Νέα δεδομένα στην χορήγηση αυξητικής ορμόνης στα παιδιά
Στο εξής, θα χρειάζεται έγκριση από 7μελή επιτροπή του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ).
Μέχρι σήμερα, η χορήγησή της αυξητικής ορμόνης γινόταν από παιδιατρικά νοσοκομεία ή παιδιατρικά τμήματα (“Αγία Σοφία”, “Αγλαΐα Κυριακού”, “Ιπποκράτειο” Θεσσαλονίκης, Πανεπιστημιακό Πάτρας) και ενημερωνόταν το ΚΕΣΥ.
Η νέα διαδικασία, που ενέκρινε ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης, έχει ως εξής: Οι γονείς θα υποβάλλουν αίτηση στα αρμόδια νοσοκομεία, τα οποία θα την αποστέλλουν μαζί με τις εξετάσεις στο ΚΕΣΥ, προκειμένου να εγκριθεί.
Στο ΚΕΣΥ θα συγκροτείται η 7μελής επιτροπή Ελέγχου Χορήγησης Αυξητικής Ορμόνης, δύο μέλη εκ των οποίων θα είναι ενδοκρινολόγοι ενηλίκων με ιδιαίτερη ενασχόληση με την υποφυσιακή ανεπάρκεια και πέντε μέλη παιδίατροι – παιδοενδοκρινολόγοι και θα εγκρίνουν ή θα απορρίπτουν τις αιτήσεις.
Μαζί με τις αιτήσεις, θα υποβάλλονται αντίγραφα καμπύλης αύξησης του ύψους και βάρους, αντίγραφα των δυναμικών δοκιμασιών έκκρισης αυξητικής ορμόνης, αντίγραφο μαγνητικής τομογραφίας υποθαλάμου – υπόφυσης, και επιπλέον για τα κορίτσια καρυότυπο, καθώς και λοιπές εργαστηριακές εξετάσεις που τεκμηριώνουν τη διάγνωση και αποκλείουν άλλα αίτια χαμηλού αναστήματος.
Αντίγραφα των φακέλων του κάθε ασθενούς θα τηρούνται στην επιτροπή, ώστε να μπορεί να παρακολουθείται ο ρυθμός αύξησης του κάθε ασθενούς υπό αυξητική ορμόνη και να αποφασίζεται το όφελος από την αγωγή.
Τέλος, η επιτροπή του ΚΕΣΥ θα έχει συμβουλευτικό ρόλο στην έγκριση επαναχορήγησης - συνέχισης της θεραπείας. Για τον σκοπό αυτό, θα της υποβάλλονται αντίγραφα των συμπληρωμένων αιτήσεων.
Μερικά πράγματα να θυμούνται οι γονείς για την Αυξητική Ορμόνη:
1. Η διάγνωση της ανεπάρκειας της αυξητικής ορμόνης είναι ένα από τα περισσότερο αμφιλεγόμενα θέματα στην ενδοκρινολογία, γι αυτό και μπορεί να σας συμβεί να πάρετε διαφορετικές αντικρουόμενες απόψεις.
2. Οι κύριοι στόχοι της θεραπείας με αυξητική ορμόνη είναι η απόκτηση φυσιολογικού αναστήματος κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας και η απόκτηση φυσιολογικού τελικού αναστήματος.
3. Σημαντικές παρενέργειες είναι σπάνιες και αφορούν, ιδιοπαθή ενδοκράνια υπέρταση, προεφηβική γυναικομαστία, αρθραλγία, οίδημα. Αντιμετωπίζονται με μείωση δόσης ή προσωρινή διακοπή.
4. H ΑΟ δεν παύει να είναι φάρμακο και κάθε φάρμακο έχει παρενέργειες ιδίως όταν δεν χορηγείται σωστά: στην κατάλληλη δόση, με συχνό έλεγχο κλινικό και εργαστηριακό και καλή ιατρική παρακολούθηση.
