Πότε ένα παιδί με ΔΕΠΥ μπορεί να εμφανίσει κατάθλιψη
Το 30-40% των παιδιών με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) έχουν σοβαρές πιθανότητες να εμφανίσουν στοιχεία κατάθλιψης και να αναπτύξουν με τα χρόνια χαμηλή αυτοεκτίμηση, ενώ στα αγόρια το φαινόμενο παρουσιάζεται 3- 4 φορές παραπάνω απ' ό,τι στα κορίτσια.
Σύμφωνα με όσα ανέφερε στο Πρακτορείο FM ο ψυχολόγος, νευροψυχολόγος παίδων, διδάκτωρ παιδοψυχολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Σήφης Κουράκης έρευνες της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ αλλά και του Αρχείου Γενικής Παιδοψυχιατρικής των ΗΠΑ, τεκμηριώνουν τη συσχέτιση ελλειμματικής προσοχής με στοιχεία κατάθλιψης και χαμηλής αυτοεκτίμησης.
Όπως εξηγεί μάλιστα, ο όρος κατάθλιψη δεν είναι δόκιμος για τα παιδιά και ως εκ τούτου τη χαρακτηρίζει δυσθυμία, δυσκολία στο συναίσθημα. «Τα παιδιά αυτά αργούν να διαγνωστούν, συνήθως στην ηλικία των 5-7 ετών διαγιγνώσκονται κι έτσι θεωρούνται επιθετικά, ενώ στην πραγματικότητα η ελλειμματική προσοχή τους δημιουργεί αυτόν τον αρνητισμό και αυτήν τη διάσπαση κι έτσι είναι απρόσεχτα, επιθετικά και αδυνατούν να συγκεντρωθούν για πολλή ώρα στις σχολικές εργασίες.
Όμως αυτό εκλαμβάνεται από τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς ως τεμπελιά, αποφυγή των εργασιών ή ένα είδος διαταραχής στη διαγωγή. Κι έτσι, η συμπεριφορά των γονέων ή των εκπαιδευτικών που παρερμηνεύουν τη στάση των παιδιών, προκαλεί στα παιδιά ματαιώσεις» αναφέρει ο κ. Κουράκης. «Σύμφωνα με τους ειδήμονες παγκοσμίως, συνέπεια αυτού είναι τα παιδιά να παρουσιάζουν το σύνδρομο πτώσης του ηθικού, δηλαδή απογοήτευση, αναξιότητα, απόρριψη από τους συνομηλίκους και αυτό προκαλεί με τα χρόνια σαν δευτερογενές σύμπτωμα, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση».
Σύμφωνα με τον κ. Κουράκη, οι γονείς πρέπει καταρχήν να αποδεχτούν το πρόβλημα και να ενημερωθούν από ειδικούς για αυτό. Και εφόσον γίνει η διάγνωση με ΔΕΠΥ το παιδί θα πρέπει:
1. Να εκγυμνάζεται συστηματικά και κυρίως ομαδικά με συνομηλίκους του και να κάνει ασκήσεις μελετημένες χώρου και χρόνου.
2. Οι σχολικές του δραστηριότητες να έχουν συντομία, ποικιλία και δόμηση.
3. Να εφαρμοστεί από ειδικούς πρόγραμμα συμπεριφορών με θετικούς ενισχυτές, δηλαδή να δίνονται κάποια δώρα εντός εισαγωγικών στο παιδί, κάποιες ενισχύσεις, που το ίδιο θα προεπιλέγει, ώστε να αυξηθεί το ενδιαφέρον του.
4. Πρέπει να κοιτάξουμε πολύ καλά τη διατροφή του, να μην περιέχει καφεΐνη, έψιλον συντηρητικά και γενικότερα συστατικά τα οποία εντείνουν την απροσεξία και την παρορμητικότητα.
Αν αυτές οι οδηγίες εφαρμόζονται και το παιδί εξακολουθεί να παρουσιάζει έντονα και συνεχή συμπτώματα, παρά και τη συμπεριφορική θεραπεία, ή τις συνεδρίες ψυχολογικής στήριξης, τότε υπάρχει και φαρμακευτική αγωγή με το συχνότερο συνταγογραφούμενο φάρμακο που είναι η μεθιλθενιδάτη και η ριταλίνη που βελτιώνουν τα κύρια συμπτώματα, δηλαδή την απροσεξία, την παρορμητικότητα και την υπερκινητικότητα.
