Παιδί και τιμωρία: Συμβουλές για τα ατίθασα παιδιά
Πριν θέσετε του κανόνες πειθαρχίας στο παιδί σας και τα όρια σας, θα πρέπει να λάβετε υπ’ όψιν σας και την ηλικία του. Προφανώς δεν φερόμαστε το ίδιο σε ένα μωρό με ένα νήπιο και κάθε παιδί δε θέλει την ίδια τιμωρία.
Εσείς, από όταν είναι πολύ μωρά, θα πρέπει να μιλάτε με σταθερή φωνή. Στην ηλικία του ενός χρόνου, αν δείτε ότι τείνουν να κάνουν αταξίες, κρατήστε μια σοβαρή έκφραση και μην αντιδράτε υπερβολικά και με φωνές, γιατί το μόνο που θα καταφέρετε είναι να τα τρομάξετε. Δείξτε υπομονή: Επειδή στην ηλικία αυτή δεν θυμούνται τι έκαναν πριν λίγες ώρες, θα πρέπει να οπλιστείτε με υπομονή και να είστε έτοιμοι για επανάληψη της σκανταλιάς .
Οταν μεγαλώσουν λίγο ακόμη και αρχίζουν να τσεκάρουν αντιδράσεις, είναι η ώρα να βάλετε όρια. Δείξτε του ποιος είναι ο αρχηγός και μείνετε σταθεροί στις αποφάσεις σας.
Στα 3 τους χρόνια, αρχίζουν να διεκδικούν την ανεξαρτησία τους και μαθαίνουν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους. Αρχίζουν να αρνούνται να κάνουν μπάνιο, να φέρουν κάτι, αρχίσουν τα νάζια και περιμένουν πλέον την επιπτωση της αταξίας τους. Μαθαίνουν να διαχειρίζονται τον θυμό τους και ειναι καιρός να τους θεσετε τα γεγονότα. Εχουν δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Περιμένετε πράγματα απο αυτά, και οταν δεν ειναι συνεπείς χαρακτήρες, θα πρέπει να το κατανοούν. Επιβραβεύστε την καλή τους συμπεριφορά και δώστε τους κίνητρο για αυτά που θέλετε να κανει.
Από τα 4 και μετά έχουν πλήρη επίγνωση των συνεπειών των πράξεών τους. Στις εντάσεις και τις στριγκλιές τους, μην ενδιδετε. Μιλήστε με χαμηλή σταθερή φωνή και μην ουρλιάζετε κι εσείς. Τηρήστε τα όρια που έχετε θέσει και μην υποχωρείτε. Μην κάνετε τα στραβά μάτια. Δείξτε τους την επιπτωση της κάθε πράξης τους, ώστε να κατανοήσει ότι εσείς είστε που έχετε τον έλεγχο.
Αν η τιμωρία είναι καποια στέρηση (γλυκό, παιχνίδι, τάμπλετ) θα πρέπει με ηρεμία να την τηρήσετε, χωρίς να βγειτε εκτός εαυτού, και θα πρέπει να ειναι άμεση της πράξης του και να μη λάβει χώρα μετά από 5 ώρες ή για το Σαββατοκύριακο που έρχεται. Το παιδί πρέπει να μάθει να συνδέει την επίπτωση με την πράξη του και δεν έχει απολυτη επίγνωση του χρόνου για να κατανοήσει την ετεροχρονισμένη τιμωρία.
Επισης μην απειλείτε ότι θα το τιμωρήσει ο άλλος γονιός όταν έρθει ή θα το πειτε στη δασκάλα του αύριο. Σε καθε περιπτωση δείξτε ότι είναι δική σας απόφαση, είστε εσεις που έχετε τον έλεγχο του σπιτιού και εσείς ο γονιός στον οποίο λογοδοτεί τη δεδομένη στιγμή.
Αν η τιμωρία είναι να πάει στο δωμάτιό του να σκεφτεί, πηγαίνετε το και αφήστε το να ηρεμήσει. Πολλά παιδιά ηρεμούν και αρχίζουν να παίζουν στο δωμάτιο τους, με αποτέλεσμα οι γονείς να απορουν αν τα παιδιά έχουν καταλάβει ότι είναι τιμωρημένα. Σαφώς και το έχουν καταλάβει, μην έχετε προβληματισμούς. Και μη σας νοιάζει αν άρχισε να παίζει στο δωμάτιό του. Το ζητούμενο αυτό ήταν, να ηρεμήσει. Δε χρειάζεται προφανώς, να σπαράζει στο κλαμα διαρκώς.
Και φυσικά, καθώς το παιδάκι μεγαλώνει δώστε του το καλό παράδειγμα και μάθετέ το να λέει συγνώμη, με το να λέτε κι εσεις όταν κανετε λάθος. Διδάξτε του ότι όλοι κάνουμε λάθη και όλοι ζητάμε συγνώμη.
