ΠΑΙΔΙ

Ονόματα για κορίτσια εμπνευσμένα από τις θρυλικές Αμαζόνες

Αν ψάχνετε ονόματα για κορίτσια που κρύβουν τη δύναμη μιας πολεμίστριας, δεν έχετε παρά να ρίξετε μια ματιά στο άρθρο μας.

Mothersblog Team

12 Ιουλίου 2020

Ονόματα για κορίτσια εμπνευσμένα από τις θρυλικές Αμαζόνες

Σας έχουν προτείνει αρκετές φορές στο παρελθόν κοριτσίστικα ονόματα. Ονόματα εμπνευσμένα από βασίλισσες της Ελλάδας, αρχαία Ελληνικά ονόματα και τώρα ήρθε η στιγμή να σας προτείνουμε ονόματα από τις Αμαζόνες, τις θρυλικές αρχαίες Ελληνίδες πολεμίστριες.

Οι Αμαζόνες ήταν λαός κυνηγών και πολεμιστών της Ευρασίας που άνηκαν στην ομάδα νομαδικών φυλών που οι Έλληνες ονόμαζαν γενικά Σκύθες.

Τα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του νομαδικού λαού ήταν ότι είχε κατά βάση πολεμική κοινωνική οργάνωση και ότι οι γυναίκες απολάμβαναν μεγάλο βαθμό ελευθερίας και ισότητας και πολεμούσαν στο πλευρό των αντρών. Αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό εντυπωσίασε τόσο πολύ τους Έλληνες που δημιούργησαν τον μύθο των Αμαζόνων σύμφωνα με τον οποίον ο λαός αυτός αποτελούνταν αποκλειστικά από γυναίκες που ζούσαν χωρίς άντρες και ήταν άρτια εκπαιδευμένες στρατιωτικά ενώ ζούσαν νομαδικά και αγαπούσαν πολύ τα άλογα και το κυνήγι.

Σύμφωνα με τον μύθο, οι πολεμίστριες Αμαζόνες κατάγονταν από τον θεό του πολέμου Άρη και τη νύμφη Αρμονία, ή κατά άλλη εκδοχή τη θεά Άρτεμις ή την Αθηνά. Η Άρτεμις, θεά του κυνηγιού, της ελεύθερης ζωής στην φύση και της άρνησης του γάμου, ήταν η θεότητα που λάτρευαν κατά κύριο λόγο και προς τιμήν της χόρευαν πυρρίχιους πολεμικούς χορούς. Λάτρευαν επίσης και την θεά Κυβέλη στην οποία θυσίαζαν άλογα.

Ο Πλάτωνας στην Πολιτεία χρησιμοποίησε το παράδειγμα των μυθικών Αμαζόνων ως επιχείρημα για την συμμετοχή των γυναικών στον στρατό ενώ ο Αριστοφάνης εμπνεύστηκε από αυτές για να γράψει την Λυσιστράτη και τις Εκκλησιάζουσες.

Οι μυθολογικές Αμαζόνες γοήτευσαν όχι μόνο τους αρχαίους Έλληνες, που δημιούργησαν πολλά έργα τέχνης και ιστορίες σχετικά με αυτές, αλλά και ολόκληρο τον δυτικό κόσμο που συνέχισε να ασχολείται και να εμπνέεται από αυτές μέχρι και τις ημέρες μας. Σήμερα όταν μιλάμε για Αμαζόνες εννοούμε συνήθως τις μυθολογικές γυναίκες πολεμίστριες της ελληνικής φαντασίας.

Η αρχαιότερη γραπτή αναφορά του ονόματος Αμαζόνες γίνεται στην Ιλιάδα όπου ο Όμηρος μιλάει για «Αμαζόνες αντιάνειραι». Ο πληθυντικός θεωρείται ότι δεν υποδήλωνε απαραίτητα γυναίκες, αλλά έναν ολόκληρο λαό, όπως για παράδειγμα οι Μυρμιδόνες, οι Τρώες, οι Έλληνες ή οι Πέρσες. Οι αρχαίοι Έλληνες, όταν ήθελαν να υποδηλώσουν ομάδες γυναικών δεν χρησιμοποιούσαν την κατάληξη –ες, αλλά συνήθως την κατάληξη –αι, π.χ. «νύμφαι» ή «Τρωοίαι» (γυναίκες της Τροίας).

Οι λαοί αυτοί που ονομάζονταν «Αμαζόνες» από τον Όμηρο, χαρακτηρίζονταν από το ότι συμπεριλάμβαναν στον στρατό τους γυναίκες. Αυτό το χαρακτηριστικό έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση στους Έλληνες που από κάποιο σημείο και μετά αγνόησαν τα πάντα εκτός από αυτές τις τρομερές γυναίκες και κατέληξαν να θεωρούν τις Αμαζόνες ως γένος αποκλειστικά γυναικών ενώ γενικά οι νομαδικοί λαοί της Ευρασίας πήραν το όνομα Σκύθες.

Το επίθετο «αντιάνειραι», που πολλοί το έχουν ερμηνεύσει ως «δολοφόνοι των αντρών» ή «εκείνες που μισούν τους άντρες» ή «αντίθετες προς τους άντρες», επειδή είναι διατυπωμένο στο θηλυκό γένος, για ορισμένους είναι η απόδειξη ότι οι Αμαζόνες ήταν αποκλειστικά γυναίκες. Όμως η πρόθεση «αντί» δεν υποδήλωνε την εποχή του Ομήρου αντίθεση όπως σήμερα, αλλά ομοιότητα και συγγένεια. Οι «αντιάνειραι» δεν ήταν γυναίκες αντίθετες προς τους άντρες αλλά ίσες ή ταιριαστές με εκείνους.

Χαρακτηριστικό είναι ότι Αντιάνειρα ονομάζεται και μία βασίλισσα των Αμαζόνων και το όνομά της δεν δηλώνει αντίθεση ή μίσος για τους άντρες, αλλά ότι οι πολεμικές της ικανότητες ήταν ίσες με εκείνες ενός άντρα.

Αντίθετα, οι θεές Αθηνά και Άρτεμις, που δεν δίσταζαν να σκοτώσουν όποιον άνδρα θεωρούσαν ότι άξιζε τέτοια τύχη, ονομάζονταν συχνά «ανδροκτόναι» και όχι «αντιάνειραι». Το γεγονός ότι το επίθετο «αντιάνειραι» είναι θηλυκού γένους δεν σημαίνει ότι οι Αμαζόνες ήταν όλες γυναίκες, αλλά επειδή το πιο εντυπωσιακό και χαρακτηριστικό στοιχείο αυτού του λαού ήταν οι πολεμίστριες γυναίκες, το επίθετο χρησιμοποιείται για να μιλήσει συγκεκριμένα για αυτές. Το ίδιο κάνουμε και στα νέα ελληνικά αν προσπαθήσουμε να το διατυπώσουμε με τον ίδιο τρόπο: Οι (άντρες και γυναίκες) Αμαζόνες στους οποίους οι γυναίκες είναι ισότιμες (θηλυκό γένος) με τους άντρες.

Σταδιακά και με το πέρασμα του χρόνου οι Έλληνες άρχισαν να θεωρούν ότι οι Αμαζόνες αποτελούνταν αποκλειστικά από γυναίκες και δημιούργησαν μία σειρά από μύθους γύρω από αυτόν τον υποτιθέμενο αποκλειστικά γυναικείο λαό.