Πώς μπορεί ο γονιός να αντιδράσει στο παιδικό κλάμα;
Ναι, είναι δύσκολο για το γονιό να ακούει το παιδί του να κλαίει για πολλούς λόγους, όπως επειδή μπορεί να μην ξέρει τι να κάνει, να μην γνωρίζει πώς να το αντιμετωπίσει ή πώς να το κάνει να σταματήσει, να σκέφτεται ότι δεν είναι καλός γονιός που δεν μπορεί να κάνει το παιδί του να μην κλαίει, πως φταίει ο ίδιος ή ακόμα επειδή απλά ...θέλει την ησυχία του μετά από μία κουραστική μέρα.
Η στάση του γονιού λοιπόν απέναντι στο παιδί του χρειάζεται να είναι ενθαρρυντική, ώστε να του πει αν μπορεί ή ακόμα και να του δείξει με τον παιδικό του τρόπο γιατί κλαίει. Να το μάθει δηλαδή, να εξωτερικεύει αυτό που του συμβαίνει και να το κάνει λόγια, όταν βέβαια είναι σε ηλικία που μπορεί να εκφραστεί με το λόγο. Ακόμα και στις μικρότερες ηλικίες που το παιδί δεν μιλάει ακόμα, μπορεί να δείξει τι είναι αυτό που το κάνει και κλαίει, άρα μπορεί και πάλι να εκφραστεί με τον τρόπο του!
Επίσης ο γονιός δείχνει ότι "είναι εκεί". Είναι διαθέσιμος να ακούσει το παιδί του, τι του συμβαίνει, τη γνώμη του, μπορεί να το στηρίξει και να του "δώσει πίσω" πως εκείνος αντιλαμβάνεται την κατάσταση. Ας μην ξεχνάμε πως πολλά παιδιά κλαίνε μόνο και μόνο για να τραβήξουν την προσοχή του γονιού, που πολλές φορές μπορεί να είναι και απότομη και με φωνές, φτάνει να τους δώσει σημασία.
Σίγουρα κανένας λογικός γονιός δεν θέλει να μεγαλώσει ένα "ανάπηρο" στη επικοινωνιακή συναισθηματική έκφραση παιδί.
Ένα παιδί δηλαδή, που θα είναι δυσλειτουργικό στην επικοινωνία, που θα κάνει φασαρία στη τάξη, που θα μιλάει άσχημα στους συμμαθητές του ή ακόμα και στους δασκάλους του, που δεν θα σέβεται, που θα τσακώνεται εύκολα, που θα πιστεύει πως για να ακουστεί θα πρέπει να το "φωνάξει"...
Μαρίνα Μόσχα
Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή
Κάντε τις ερωτήσεις σας στην Ψυχοθεραπεύτρια της σελίδας μας εδώ!
