Ένα πεντάχρονο αγοράκι εξομολογείται: «Εγώ δε θα γίνω ποτέ ρατσιστής! Θα τους αγαπάω όλους!»
Ο ρατσισμός είναι είναι ένα φαινόμενο που δυστυχώς βλέπουμε καθημερινά γύρω μας. Σήμερα 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού είναι η κατάλληλη ευκαιρία να αναρωτηθούμε ποια είναι η δική μας στάση και τις συνέπειες της δικής μας συμπεριφοράς.
Από την Άλκηστη Κοϊνάκη,
Πριν λίγες μέρες είχα επισκεφθεί την ξαδέρφη μου και το 5 χρονών ανηψάκι μου. Όπως αντιλαμβάνεστε είναι σε μία ηλικία που θέλει να μαθαίνει τα πάντα, δεν ηρεμεί ούτε στιγμή και φυσικά επεξεργάζεται κάθε τι που συμβαίνει γύρω του, ό,τι βλέπει και ό,τι ακούει.
Κάποια στιγμή ανοίξαμε την τηλεόραση. Το θέμα που κυριαρχούσε τις τελευταίες μέρες, ήταν αυτού του άτυχου Βαγγέλη.
«Μαμά αυτό είναι ο παιδάκι που χάθηκε;» ρώτησε το ανηψάκι μου την ξαδέρφη μου και αμέσως κοιταχτήκαμε με απορία μίας και στην τηλεόραση βλέπει μόνο κινούμενα σχέδια, συγκεκριμένες ώρες.
«Ναι, που το έμαθες εσύ αυτό καλό μου;» ρώτησε η ξαδέρφη μου.
«Στον παιδικό, ρώτησε ένα παιδί τη δασκάλα και μας είπε ότι είναι ένα παιδάκι που χάθηκε και τελικά πήγε στον ουρανό. Μαμά είναι αλήθεια ότι το πείραζαν τα άλλα παιδάκια;»
«Αλήθεια είναι παιδί μου. Κάποιοι άνθρωποι, κάποιες φορές δε συμπεριφέρονται ωραία στους άλλους.»
«Μα πώς γίνεται αυτό μαμά; Όλα παιδάκια ήταν. Δεν έπαιζαν όλα μαζί;»
Είχε έρθει η στιγμή για μία μεγάλη συζήτηση. Εκείνη την ημέρα το 5 ετών ανηψάκι μου άκουσε για πρώτη φορά τι σημαίνει ρατσισμός.
«Ξέρεις τι σημαίνει η λέξη ρατσισμός;» τον ρώτησα και όταν εκείνος έσπευσε να κουνήσει αρνητικά το κεφαλάκι του, είπα:
«Ο ρατσισμός είναι όταν δεν αγαπάμε και δε σεβόμαστε το διπλανό μας για αυτό που είναι, όταν του συμπεριφερόμαστε άσχημα χωρίς λόγο, μόνο και μόνο επειδή μπορεί να έχει κάτι διαφορετικό από εμάς. Είναι σαν να κοροϊδεύεις εσύ ένα παιδάκι επειδή μπορεί να μην τρέχει όσο καλά τρέχεις εσύ, επειδή μπορεί να έχει μεγάλη μύτη ή επειδή μπορεί να μην είναι από την Ελλάδα».
«Μα και τι πειράζει; Αφού όλα παιδιά είμαστε!Εγώ δε θα γίνω ποτέ ρατσιστής, θα τους αγαπάω όλους!».
Πόσο δίκιο είχε και πόσο σωστά και καθαρά έβλεπε τα πράγματα ένα 5χρονο παιδί! Γιατί να μην σκέφτονται έτσι και όλοι οι μεγάλοι! Πόσο διαφορετικά θα ήταν τότε τα πράγματα, πόσοι άνθρωποι θα ήταν πιο ευτυχισμένοι που δε θα αντιμετώπιζαν τις διακρίσεις και την άσχημη συμπεριφορά από άλλους!
Τα παιδιά ιδιαίτερα όσο είναι μικρά, απορροφούν όσα ακούνε και όσα βλέπουν σαν σφουγγάρι. Γίνετε σωστό πρότυπο για το παιδί σας και μάθετέ του να νοιάζεται για τους γύρω του και να σέβεται τη διαφορετικότητά τους.
Μπορεί το δικό μου ξαδερφάκι να έτυχε να μην έχει ζήσει κάποια ρατσιστική συμπεριφορά στην καθημερινότητά του, πολλά παιδιά όμως ήδη από τον παιδικό σταθμό βιώνουν τέτοια φαινόμενα. Μιλήστε του άφοβα και μονάχα έτσι θα το προφυλάξετε και θα του δώσετε το δικό σας μάθημα ανθρωπιάς και αγάπης!
