Σοκαριστικό: Δείτε πού κοιμούνται τα προσφυγόπουλα - Κάθε εικόνα και μία ιστορία ζωής (πρώτο μέρος)
Σε κάποιο παιδί λείπει το κρεβάτι του. Σε ένα άλλο η κούκλα του με τα μαύρα μεγάλα μάτια, ενώ ένα τρίτο παιδί ονειρεύεται τις μέρες που το μαξιλάρι του δεν ήταν ο εχθρός του.
Ο πόλεμος στη Συρία μαίνεται εδώ και πέντε χρόνια και τουλάχιστον περισσότερα από δύο χιλιάδες παιδιά έχουν τραπεί σε φυγή εντός και εκτός των συνόρων της. Αναγκάστηκαν να αφήσουν πίσω τους φίλους τους, τα σπίτια τους και τα κρεβάτια τους.
Ο Μάγκνους Γούενμαν, ο δύο φορές βραβευμένος φωτογράφος, συνάντησε και φωτογράφησε πρόσφυγες τόσο σε προσφυγικά καταλύματα όσο και κατά τη διάρκεια που ταξίδευαν στην Ευρώπη. Μέσα σε αυτές τις φωτογραφίες υπάρχουν και παιδιά. Παιδιά που δείχνουν το πού κοιμούνται τώρα πια, αφού δεν έχουν ούτε σπίτι, ούτε πατρίδα!
Δείτε παρακάτω μερικές από τις συγκλονιστικές εικόνες και μάθετε την ιστορία που κρύβει το κάθε παιδί.
Λαμάρ, 5 ετών
Σερβία: Πίσω στο σπίτι στη Βαγδάτη έμειναν οι κούκλες, το τρένο και η μπάλα. Η Λαμάρ, τα αναφέρει καθώς τη ρωτούν τι της λείπει περισσότερο. Μια βόμβα όμως τα άλλαξε όλα. Η οικογένειά της ήταν έτοιμη να αγοράσει φαγητό όταν η βόμβα έπεσε δίπλα από το σπίτι της. Δεν μπορούσαν να μείνουν άλλο πια εκεί, λέει η γιαγιά της Λαμάρ, που στέκεται δίπλα στη μικρή. Μετά από δύο προσπάθειες να περάσουν από την Τουρκία μέσα σε μια λαστιχένια βάρκα, κατάφεραν να φτάσουν στα Ουγγρικά κλειστά σύνορα. Τώρα η Λαμάρ κοιμάται πάνω σε μια κουβέρτα στο δάσος, τρομαγμένη, παγωμένη και λυπημένη.
Mahdi, 1,5 έτους
Σερβία: Ο Mahdi είναι 1,5 έτους. Το μόνο που έχει ζήσει είναι πόλεμος και τίποτε παραπάνω. Κοιμάται βαθιά παρά το γεγονός ότι εκατοντάδες πρόσφυγες περνάνε από πάνω του. Διαμαρτύρονται καθώς δεν μπορούν να περάσουν από τα σύνορα της Ουγγαρίας. Στην απέναντι πλευρά, εκατοντάδες αστυνομικοί στέκονται. Έχουν διαταγές από τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν να προστατέψουν τα σύνορά τους με κάθε κόστος. Η φωτογραφία τραβήχτηκε μία μέρα πριν οι αστυνομικοί ρίξουν δακρυγόνα και νερό πάνω στους πρόσφυγες.
Abdul Karim, 17 ετών
Αθήνα: Ο Αμπντούλ δεν έχει άλλα χρήματα. Με τα τελευταία του ευρώ, αγόρασε ένα εισιτήριο για την Αθήνα. Τώρα περνά τη νύχτα του στην πλατεία Ομονοίας, όπου εκατοντάδες πρόσφυγες φτάνουν καθημερινά. Εδώ, λαθρέμποροι με κόστος χιλιάδων ευρώ, δίνουν πλαστά διαβατήρια, χαρτιά και αεροπορικά εισιτήρια σε πρόσφυγες για να φύγουν. Ο Αμπντούλ όμως, δεν μπορεί να πάει πουθενά. Κατάφερε να αγοράσει ένα μεταχειρισμένο κινητό τηλέφωνο για να τηλεφωνήσει στη μητέρα του στη Συρία, αλλά δεν της είπε ποτέ πόσο άσχημα είναι τα πράγματα. «Κλαίει και προσεύχεται για μένα καθημερινά. Στεναχωριέται πολύ και δεν θέλω να την κάνω να ανησυχεί περισσότερο!». Τυλίγεται με την κουβέρτα και ονειρεύεται να κοιμηθεί ξανά σε ένα κρεβάτι και να βρεθεί με τη μικρότερη αδερφή του.
Ahmad, 7 ετών
Σερβία: Ακόμη και στον ύπνο σου δεν μπορείς να είσαι ήσυχος. Ο Αχμάντ βρισκόταν στο σπίτι του στο Idlib, όταν έσκασε μία βόμβα. Αυτός επέζησε ενώ ο μικρότερος αδερφός του, όχι. Η οικογένεια χωρίς σπίτι δεν μπορούσε να μείνει άλλο στην γενέτειρα πατρίδα τους. Έπρεπε να φύγουν. Τώρα το επτάχρονο αγόρι, κοιμάται μαζί με εκατοντάδες άλλους ανθρώπους στην άσφαλτο του αυτοκινητόδρομου που οδηγεί στα κλειστά σύνορα της Ουγγαρίας.
Shehd, 7 ετών
Σερβία: Η επτάχρονη Shehd, λατρεύει τη ζωγραφική, αλλά όλες της οι ζωγραφιές έχουν ένα κοινό στοιχείο. Τα όπλα. «Τα βλέπει όλη την ώρα, είναι παντού», λέει η μητέρα της καθώς το κορίτσι κοιμάται στην άκρη των κλειστών συνόρων της Ουγγαρίας. Τώρα δεν ζωγραφίζει πια. Η οικογένεια δεν μπορούσε να πάρει μαζί ούτε μπογιές ούτε χαρτιά. Η Shehd επίσης δεν παίζει πια. Η «φυγή» έκανε τα παιδιά να ενηλικιωθούν πριν την ώρα τους και να σκέφτονται τι θα συμβεί την επόμενη ώρα ή την επόμενη μέρα. Η οικογένεια με δυσκολία βρίσκει κάτι να φάει. Στην καλύτερη των περιπτώσεων τρώνε μήλα που θα μαζέψουν από τα δέντρα που βρίσκονται στα σύνορα. «Αν γνωρίζαμε τις κακουχίες που θα περνούσαμε, θα ρισκάραμε τις ζωές μας να μείνουμε στη Συρία», λέει η μαμά της.
Sham, 1 έτους
Σερβία: Αρκετά μπροστά, μόλις 4 μέτρα μακριά από το πλέγμα των συνόρων που χωρίζει τη Σερβία από την Ουγγαρία, ο μόλις ενός έτους Sham κοιμάται στην αγκαλιά της μαμάς του. Λίγα μέτρα τους χωρίζουν από την Ευρώπη που τόσο απελπισμένα θέλουν να πάνε. Πριν μια μέρα, επέτρεψαν σε μόλις λίγους πρόσφυγες να μπουν στο τρένο που θα τους οδηγούσε στην Αυστρία. Αλλά ο Sham και η μητέρα του έφτασαν πολύ αργά μαζί με άλλους πρόσφυγες, που τώρα είναι αναγκασμένοι να περιμένουν έξω από τα σύνορα για μια ακόμη ευκαιρία.
Abdullah, 5 ετών
Σερβία: Ο Abdullah έχει λευχαιμία. Τις τελευταίες δύο μέρες κοιμάται έξω από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Βελιγραδίου. Είδε να σκοτώνουν την αδερφή του, πίσω στο σπίτι του στη Συρία. «Είναι ακόμη σε σοκ και κάθε βράδυ βλέπει εφιάλτες», λέει η μητέρα του. Ο πεντάχρονος είναι κουρασμένος, δεν είναι υγιής και δυστυχώς δεν έχουν χρήματα για να αγοράσουν τα απαραίτητα φάρμακα.
Αυτές είναι μόνο επτά από τις 22 ιστορίες. Ιστορίες που σου σφίγγουν το στομάχι. Μέσα στις επόμενες ημέρες θα δημοσιεύσουμε και τις υπόλοιπες σοκαριστικές και τραγικές ιστορίες παιδιών που κοιμούνται στους δρόμους με την ελπίδα να βρεθούν σε ένα μέρος όπου θα είναι ασφαλή.
