Μια μαμά περιγράφει τα συναισθήματά της όταν μένει άυπνη λόγω των παιδιών της

Χθες, το βράδυ και τα δύο μωρά μου με ξύπνησαν στη μέση της νύχτας.

Και ήταν περισσότερες από μία φορές.

Κουνούσα το ένα και στη συνέχεια έπρεπε να φύγω για να ξαπλώσω με το άλλο.

Και μετά ξανά πίσω …

Αυτό κράτησε πολλές ώρες.

Όλοι είχαμε ανάγκη να κοιμηθούμε.

Αλλά…

το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ενώ τα κρατούσα στην αγκαλιά μου ήταν:

Είμαι τόσο τυχερή.

Είμαι το άτομο για το οποίο κλαίνε.

Είμαι το άτομο που θέλει να ξαπλώσουν μαζί του.

Είμαι το άτομο που τα κάνει να νιώθουν ασφάλεια.

Τι ξεχωριστό προνόμιο είναι αυτό.

Είναι εύκολο να νιώθεις απογοήτευση, γιατί είσαι τόσο κουρασμένη.

Αλλά πάντα επιστρέφω σε αυτές τις δύο σκέψεις:

«Πώς στάθηκα τόσο τυχερή»

«Τι τιμή είναι να είμαι η μαμά τους».

Δεν άφησα ποτέ τον εαυτό μου να ξεχάσει αυτά τα δύο πράγματα.

Θα πιω λοιπόν, ένα επιπλέον φλιτζάνι καφέ σήμερα…

Θα παραπονεθώ για τις σακούλες κάτω από τα μάτια μου αλλά και για το δέρμα μου που φαίνεται κουρασμένο.

Θα νιώθω εξαντλημένη.

Αλλά δεν θα ξεχάσω γιατί νιώθω έτσι.

Δεν θα ξεχάσω την αίσθηση που νιώθω όταν είναι στην αγκαλιά μου,

γιατί με κάποιο τρόπο,

ενώ τα κρατάω προσπαθώντας να απαλύνω τον πόνο τους,

φεύγει και ο δικός μου.

^{Πηγή: Instagram/ seasonsofpeaches ( ελεύθερη απόδοση)}