Οταν το παιδί μπερδεύει τα χρώματα μπορεί να έχει αχρωματοψία;
Αχρωματοψία είναι η αδυναμία της αντίληψης των χρωμάτων, όπως το κόκκινο και το πράσινο ή το μπλε και το κίτρινο.
Σε αντίθεση με αυτό που πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, είναι σπάνιο ένα άτομο που πάσχει από αχρωματοψία να βλέπει μόνο σε αποχρώσεις του γκρι.
Πολλά παιδιά δεν καταφέρνουν να ξεχωρίζουν πάντα τα χρώματα, ακόμα και μετά τα τρία τους χρόνια. Είναι κάτι που συνηθίζεται στις προσχολικές ηλικίες. Αντίθετα, εάν διαπιστώσετε ότι το παιδί μπερδεύει συστηματικά κάποια συγκεκριμένα χρώματα (συνήθως αποχρώσεις του κόκκινου και του πράσινου), τότε είναι προτιμότερο να απευθυνθείτε σε έναν οφθαλμίατρο για να του κάνει τα σχετικά τεστ.
Μια νέα επιστημονική μελέτη, που εκπονήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας σε 4.005 παιδιά προσχολικής ηλικίας, συμπεραίνει ότι τα παιδιά θα πρέπει να εξετάζονται για αχρωματοψία από παιδοοφθαλμίατρο στην ηλικία των 4 ετών.
Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν ότι η αχρωματοψία εμφανίζεται πολύ πιο σπάνια στα κορίτσια σε σχέση με τα αγόρια. Η πιο συχνή μορφή αχρωματοψίας είναι γενετική και σε αυτήν εμπλέκεται μια μετάλλαξη ή απουσία γονιδίων που βοηθούν το μάτι να δει το κόκκινο ή το πράσινο χρώμα. Όσοι έχουν αυτή τη μορφή αχρωματοψίας δεν μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά μεταξύ των δύο χρωμάτων.
Η αχρωματοψία προκαλείται όταν ορισμένα κύτταρα στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του οφθαλμού, δεν αντιδρούν όπως θα έπρεπε στα χρώματα. Συνήθως είναι πρόβλημα εκ γενετής και προσβάλλει κυρίως τους άντρες. Προκαλείται από ένα γονίδιο, το οποίο βρίσκεται στο Χ χρωματόσωμα. Οι άντρες με αχρωματοψία δίνουν το γονίδιο αυτό μόνο στις κόρες τους, οι οποίες θα έχουν φυσιολογική αντίληψη χρωμάτων, εκτός εάν η μητέρα τους είχε αχρωματοψία. Περίπου το 8% των ανδρών έχει ένα βαθμό αχρωματοψίας.
Η αχρωματοψία δεν θεραπεύεται. Ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι αχρωματοψία είναι κάτι που παραμένει σταθερό στη διάρκεια της ζωής του παιδιού, δηλαδή δεν επιδεινώνεται με το πέρασμα του χρόνου και δεν συνδέεται με άλλες παθήσεις της όρασης ούτε την επηρεάζει με άλλο τρόπο. Αυτό που μπορούν να κάνουν οι ίδιοι οι γονείς είναι να ενημερώσουν τους νηπιαγωγούς όταν το παιδί πάει για πρώτη φορά στο σχολείο, ώστε να το βοηθούν να ακολουθεί το πρόγραμμα της τάξης χωρίς να νιώθει ότι ξεχωρίζει.
Ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης, το παιδί θα δυσκολεύεται λίγο ή και πολύ να αναγνωρίσει κάποια χρώματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βλέπει καθόλου το συγκεκριμένο χρώμα, αλλά ότι το διακρίνει μόνο όταν είναι έντονο και απομονωμένο.
