρίες, αγάπη θέλουν.

Όταν ξεχειλίσει η αγάπη από μέσα τους, τότε μόνο θα μπορέσουν να τη μοιραστούν!