Μπορούν να κάνουν ομοιοπαθητική τα παιδιά;

Το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών είναι πιο ευάλωτο στα κλασικά φάρμακα, που συχνά το αποδυναμώνουν και οι γονείς αναζητούν λύσεις. Τέτοια προβλήματα είναι το άσθμα, οι συχνές ιώσεις, οι αλλεργίες, η δυσκοιλιότητα, η νευρικότητα κ.ά.

Τα παιδιά που πηγαίνουν σε κάποιον ομοιοπαθητικό συνήθως ξεκινάνε την ομοιοπαθητική από την αρχή της ζωής τους επειδή κάνουν και οι γονείς τους και τη θεωρούν ευεργετική.

Το προτιμότερο είναι να επιλέγονται ομοιοπαθητικοί γιατροί που να είναι παιδίατροι για να παρακολουθούν παράλληλα τα εν λόγω παιδιά, που όμως δεν είναι πολλοί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, αλλιώς θα πρέπει το παιδί να επισκέπτεται τόσο τον ομοιοπαθητικό όσο και τον κλασικό παιδίατρο.

Τα παιδιά που κάνουν ομοιοπαθητική «επιτρέπεται» να κάνουν εμβόλια, ίσως όμως όχι όλα όσα κάνουν τα υπόλοιπα παιδιά στις μέρες μας.

Ένα παιδί που πηγαίνει σε έναν ομοιοπαθητικό γιατρό θα παίρνει περίπου 2 φορές το χρόνο κάποια σκευάσματα που ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού, κυρίως όταν πηγαίνει σχολείο ή παιδικό σταθμό, ενώ στην περίπτωση που εμφανίσει κάποιο πρόβλημα υγείας θα πάρει κάποιο ειδικό ομοιοπαθητικό φάρμακο (ανάλογα με τα συμπτώματα που έχει).

Ομοιοπαθητικοί γιατροί θεωρούν ότι θα πρέπει να αποφεύγονται τα «κλασικά» φάρμακα όταν κανείς ακολουθεί μια ομοιοπαθητική θεραπεία. Όταν όμως χρειάζεται μπορεί να δοθούν «κλασικά» φάρμακα, ενώ από αυτά αποφεύγονται, εκτός αν είναι τεράστια ανάγκη, η αντιβίωση και η κορτιζόνη.

Τι λένε οι παιδίατροι για την ομοιοπαθητική
Πολλοί παιδίατροι θεωρούν ότι η ομοιοπαθητική μπορεί ίσως να βοηθήσει στο να δυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών ή να αντιμετωπίσουν χρόνια αλλά όχι σοβαρά για την υγεία τους προβλήματα, όπως είναι για παράδειγμα η δυσκοιλιότητα. Πιστεύουν όμως ότι όταν το παιδί αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα θα πρέπει να απευθύνεται στον παιδίατρο και να παίρνει θεραπεία σύμφωνα με τα όσα έχει στη διάθεσή της η «κλασική» ιατρική.

Απαραίτητη προϋπόθεση, πάντως, για τη χορήγηση του σωστού ομοιοπαθητικού φαρμάκου από τον γιατρό, είναι η καλή συνεργασία με τον γονέα. Η οποία μεταφράζεται σε αναλυτική και ακριβή περιγραφή του ιστορικού του παιδιού, της προσωπικότητας του καθώς και της συμπτωματολογίας της ασθένειας.