Γιατί τσακώνονται διαρκώς τα παιδιά μου;

Οι διαφωνίες και οι καβγάδες μεταξύ των παιδιών είναι πολύ συχνές καθώς είναι μέρος της εκμάθησης του πώς να τα πηγαίνουν καλά. Ο καυγάς συμβαίνει όταν μια διαφωνία γίνεται επιθετική, για παράδειγμα, όταν περιλαμβάνει φωνές ή χτυπήματα . Τα παιδιά εξακολουθούν να μαθαίνουν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους, επομένως αυτό δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο.

Οι τσακωμοί συχνά ξεκινούν όταν τα παιδιά βλέπουν μια κατάσταση ως άδικη και προσπαθούν να διεκδικήσουν αυτά που πιστεύουν ότι είναι τα δικαιώματά τους, αισθάνονται ότι οι άλλοι δεν βλέπουν την δική τους οπτική ή βλέπουν την ίδια κατάσταση με διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα, ένα μεγαλύτερο παιδί μπορεί να το δει ως αστείο να πειράξει το μικρότερο αδερφάκι του, αλλά το τελευταίο δεν το αντιλαμβάνεται ως κάτι το αστείο.

Όσο πιο κοντά είναι τα αδέρφια σε ηλικία, τόσο περισσότερο τσακώνονται.

Διαφωνίες, τσακωμοί και συζήτηση: Ευκαιρίες για μάθηση

Οι διαφωνίες μπορεί να είναι μια μεγάλη ευκαιρία για το παιδί να εξασκήσει τις κοινωνικές του δεξιότητες τις οποίες θα χρειαστεί ως ενήλικας . Όταν οι διαφωνίες οδηγούν σε καυγά, πιθανώς να είναι μια ευκαιρία για τα παιδιά να μάθουν και άλλους τρόπους επίλυσης των συγκρούσεων, ιδιαίτερα αν μάθουν ότι αυτή η μάχη δεν βγάζει πουθενά.

Όταν οι διαφωνίες επιλύονται δίκαια και χωρίς να πληγώνεται κανείς, τα παιδιά αρχίζουν να αντιλαμβάνονται αξίες όπως είναι η σημασία της διαπραγμάτευσης. Μαθαίνουν, επίσης, την αξία του να ακούν την άποψη ενός άλλου ατόμου και να σέβονται τα συναισθήματά του.

Ιδιοσυγκρασία και καβγάδες

Τα παιδιά γεννιούνται με τη δική τους μοναδική ιδιοσυγκρασία. Για παράδειγμα, τα παιδιά μπορεί να είναι επίμονα, κοινωνικά ή ντροπαλά . Η ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού καθιστά περισσότερο ή λιγότερο πιθανό το ότι θα διαπραγματευτούν, θα διαφωνήσουν ή θα αποφύγουν τη σύγκρουση.

Η ιδιοσυγκρασία μπορεί επίσης να είναι η αιτία του γιατί μερικοί άνθρωποι θυμώνουν πιο γρήγορα από άλλους ή δυσκολεύονται να ηρεμήσουν. Δεν είναι πάντα εύκολο για τους μεγάλους να λύσουν ειρηνικά τις «συγκρούσεις », οπότε φανταστείτε πόσο πιο δύσκολο είναι για τα παιδιά.

Οικογενειακό περιβάλλον και τσακωμοί

Από πολύ μικρή ηλικία, τα παιδιά μιμούνται τη συμπεριφορά που βλέπουν γύρω τους. Έτσι, εάν το παιδί σας βλέπει να λύνετε τις διαφορές σας με θετικούς τρόπους, έτσι θα το κάνει και εκείνο μεγαλώνοντας. Αυτό ονομάζεται μοντελοποίηση θετικής συμπεριφοράς.

Πως μπορείτε να το πετύχετε αυτό:

• Να παραμείνετε ήρεμες ή να απομακρύνεστε, εάν χρειάζεται, για να ηρεμήσετε

• Να είστε καλή ακροάτρια

• Να συζητάτε ήρεμα

• Να σκέφτεστε τις πιθανότητες για συμβιβασμό

Εάν οι γονείς πειθαρχούν τα παιδιά χτυπώντας τα , είναι πιο πιθανό και εκείνα να χτυπήσουν τα αδέρφια ή τους φίλους τους - ή ακόμα και τους γονείς τους. Λόγοι που συνδράμουν σε μία τέτοια συμπεριφορά:

• Είστε επιθετικοί μεταξύ σας
• Παίρνετε αυτό που θέλετε σπρώχνοντας
• Δεν έχετε σταθερά όρια στους τσακωμούς και στην επιθετικότητα
• Παρακολουθείτε σειρές, ταινίες και παίζετε βιντεοπαιχνίδια με πολλή βία

Ηλικία, δεξιότητες και διαφωνίες

Ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά χειρίζονται τις συγκρούσεις καθορίζεται εν μέρει από την ηλικία και το επίπεδο δεξιοτήτων τους. Για παράδειγμα, είναι σύνηθες τα μικρά παιδιά να συμπεριφέρονται πιο επιθετικά. Αυτό, συνήθως, αλλάζει καθώς μεγαλώνουν.

Τα παιδιά ηλικίας 3-4 ετών

• αρχίζουν να συνεργάζονται και να μοιράζονται τα πράγματα και τα παιχνίδια τους. Αυτό θα οδηγήσει σε λιγότερους καβγάδες.
• εξακολουθούν να μαθαίνουν πώς να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους – έτσι, για παράδειγμα, μπορεί να απογοητευτούν πολύ εάν η αδερφή τους έχει κάτι που θέλει.
• πιθανόν να χρειάζονται υποστήριξη και θετικά σχόλια.
• μπορεί να εκφράζουν την απογοήτευση και την ανυπομονησία με σωματικούς τρόπους όπως το σπρώξιμο .

Τα παιδιά ηλικίας 5-7 ετών

• μαθαίνουν να συμβιβάζονται και να συζητούν.
• λύνουν πολύ καλύτερα τα προβλήματα χωρίς να χρειάζεται παρέμβαση ενηλίκων. Εξακολουθούν να χρειάζονται ενθάρρυνση.

Τα παιδιά ηλικίας 8-12 ετών

• τείνουν να έχουν περισσότερες λεκτικές διαφωνίες και καυγάδες από τα μικρότερα παιδιά .
• γίνονται πολύ πιο κοινωνικά και θέλουν να τα πηγαίνουν καλά με τα άλλα παιδιά και να νιώθουν πως ανήκουν σε μία ομάδα .

^{Πηγή: raisingchildren.net.au}