Πώς αντιμετωπίζεται ο φόβος του παιδιού για τον οδοντίατρο;
Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο πως όταν το παιδί πρόκειται να επισκεφθεί τον οδοντίατρο, αναπτύσσει κάποιο είδος αγωνίας και στρες, ανεξάρτητα αν αυτό εκδηλωθεί ή όχι.
Συνήθως τα παιδιά φοβούνται την ένεση, τα οδοντιατρικά εργαλεία και μηχανήματα, τους θορύβους, ενώ τα ενοχλεί ακόμα και οι μυρωδιές του ιατρείου. Επίσης είναι ο ο φόβος για το άγνωστο, για πιθανό πόνο, ή ακόμα ο φόβος αποχωρισμού από τους γονείς τους.
Από πού προέρχεται;
• Το άγχος ή η φοβία που τρέφουν οι γονείς και ειδικά η μητέρα όσο αφορά τον οδοντίατρο, επηρεάζουν άμεσα το παιδί, αφού αυτό μεταδίδεται, όπως υποστηρίζουν πολλοί επιστήμονες, ακόμα και από την εμβρυική ηλικία.
• Παιδιά πολύ μικρά σε ηλικία ή συναισθηματικά ανώριμα για την ηλικία τους, συχνά αναπτύσσουν κάποιο είδος ανησυχίας και στρες, αφού είναι αδύνατο να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη οποιασδήποτε θεραπείας.
• Συμμαθητές και φίλοι μέσα από το περιβάλλον του σχολείου και της παρέας μεταφέρουν πολλές φορές "ιστορίες τρόμου" γύρω από την οδοντιατρική, μεταδίδοντας έτσι τους φόβους τους και σε άλλα παιδιά.
• Προηγούμενες δυσάρεστες ή τραυματικές εμπειρίες των παιδιών σε ένα ιατρείο, νοσοκομείο ή άλλο οδοντιατρείο, είναι αποδεδειγμένο ότι έχουν αρνητική επίδραση στο παιδί.
Γενικά, οι φόβοι που το παιδί αναπτύσσει επηρεαζόμενο από το περιβάλλον του είναι πιο έντονοι, καθώς αυτοί μεγεθύνονται στη φαντασία του, από ότι οι φόβοι που αναπτύσσονται από την έκθεση του παιδιού σ' αυτή καθεαυτή την εμπειρία.
Σύμφωνα με την Παιδοδοντιατρική Εταιρεία Κύπρου ο φόβος μπορεί να αντιμετωπιστεί με τους εξής τρόπους:
-Προσέγγιση του παιδιού: O οδοντίατρος που έχει εξειδικευτεί στη οδοντιατρική για τα παιδιά, χρησιμοποιώντας ψυχολογικές τεχνικές, τεχνικές συμπεριφοράς και ειδικό λεξιλόγιο για τη περιγραφή της θεραπείας, αλλάζει την εικόνα της οδοντιατρικής από επώδυνη και αγχώδη διαδικασία σε πράξη απλή και αποδεκτή για το παιδί.
Η επιτυχία του οδοντιάτρου δεν εξαρτάται μόνο από την τεχνική του επιδεξιότητα αλλά και από την ικανότητα του να αποκτήσει την εμπιστοσύνη και συνεργασία του παιδιού για όλες τις απαραίτητες επισκέψεις.
Για το σκοπό αυτό βοηθούν και η κατάλληλη διαμόρφωση του ιατρείου που αποτελεί χώρο ευχάριστο και φιλικό προσαρμοσμένο στις παιδικές ανάγκες. Μερικές από τις τεχνικές είναι:
• Πες-δείξε-κάνε
• Απευαισθητοποίηση
• Χρήση προτύπου –η μητέρα αποτελεί το ισχυρότερο πρότυπο
• Απόσπαση προσοχής με προβολή DVD αγαπημένων παιδικών ταινιών
• Εγκαθίδρυση εμπιστοσύνης
• Θέσπιση ορίων στη συμπεριφορά του παιδιού
