Το μεγάλο σας παιδί «κόντρα» στο νέο μέλος της οικογένειας: Τι πρέπει να κάνετε

Με την άφιξη του νέου μέλους, ανοίγετε ένα νέο κεφάλαιο στην οικογενειακή σας ζωή. Το πλέον μεγάλο σας παιδί (όσο μικρό κι αν είναι) νιώθει πρωτόγνωρα συναισθήματα που συχνά δε μπορεί να τα διαχειριστεί.

Από νευρικότητα και επιθετικότητα μέχρι υπερευαισθησία, έντονα σκανταλιάρικη διάθεση και διαρκής επιστροφή σε παλιές ξεχασμένες, μωρουδίστικες συνήθειες, όλα είναι πιθανό να τα συναντήσετε, χωρίς καμία προειδοποίηση.
Υπάρχουν παιδάκια που κάνουν διάφορα πισωγυρίσματα όταν βλέπουν τη μαμά να ασχολείται όλη την ώρα με το μωρό, όπως παιδιά που θέλουν και πάλι την πιπίλα τους ή αρχίζουν να πίνουν πάλι το γάλα τους με το μπιμπερό ή άλλα που βρέχουν το κρεβάτι τους κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Να είστε έτοιμες να δεχθείτε συναισθήματα θυμού, λύπης ή ζήλιας. Το μεγαλύτερο αδελφάκι μπορεί να διοχετεύσει αρνητικά συναισθήματα προς τους γονείς τους, ή πιο σπάνια, και προς το μικρό του αδελφάκι.

Μην πανικοβάλλεστε. Δε θα περάσει όλη του τη ζωή με τον φόβο μήπως το αγαπάτε λιγότερο, ούτε με επιθετικά συναισθήματα.
Το μεγαλο σας παιδί έχει μόλις χάσει την πρωτοκαθεδρία στην οικογένειά σας. Δεν του πολυαρέσει, και δεν έχει την ωριμότητα να το δεχτεί.
Εσείς πρέπει να το παροτρύνετε να εκφράσει όσο πιο άμεσα γίνεται τα συναισθήματά του. Δείξτε του πραγματικά ότι το καταλαβαίνετε, δείξτε του απέραντη αγάπη όποτε μπορείτε, μιλήστε του για το πώς μία μαμά μπορεί να αγαπάει όλα της τα παιδιά, χωρίς να μειώνεται η αγάπη της σε κάθε νέο μέλος που έρχεται. Μιλήστε για την αφοσίωση που και εκείνο απαίτησε -και δέχτηκε- από σας όταν ήταν τόσο μωρό. Κάντε το βοηθό στο άλλαγμα ή το μπάνιο του μωρού, δώστε του αξία και σημασία σε κάθε ευκαιρία, κάντε το συνεργό ακομη και σε μία σκανταλιά όταν το μωράκι κοιμάται... Μονάχα οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν ένα παιδί που ζηλεύει να ξεπεράσει τα αρνητικά συναισθήματά που το διακατέχουν και να γίνει περισσότερο δοτικό προς το νέο μέλος της οικογένειας.

Σε κάθε περίπτωση μην το πιέσετε να αγαπήσει αμέσως όπως εσείς το νέο μέλος της οικογένειας. Αυτό θα γίνει μόνο του. Δική σας δουλειά είναι να δημιουργήσετε τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να αναπτυχθεί η σχέση στοργής μεταξύ τους. Ο χρόνος είναι ο πιο καθοριστικός παράγοντας. Πάρτε τον δικό σας, και δώστε στο μεγάλο σας παιδί τον δικό του. Η μεταξύ τους επαφή, σιγά σιγά και σταθερά θα γίνεται όλο και πιο στενή. Πρωταρχική σημασία έχει η υπομονή σας. Μη σκάτε. Μην πανικοβάλλεστε. Νιώστε ηρεμία, πάρτε βαθιές ανάσες, δώστε τόπο στην οργή, χαρίστε ασφάλεια, γαλήνη και μοιράστε αγάπη. Προς όλες τις κατευθύνσεις. Είναι το καλύτερο φάρμακο για κάθε παιδική πληγούλα, συναισθηματική, φυσική, νοητική... ακόμη και φανταστική.