Έξι παιχνίδια που τα παιδιά μας δεν θα παίξουν ποτέ όπως παίζαμε εμείς!
Πόσοι από εσάς όταν ήσασταν μικροί είχατε τάμπλετ και αρκετά παιχνίδια για να παίξετε; Σίγουρα ελάχιστοι, μιας και τη γενιά τη δική μας τα περισσότερα παιδιά αντί για παιχνίδια όπως κούκλες και κουζινικά, ενδιαφέρον έβρισκαν σε άλλα παιχνίδια πιο ουσιαστικά, πιο ομαδικά, πιο όμορφα και πιο ξέγνοιαστα.
Τι θα λέγατε να ξαναγίνουμε για λίγο παιδιά; Να θυμηθούμε τα δικά μας τα παιχνίδια των παιδικών μας χρόνων και που ξέρετε ίσως αν τα δείξετε και στα παιδιά σας, να βρουν το ίδιο ενδιαφέρον και την ίδια λαχτάρα που είχατε και εσείς για να μάθουν να τα παίζουν.
Κρυφτό
«Πέντε, δέκα, δεκαπέντε...». Μετρούσαμε πέντε, πέντε, μέχρι το εκατό μέχρι να φύγουμε από το δέντρο ή την κολώνα που τα φυλάγαμε, για να ξαμοληθούμε να βρούμε τους φίλους μας που είχαν κρυφτεί και τρία τετράγωνα πιο μακριά. Ίσως εποχές τότε να ήταν ακίνδυνες καθώς τώρα δεν τολμούμε να σκεφτούμε ότι το παιδί μας θα κρυφτεί 1 τετράγωνο πιο μακριά από το σπίτι μας.
Βαρελάκια
Από τα πιο αστεία παιχνίδια, μιας και έπρεπε να περάσουμε πάνω από τους σκυμμένους φίλους μας, ακουμπώντας τους μόνο με τα χέρια μας. Κάποτε είχαμε ευλυγισία, τώρα όμως;
Σπασμένο τηλέφωνο
Λιγότερο δραστήριο παιχνίδι, αλλά ιδανικό για τα πάρτι και για τις μέρες που συνήθως βαριόμασταν να παίξουμε κάτι με τρέξιμο και κυνήγι. Ένα παιχνίδι που ο τελευταίος στη σειρά, έπρεπε να βρει τη λέξη που θα όριζε ο πρώτος. Κάτι δύσκολο καθώς, όλοι οι υπόλοιποι που θα μετέφεραν το μήνυμα, φρόντιζαν με τα διάφορα ηχητικά εφέ και τους αυτοσχεδιασμούς να αλλοιώσουν λίγο την αρχική λέξη.
Αγαλματάκια ακούνητα
Θα έπρεπε σε αυτό το παιχνίδι, να είμαστε ακούνητοι, αγέλαστοι και αμίλητοι. Επρόκειτο για ένα παιχνίδι που όλοι έπρεπε να συγκρατούνται μπροστά στο αυστηρό βλέμμα του παιδιού που τα φύλαγε, μιας και όταν περιεργαζόταν τους πάντες για να δει αν κουνιέται έστω και το βλέφαρό τους, κάποιος ξέσπαγε σε γέλια και έχανε.
Λαστιχάκι και σχοινάκι
Αυτά τα παιχνίδια αν και ήταν περισσότερο κοριτσίστικα, πολλές φορές παρακινούσε και τα αγόρια να συμμετάσχουν. Δύο παιχνίδια που ήθελαν γρήγορα πόδια μιας και έτσι το πρόσταζε το παιχνίδι. Το λαστιχάκι μάλιστα είχε και σκάλες δυσκολίας μιας και ξεκίναγε από τον αστράγαλο, μετά στα γόνατα, τη μέση και μετά τους αγκώνες.
Τα μήλα
Και ποιος δεν έχει παίξει μήλα και ποιος δεν τα έχει λατρέψει. Είτε ήταν στην θέση των παιδιών μέσα ή των παιδιών που πετούσαν τη μπάλα, όλοι ήθελαν να παίξουν αυτό το παιχνίδι. Για όσους δεν θυμούνται, ήταν ένα παιχνίδι που η ομάδα που κρατούσε τη μπάλα, προσπαθούσε να «κάψει» με τις ρήψεις της κάποιον από την αντίπαλη ομάδα, που ήταν στο κέντρο και όπου προσπαθούσε να αποφύγει τη μπάλα.
Αν υπάρχουν στιγμές που τα παιδιά σας βαριούνται να ζωγραφίσουν ή να παίξουν με το παζλ τους ή να κάνουν το οτιδήποτε, δοκιμάστε να τους μάθετε κάποιο από τα παραπάνω παιχνίδια. Θα τα λατρέψουν και θα τα αγαπήσουν όσο εσείς.
