Ψωρίαση στα παιδιά: Γιατί δεν πρέπει να την συγχέουμε με την ψώρα

Αποτελεί το 4% των δερματοπαθειών που παρατηρούνται στα παιδιά και υπάρχει στο 2-3% του πληθυσμού. Περίπου το 30% που έχουν ψωρίαση αναπτύσσουν την νόσο στη παιδική ηλικία με μέση ηλικία διάγνωσης τα 10 χρόνια. Το 25% των παιδιών αναπτύσσουν την νόσο πριν τα 2 χρόνια ζωής. Υπολογίζονται περίπου 14 εκατομμύρια ασθενείς στην Ευρώπη, ενώ στην Ελλάδα πάσχουν περί τα 250.000 άτομα.

Οι ψωριασικές βλάβες μπορούν συχνά να ανιχνευθούν σε περιοχές κοντά στις αρθρώσεις, (αγκώνες, γόνατα), στο τριχωτό της κεφαλής, ακόμα και στα γεννητικά όργανα. Έως και το 84% των ατόμων με ψωρίαση εμφανίζει κνησμό, και περισσότεροι από το ένα τρίτο των ασθενών, τον αναφέρουν ως τον πλέον σημαντικό επιβαρυντικό παράγοντα της νόσου.

Τι προκαλεί την ψωρίαση;
Η ψωρίαση αποτελεί πρωτίστως ανοσολογικό νόσημα, που σημαίνει ότι σχετίζεται με το αμυντικό σύστημα του οργανισμού. Το τελευταίο είναι «λανθασμένα» ενεργοποιημένο στην ψωρίαση, με αποτέλεσμα να αναγκάζει τα κύτταρα του δέρματος να ωριμάσουν και να πολλαπλασιαστούν πιο γρήγορα και κατόπιν να συσσωρεύονται στα ανώτερα στρώματα του, δημιουργώντας τις ψωριασικές «πλάκες». Τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος (Τ-λεμφοκύτταρα), φτάνουν με την κυκλοφορία του αίματος σε κάποιο σημείο του δέρματος, δημιουργούν μια τοπική φλεγμονή και με τις ουσίες που παράγουν διαταράσσουν τον φυσιολογικό κύκλο των κυττάρων του δέρματος.

Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζουν οι γενετικοί παράγοντες, αφού το 1/3 των ασθενών έχουν θετικό οικογενειακό ιστορικό, με ένα ή περισσότερα μέλη της οικογένειάς τους να πάσχουν από κάποια μορφή ψωρίασης. Παρ’όλα αυτά η ψωρίαση δεν ακολουθεί ένα τυπικό τρόπο κληρονομικότητας, όπως είναι το χρώμα των ματιών ή το ύψος, που σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο το παιδί ενός ασθενούς να εμφανίσει ψωρίαση. Επίσης δεν είναι σίγουρο ότι κάποιος που έχει το γονίδιο της ψωρίασης θα εμφανίσει ψωρίαση.

Eπίσης,η ψωρίαση δεν είναι ψώρα και δεν είναι μεταδοτική.Η ψώρα είναι μια μεταδοτική δερματοπάθεια που μπορεί να εντοπίζεται σε κάθε ηλικία.

Σύμφωνα με το Σύλλογο Ασθενών με Ψωρίαση "ΚΑΛΥΨΩ" υπάρχουν οι εξής τύποι ψωρίασης:

-Οι κύριες βλάβες του δέρματος στην ψωρίαση είναι παχιές, κόκκινες πλάκες με χαλαρά προσκολλημένα λέπια στην επιφάνειά τους. Η συχνότερη μορφή είναι η κατά πλάκας ψωρίαση που συνήθως εντοπίζεται στους αγκώνες, τα γόνατα, το τριχωτό της κεφαλής, το κατώτερο τμήμα της ράχης αλλά και παντού στο σώμα. Είναι χαρακτηριστικός ο κνησμός, η απολέπιση και η αιμορραγία.

-Άλλη συνηθισμένη μορφή είναι η σταγονοειδής ψωρίαση που συνήθως εμφανίζεται μετά απο στρεπτοκοκκική λοίμωξη σε νεώτερους ασθενείς.
Παρατηρούνται πολλαπλά, υπό μορφή σταγόνας, κόκκινα στίγματα κυρίως στον κορμό, τα άνω και κάτω άκρα.

Άλλες μορφές, πιο σπάνιες, είναι:
-Ανάστροφη ψωρίαση: συνήθως παρατηρείται σε παχύσαρκα άτομα στις φυσιολογικές πτυχές του σώματος, όπως κάτω απο τους μαστούς, τη βουβωνική περιοχή και τις μασχάλες.

-Φλυκταινώδης ψωρίαση: παρατηρούνται φυσαλίδες με υγρό που περιβάλλονται απο κόκκινο δέρμα κυρίως σε παλάμες και πέλματα (Φλυκταινώδης ψωρίαση παλαμών-πελμάτων). Υπάρχει και η γενικευμένη μορφή που συνδυάζεται με την:

-Ερυθροδερμική ψωρίαση: είναι σπάνια. Το δέρμα σχεδόν σε όλο το σώμα είναι κόκκινο, σαν καμμένο και ξεφλουδίζει. Συνυπάρχει πόνος και κνησμός.

Ένα ποσοστό 10-30% των ασθενών με ψωρίαση πάσχει επίσης και από ψωριαστική αρθρίτιδα, η οποία προκαλεί πόνο, οίδημα και δυσκαμψία των αρθρώσεων. Κυρίως προσβάλλονται τα χέρια, τα πόδια, οι αγκώνες, οι καρποί και το κατώτερο τμήμα της ράχης.

Η ψωρίαση επίσης επηρεάζει τα νύχια και υπάρχει περίπτωση να εντοπίζεται μόνο σε αυτά (ψωρίαση ονύχων). Παρατηρούμε τα βοθρία (δηλαδή στικτές εμβυθύνσεις στην επιφάνεια), κιτρινωπό χρώμα των νυχιών, σχηματισμούς σαν «σταγόνα λαδιού» και πάχυνση των νυχιών.

Θεραπεία
Δεν υπάρχει πλήρης ίαση. Η θεραπεία γίνεται αναλόγως με ενυδατικές κρέμες, τοπικά κορτικοστεροειδή, ανάλογα βιταμίνης D, ανθραλίνη, αναστολείς υποδοχέων καλσινευρίνης, ταζαροτίνη. κερατολυτικά, κυκλοσπορίνη.

Η αντίδραση των παιδιών που έχουν ψωρίαση είναι δύσκολο να προβλεφθεί. Τα παιδιά ως επί το πλείστον αισθάνονται άγχος όταν η νόσος υποτροπιάζει, όταν υφίσταται χειροτέρευση και όταν απορρίπτονται από τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους. Για το λόγο αυτό χρειάζεται να τους εξηγήσετε απλά τι είναι η νόσος, ότι δεν μεταδίδεται, και ότι υπάρχουν κι άλλα παιδιά που έχουν ψωρίαση. Αν χρειαστεί, μη διστάσετε να ζητήσετε τη βοήθεια ειδικού.