Υγρό στο αυτί του παιδιού: Ποια είναι τα προειδοποιητικά σημάδια και πώς αντιμετωπίζεται

Είναι μια από τις ποιο συχνές ωτορινολαρυγγολογικές παθήσεις και συνδέεται πολλές φορές με την υποτροπιάζουσα οξεία μέση ωτίτιδα. Μπορεί να γίνει πολύ επίμονη καθώς αποδεικνύεται σε αρκετές περιπτώσεις ανθεκτική στην συντηρητική αγωγή. Τα παιδιά κάτω των 5 ετών είναι αυτά που επηρεάζονται περισσότερο, ενώ σε κάποια από αυτά το πρόβλημα μπορεί να παραμένει μέχρι και την εφηβεία.

Συμπτώματα

Η εκριτική ωτίτιδα προκαλείται από τη συλλογή υγρού στο μέσο ούς λόγω δυσλειτουργίας ή απόφραξης της ευσταχιανής σάλπιγγας. Το κύριο σύμπτωμα είναι η βαρηκοΐα αγωγιμότητας που προκαλεί. Οι κύριες αιτίες της δυσλειτουργίας της σάλπιγγας είναι η υπερτροφία των αδενοειδών εκβλαστήσεων, η αλλεργία και η ρινίτιδα, καταστάσεις πολύ συχνές στην παιδική ηλικία. Η συσσώρευση του υγρού πίσω από το τύμπανο δημιουργεί προβλήματα ακοής, ειδικά σε ήχους μικρής έντασης. Αρκετές φορές, αλλά όχι πάντα, το υγρό στο αυτί συνδέεται με ωτίτιδες, αλλά άλλες φορές μπορεί να παρουσιάζεται χωρίς ιδιαίτερα συμπτώματα και σίγουρα χωρίς την εικόνα κλασσικής ωτίτιδας με πόνο, πυρετό και εκροή υγρού.

Θεραπεία

Το υγρό στο αυτί, με την πάροδο του χρόνου βελτιώνεται από μόνο του χωρίς καμία παρέμβαση. Αρχικά εκείνο που θα επιδιώξει ο γιατρός είναι να μπορέσει να απελευθερωθεί η ευσταχιανή σάλπιγγα ώστε αυτή να μπορέσει να αερίσει σωστά το αυτί. Το πρώτο βήμα είναι να γίνονται σωστά, με σύριγγα οι πλύσεις με φυσιολογικό ορρό ή με ειδικά σπρέυ με «θαλασσινό » νερό, ώστε να απομακρυνθούν όλες αυτές οι ουσίες, αλλεργιογόνα, εκκρίσεις που εμποδίζουν την λειτουργία των φυσιολογικών αμυντικών μηχανισμών της μύτης και να βελτιωθεί η απορρόφηση σπρέυ που τυχόν θα χρησιμοποιηθούν. Το ίδιο ισχύει και για τη μύτη. Οι γιατροί συνιστούν παρακολούθηση τουλάχιστον για τρεις μήνες, εφόσον δεν υπάρχουν άλλα προβλήματα.

Τα φάρμακα επιλογής για την συντηρητική αντιμετώπιση του προβλήματος είναι τα αντιισταμινικά και τα ενδορινικά στεροειδή που μπορούν να συνδυαστούν με αντιβιοτικά και ρινοπλύσεις όταν συνυπάρχει πυώδης ρινίτιδα. Συγχρόνως προτείνονται και ασκήσεις που βοηθούν στη διάνοιξη της ευσταχιανής σάλπιγγας. Όσο αφορά στη χειρουργική θεραπεία αυτή συνίσταται στην αδενοειδεκτομή και μυριγγοτομή, με η χωρίς τοποθέτηση σωληνίσκου αερισμού.

Η επιλογή της θεραπείας που θα ακολουθήσει ένα παιδί, καθορίζεται από αρκετούς παράγοντες, όπως είναι η ηλικία του παιδιού, το αν συνυπάρχει υποτροπιάζουσα οξεία μέση ωτίτιδα , η εποχή του χρόνου, η συνυπάρχουσα βαρηκοΐα, η ανάπτυξη της ομιλίας.