«Ξύλο - Γόβες, 0 -1», από την Μαργαρίτα Θάνου

Με παίρνει είδηση η γιαγιά-Ρίτα, με κοιτά και ψύχραιμα με προειδοποιεί να τις βγάλω, γιατί θα πέσω και θα με δείρει. Ωσάν κωφή, τις παίρνω και αρχίζω να ανεβοκατεβαίνω τη μαρμάρινη σκάλα του κήπου. Πέφτω –φυσικά...-, σέρνομαι με όλη μου τη σπονδυλική στήλη σε ένα-ένα τα σκαλιά, ματώνω παντού και ο οδυρμός μου ακούγεται στις Σπέτσες.

Έρχεται η γιαγιά-Ρίτα, με σηκώνει, με καθαρίζει, μου βάζει γάζες και betadine, με ηρεμεί και αφού βλέπει πως συνέρχομαι κάπως... μου ρίχνει το ξύλο της αρκούδας. Πού σε πονεί και πού σε σφάζει. Ξανά οιμωγή εγώ. Την επόμενη μέρα ξυπνώ-μαζί με μένα το πονεμένο μου κορμί-και πάω κατευθείαν στην ντουλάπα της θείας Χιόνας. Φορώ τις γόβες και αλωνίζω το κτήμα-φυσικά...

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: 1) Ουδέποτε το ξύλο συμμόρφωσε το οποιοδήποτε παιδί. Ουδέποτε διαμόρφωσε χαρακτήρα. Δεν ωφελεί. 2) Η γιαγιά-Ρίτα ένεκα τύψεων έφτιαξε ταψί με χαλβά σιμιγδαλένιο-αριστούργημα, ο οποίος και εξαφανίσθηκε από τη γράφουσα εντός λίγων ωρών. Το ξύλο οδηγεί και σε παιδική παχυσαρκία. Αποφύγετέ το.

Μαργαρίτα Θάνου - Νομική Σύμβουλος