Δημοψήφισμα και οικονομική κρίση: Τι πρέπει να λέμε στα παιδιά μας αυτές τις μέρες!

Ας μην ξεχνάμε όμως ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Υπάρχουν και τα μικρά παιδιά και οι έφηβοι στο σπίτι μας, που ακούνε ότι συζητήσεις γίνονται από εμάς τους "μεγάλους" αλλά και από τα ΜΜΕ.

Τι κάνουμε λοιπόν; Πρέπει να μιλάμε μπροστά τους η όχι; Αν μας ρωτήσουν τα παιδιά μας τι θα τους πούμε; Πώς θα τα αντιμετωπίσουμε;

Ας ξεκινήσουμε από τον έφηβο: Μην ξεχνάμε πως δεν βρίσκεται έξω από τα πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας μας. Ακούει τι συμβαίνει γύρω του, έχει την κρίση της ηλικίας του, συμμετέχει και εκείνος με τα δικά του άγχη και φόβους, αντιλαμβάνεται τη σημερινή πραγματικότητα, παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις. Ακούει για το όριο των 60 ευρώ στις ημερήσιες αναλήψεις, σκέφτεται ίσως τι θα γίνει με το δικό του εβδομαδιαίο χαρτζιλίκι, την έξοδο του Σαββάτου ή και τις καλοκαιρινές του διακοπές...

Μπορούμε να του εξηγήσουμε λοιπόν την κατάσταση όχι όμως με τρόπο που θα τον γεμίσει φόβο και άγχος, αλλά ούτε και με τρόπο θυμωμένο και εχθρικό προς την οποιαδήποτε παράταξη ή προς το ΝΑΙ ή ΟΧΙ του δημοψηφίσματος. Σκοπός μας δεν πρέπει να είναι η κριτική στη πολιτική κατάσταση - όσο θυμό ή φόβο και αν έχουμε μέσα μας - αλλά η περιγραφή των γεγονότων. Μπορούμε να του πούμε λοιπόν, ότι η χώρα μας περνάει δύσκολες μέρες, ότι γίνονται σημαντικές ανακατατάξεις αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούν να κλονιστούν τα συναισθήματα και οι σχέσεις μεταξύ μας, να τονίσουμε τη σημασία της ομαδικότητας και του "είμαστε μαζί" στο να αντιμετωπίσουμε αυτές τις δύσκολες μέρες...

Στα πιο μικρά παιδιά θα προσπαθήσουμε με πολύ πιο απλά λόγια να τους εξηγήσουμε την κατάσταση όχι βέβαια με λεπτομέρειες. Ένα παιδάκι του δημοτικού αντιλαμβάνεται και αυτό με τη σειρά του ότι "κάτι κακό συμβαίνει". Δεν θα του ενισχύσουμε την αίσθηση του κακού αλλά ίσως είναι μία καλή αφορμή να του εξηγήσουμε ότι όλοι μας μπορούμε να είμαστε καλά όταν αγαπάμε ο ένας τον άλλον και όχι όταν καταναλώνουμε αγαθά. Δεν είναι τα χρήματα που μας δίνουν την ευτυχία αλλά η αγάπη, οι καλές σχέσεις, η ομαδικότητα, το να απολαμβάνουμε μικρές καλές στιγμές και χαρές της ζωής. Ας καλέσουμε φίλους του στο σπίτι, ας το πάμε μία βόλτα στη θάλασσα, ας μαγειρέψουμε μαζί κάτι, ας φτιάξουμε γλυκά ή παγωτά μαζί.

Το παιδί και ο έφηβος προσαρμόζονται πολύ πιο εύκολα σε καταστάσεις από εμάς τους μεγάλους, καθώς η προσαρμοστική τους ικανότητα είναι πολύ πιο ανεπτυγμένη. Δεν κρατάμε τα παιδιά στη γυάλα, προστατεύοντάς τα από το τι συμβαίνει γύρω τους, δεν σπέρνουμε όμως και τον πανικό με αντιδράσεις τραβηγμένες και υστερικές. Μπορούμε να τα μάθουμε να λειτουργούν με ψυχραιμία, κάτι άλλωστε που αυτές οι ημέρες επιβάλλουν, αν θέλουμε να λεγόμαστε πολιτισμένοι και σύγχρονοι άνθρωποι.

Μην μπούμε στη διαδικασία να φυσάμε και να ξεφυσάμε για το τι θα συμβεί, όσο λογική και αν είναι η ανησυχία μας. Ας είμαστε και εμείς πιο ψύχραιμοι αυτή την εβδομάδα που ξεκινάει με την αβεβαιότητα μπροστά. Ξέρετε, πολλές φορές οι δύσκολες στιγμές μας ενώνουν και μας δείχνουν πόσο σημαντικά είναι κάποια άλλα πράγματα, πράγματα που ίσως παραβλέπουμε και έχουμε ξεχάσει...

Μαρίνα Μόσχα
Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή

Κάντε τις ερωτήσεις σας στην Ψυχοθεραπεύτρια της σελίδας μας εδώ!