Πότε πρέπει να σταματούν οι γονείς, να ονομάζουν τα γεννητικά όργανα των παιδιών «μεμέ», «πιπί», «φωλίτσα»!
Μπορεί να λέμε πως τα παιδιά λειτουργούν σαν παπαγαλάκια καθώς μιμούνται τους μεγάλους στους τρόπους και στις συμπεριφορές. Είναι γεγονός όμως πως και οι γονείς μπαίνουν σε ένα τέτοιο παιχνιδάκι, καθώς υιοθετούν και εκείνοι και "παπαγαλίζουν" αρκετά συχνά τον τρόπο που τα παιδιά τους μιλάνε ή ακόμα και στο πως προφέρουν τις λέξεις.
Πόσο μάλιστα όταν πρόκειται και για θέματα που κάποιοι - ευτυχώς όχι όλοι - θεωρούν ταμπού, όπως ότι έχει να κάνει με τη σεξουαλικότητα και την ονομασία των μελών του σώματος, για παράδειγμα. Έτσι αρκετά συχνά ακούμε: "το πουλάκι σου", "το κουτάκι σου", "τα μεμέ σου", "η φωλίτσα σου", "το μικρούλι σου", "ο μικρός Κωστάκης", "το γατάκι σου", κλπ, λέξεις και περιγραφές που ο γονιός νιώθει άνετα να κάνει, πιστεύοντας πως και το παιδί του νιώθει όπως και εκείνος.
Το να βαφτίζουμε τα γεννητικά όργανα με διάφορα ονόματα, μπορεί να διευκολύνει μόνο το γονιό, εκείνος είναι που τα ενοχοποιεί ή ντρέπεται από δικά του ταμπού να τα ονομάσει. Το παιδί δεν γνωρίζει από ενοχές γύρω από το σεξ και ταμπού, εμείς όμως είμαστε αυτοί που μπορεί να του το ενοχοποιήσουμε και να πάρει το μήνυμα πως είναι κάτι κακό. Χρειάζεται να λέμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους.
Αυτό σημαίνει πως, όπως το παιδί μαθαίνει τα μέρη του σώματος, π.χ. το κεφάλι του, το πόδι του, το χέρι του, έτσι ακριβώς χρειάζεται να μάθει και για το πέος του, το αιδοίο της, τους όρχεις, κλπ. Να μάθει δηλαδή ο γονιός να ονομάζει και τα γεννητικά όργανα, όπως ακριβώς και τα υπόλοιπα μέρη του σώματος. Άλλωστε, χρησιμοποιώντας τις επιστημονικές ονομασίες και ο ίδιος θα νιώθει πως σωστά τα λέει στο παιδί του, αλλά θα δει και το παιδί του εύκολα να ανταποκρίνεται και να μαθαίνει...
Αν ο ίδιος δυσκολεύεται, μπορεί να βοηθηθεί από ένα εικονογραφημένο βιβλίο που απευθύνεται στην ηλικία του παιδιού του, όπου θα μπορέσει και να δείξει μάλιστα τις εικόνες και να γίνει η μάθηση όχι μόνο πιο σωστή αλλά και πιο διασκεδαστική...
Και μην ξεχνάτε, πως όταν μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τη γενετήσια φύση μας ως έχει, σημαίνει πως την αποδεχόμαστε.
Αυτό το μήνυμα αποδοχής περνάμε και στα παιδιά μας, αγοράκια και κοριτσάκια, που μεγαλώνοντας αρχίζουν να ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και αργότερα ανοίγουν τη σεξουαλική τους ζωή με έναν υγιή - ψυχικά και σεξουαλικά - τρόπο!
Μαρίνα Μόσχα
Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή
Κάντε τις ερωτήσεις σας στην Ψυχοθεραπεύτρια της σελίδας μας εδώ!
