Εγώ, η μαμά και οι άλλοι: Πόσο καλό είναι να είναι προσκολλημένο το παιδί στη μητέρα του;
Από τη γέννησή του, ένα παιδί αναπόφευκτα είναι προσκολλημένο απόλυτα στη μητέρα του και είναι το μόνο πρόσωπο που εμπιστεύεται όσο κανένα άλλο, ακόμα και από τον πατέρα.
Το θέμα είναι όσο μεγαλώνει το παιδί, πόσο καλό είναι αυτό και τι πρέπει να κάνει κάθε μητέρα που βλέπει πως το βλαστάρι της κινδυνεύει να γίνει ακοινώνητο και με ελάχιστους ή καθόλου φίλους.
Η δυνατή σχέση ανάμεσα σε μητέρα και παιδί είναι μία βιολογική διαδικασία που ενεργοποιείται από τη στιγμή της γέννας και συνεχίζεται καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του παιδιού. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτή η σχέση θα πρέπει να σταθεί εμπόδιο στην κοινωνικοποίηση ενός παιδιού. Όπως όλοι, έτσι και ένα παιδί έχει ανάγκη από φίλους και κοινωνικό περιβάλλον για να μάθει να μοιράζεται, να ανταλλάσσει συναισθήματα, να δίνει και να παίρνει... Όσο δηλαδή σημαντικό είναι το δέσιμο με την οικογένειά του, άλλο τόσο σημαντικό είναι να κοινωνικοποιηθεί και να ενταχθεί σε κάποια μικρή κοινωνία, είτε πρόκειται για το σχολείο του, είτε για τα παιδάκια της γειτονιάς του. Τώρα, το κατά πόσο καλό είναι να είναι προσκολλημένο το παιδί στη μητέρα του, είναι μία ερώτηση που δεν έχει καθαρή απάντηση. Το παιδί πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στα άτομα της οικογένειάς του, όμως πρέπει να κοινωνικοποιηθεί κιόλας, να σταθεί στα δικά του πόδια και να χαράξει τη δική του πορεία. Έτσι, η αλήθεια και το σωστό βρίσκεται κάπου στη μέση και θα πρέπει οι γονείς να αφήνουν στο παιδί 'αέρα' να αναπνέει και να μην εκμεταλλεύονται την αδυναμία που δείχνει στα πρόσωπά τους. Έτσι, θα καταφέρει και να ενταχθεί στη δική του μικρή κοινωνία και να ανεξαρτητοποιηθεί σύντομα, ώστε να μεγαλώσει ως υγιής ενήλικας.
