Τραχηλική λεμφαδενίτιδα στην παιδική ηλικία- Συμπτώματα και θεραπεία
Η τραχηλική λεμφαδενίτιδα με οξεία ή χρόνια μορφή, αποτελεί συχνό πρόβλημα υγείας στην παιδική ηλικία.
Με τον συγκεκριμένο όρο εννοούμε το πρήξιμο των αδένων στην περιοχή του τραχήλου (από την κάτω γνάθω και τη βάση του αυτιού έως εκεί που τελειώνει ο λαιμός μας). Οι πιο συχνές λοιμώξεις που διογκώνουν τους αδένες είναι φλεγμονές των αμυγδαλών, των αδενοειδών (κρεατάκια), των ιγμορείων, των αυτιών, του φάρυγγα, των δοντιών, του δέρματος, της κεφαλής (σαν αποτέλεσμα έντονου ξυσίματος στην ανεμοβλογιά ή στις ψείρες).
Κατά τη νεογνική και βρεφική ηλικία οι αδένες κατά κανόνα δεν ψηλαφούνται. Μετά το 1ο έτος όμως, λόγω των επανειλημμένων λοιμώξεων και της έκθεσης του οργανισμού σε διάφορα αντιγόνα ο λεμφικός ιστός αυξάνει σε όγκο και οι λεμφαδένες αρχίζουν να είναι ορατοί.
Η αντιδραστικότητα αυτή είναι πιο έντονη στην ηλικία 2-5 ετών και ακολούθως υπάρχει σταδιακή ύφεση.
Στις περισσότερες περιπτώσεις το ιστορικό και η αντικειμενική εξέταση κατευθύνουν προς τα πιθανά αίτια της τραχηλικής λεμφαδενοπάθειας. Στα νεογνά συχνότερη αιτία είναι οι λοιμώξεις από χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο και β-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο της ομάδας Β, στα παιδιά άνω των 5 ετών ετών πιο συχνή αιτία είναι οι ιογενείς λοιμώξεις. Όσο αυξάνεται η ηλικία, αυξάνεται και η πιθανότητα κακοήθειας.
Η αντιμετώπιση των παιδιών με ΤΛ βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την αιτία που την προκάλεσε. Σε οξεία λεμφαδενίτιδα είναι αποδεκτή η χορήγηση για 10-14 μέρες εμπειρικής αντιβιοτικής αγωγής που να καλύπτει το χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο και το β-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο της ομάδας Α. Σε παιδιά που είναι σε καλή γενική κατάσταση η χορήγηση του αντιβιοτικού γίνεται από το στόμα. Σε αντίθετη περίπτωση απαιτείται αρχικά ενδοφλέβια χορήγηση του αντιβιοτικού και μετά τη βελτίωση της κλινικής εικόνας συνεχίζουμε από το στόμα.
Χειρουργική επέμβαση απαιτείται σε δημιουργία αποστήματος. Στις περιπτώσεις νόσου από αμυχή γάτας, εφόσον τεθεί η διάγνωση και δεν υπάρχουν επιπλοκές, δεν απαιτείται αντιβιοτική αγωγή καθώς η νόσος είναι αυτοπεριοριζόμενη. Ειδική αντιφυματική αγωγή δίνεται στη φυματιώδη λεμφαδενίτιδα ενώ στη λεμφαδενίτιδα από άτυπα μυκοβακτηρίδια α[αιτείται η πλήρης αφαίρεση των διογκωμένων λεμφαδένων, καθώς η παροχέτευσή τους οδηγεί στο σχηματισμό χρόνιων συριγγίων.
Σε τι ποσοστό μια τραχηλική λεμφαδενίτιδα είναι σημάδι - προειδοποίηση κακοήθειας (καρκίνου);
Σε ένα ποσοστό αρκετά κάτω του 7%. Με βασικό υπεύθυνο το λέμφωμα Hodgkin και το Non-Hodgkin. Οι αδένες σε τέτοιες κακοήθειες, έχουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Οι ύποπτοι αδένες, δεν έχουν πόνο, δεν μετακινούνται, βρίσκονται σχετικά πίσω-πίσω στον λαιμό του παιδιού και δεν υποχωρούν σε θεραπεία.
