Αληθινές ιστορίες: Οι δάσκαλοι που έσωσαν τα παιδιά την ώρα του τυφώνα
O καθηγητής Τάμι Γκλάσγκοου, περπατάει ανάμεσα στα συντρίμμια. Ανάμεσά τους πράγματα που πριν δυο ημέρες, αποτελούσαν ένα σχολείο.
«Αυτή είναι η πόρτα της τάξης μου. Αυτό ήταν το γραφείο μου. Αυτή ήταν η καφετιέρα». Είναι ο ίδιος δάσκαλος που την ώρα του φονικού ανεμοστρόβιλου, προστάτεψε τα «παιδιά» του. Τους έβαλε μουσική για να τα ηρεμήσει. Είναι ένα από τους πολλούς καθηγητές του Briarwood της Οκλαχόμα, που έβαλε στην άκρη τη δική του σωτηρία και προστάτεψε τους μαθητές τους. Ο φονικός τυφώνας, σκότωσε τουλάχιστον 24 άτομα, ανάμεσά τους και παιδιά.
Την ίδια ώρα που τα Μέσα αλλά και οι οικογένειες των μαθητών αποθεώνουν την ηρωική πράξη των καθηγητών, οι ίδιοι λένε «Κάναμε απλά τη δουλειά μας. Αγαπάμε αυτά τα παιδιά σα να είναι δικά μας».
Ο Αντερσον Κόπερ, ένας άλλος δάσκαλος του σχολείου, σκέφτηκε να κάνει ένα παιχνίδι με τα παιδιά. Τους έβαλε κάτω από τα θρανία και τους ζήτησε να τραγουδάνε. «Δεν ήθελα τα παιδιά να γνωρίζουν τι επρόκειτο να συμβεί. Δεν ήθελα να ακούσουν το βρυχηθμό της καταιγίδας. Τους είπα να τραγουδούν όσο πιο δυνατά μπορούσαν και όταν φοβηθούν μπορούν και να ουρλιάξουν».
Μία δασκάλα του Briarwood, η Σίντι Λόουβ, πήγε τους μαθητές τηςσε ένα δωμάτιο όπου υπήρχε ενσωματωμένη βιβλιοθήκη. Τους ζήτησε να πάρουν εμβρυακή στάση, και να βάλουν βιβλία στο κεφάλι τους για να προστατευθούν. Η Λόουβ, προσπάθησε να προστατεύσει τα παιδιά βάζοντας μπροστά το σώμα της. Την ώρα του τυφώνα, ένας τοίχος έπεσε στην πλάτη της. Υπέστη διάσειση και ένα διάστρεμμα στον αστράγαλο αλλά είναι καλά. Και το σημαντικότερο όλων, τα παιδιά επέζησαν.
Ακόμα και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ιστορίες για δασκάλους που έσωσαν τα παιδιά έρχονται στην επιφάνεια. Οχι από τους ίδιους. Από τα παιδιά, από τους γονείς, από μάρτυρες. Και οι ηρωικοί δάσκαλοι το μόνο που λένε είναι: «Κάναμε απλά τη δουλειά μας. Τα παιδιά αυτά τα αγαπάμε σαν δικά μας παιδιά».
