Παιδική στοματίτιδα: Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται

Εμφανίζεται με τη μορφή των άφθων ή εξελκώσεων και προκαλεί πόνο, σιελόρροια και δυσκολία στη σίτιση.

Η στοματίτιδα εμφανίζεται ιδιαίτερα σε παιδιά ηλικίας 2 έως 4 ετών. Η ασθένεια αρχίζει με πυρετό (38-39 ° C). Κατά τη διάρκεια 1 έως 2 ημερών εμφανίζονται στο στόμα γκρι-λευκές κυψέλες. Τα ούλα γίνονται κόκκινα, διογκώνονται και αιμορραγούν εύκολα. Οι κυψέλες πολλαπλασιάζονται γρήγορα και μετατρέπονται σε επιφανειακές πληγές. Μετά από μερικές ακόμη ημέρες, οι κυψέλες εξαπλώνονται στα χείλη και στο δέρμα που περιβάλλει το στόμα. Οι αδένες στο λαιμό κάτω από τις γνάθους μεγαλώνουν και πονούν.

Δεδομένου ότι οι πληγές στο στόμα του, του προκαλούν πόνο, συχνά το παιδί δεν μπορεί να φάει ή να πιει. Σύμφωνα με τον Αλέξανδρο Μάνο DDS , MOrth
Οδοντίατρο , Ειδικό Ορθοδοντικό, δεν είναι πολύ σημαντικό το παιδί να μην τρώει αλλά η λήψη υγρών είναι απαραίτητη. Αν το παιδί δεν πίνει υγρά, θα αφυδατωθεί και αυτό μπορεί να είναι επικίνδυνο. Αν το παιδί αφυδατωθεί, θα σταματήσει την ούρηση με αποτέλεσμα να γίνει αδύναμο και να έχει υπνηλία.

Ανάλογα με την αιτιολογία και την μετάδοση οι στοματίτιδες , σύμφωνα με την Παιδιατρική Εταιρεία Κύπρου ανήκουν σε τρεις κατηγορίες:

1. Την μυκητιασική
2. Την αφθώδη
3. Την ερπητική

Μυκητιασική στοματίτιδα

Οφείλεται στον μύκητα candida albicans και είναι μεταδοτική όταν η μητέρα δεν τηρεί τους βασικούς κανόνες υγιεινής.

Εμφανίζεται συνήθως σε βρέφη σαν λευκό επίχρισμα στη γλώσσα τα χείλη, την υπερώα και την εσωτερική επιφάνεια των παριών. Η εικόνα αυτής της στοματίτιδας μοιάζει με υπολείμματα του γάλατος με τη διαφορά ότι το επίχρισμα αυτό απομακρύνεται εύκολα με μια γαζούλα, ενώ εάν πρόκειται για στοματίτιδα αυτό δεν είναι εφικτό. Δεν προκαλεί πόνο αλλά μπορεί το βρέφος να παρουσιάζει δυσκολία στη σίτιση.

Τα βρέφη μπορεί να καταπιούν τους μύκητες, να τους αποβάλουν από το έντερο και να παρουσιάσουν μυκητίαση στη περιγεννητική περιοχή.

Αντιμετωπίζεται με ειδικό αντιμυκητιασικό gel ή στοματικό διάλυμα. Σε περίπτωση που το βρέφος θηλάζει, είναι καλό η μητέρα να κάμει την ίδια θεραπεία στο στήθος της. Σε μεγαλύτερα άτομα μπορεί να εμφανιστεί κατόπιν λήψης αντιβιοτικών ή εισπνεόμενων κορτικοειδών, γι αυτό συνιστάται το ξέπλυμα του στόματος μετά από τη χρήση τους.

Αφθώδης στοματίτιδα

Είναι αγνώστου αιτιολογίας και δεν μεταδίδεται. Είναι αρκετά συχνή στα παιδιά αλλά και στους ενήλικες. Ένα 10-20% των παιδιών θα εμφανίσει έστω και μία φορά αφθώδη στοματίτιδα.. Εμφανίζεται μετά από κάποια ασθένεια, ιδίως σε άτομα με άγχος, στρες, αλλεργίες, αλλά έχουν ενοχοποιηθεί επίσης και η έλλειψη της βιταμίνης Β12, του φυλλικού οξέος και του σιδήρου.

Επίσης εμφανίζεται σε παιδιά που πάσχουν από το σύνδρομο PFAPA, τη νόσο στόματος, χεριών και ποδών (mouth, hand and foot disease), και τη νόσο του Crohns. Σε μεγαλύτερες ηλικίες παρατηρείται σε άτομα που πάσχουν από Aids, ή είναι ανοσοκατασταλμένα.

Σε περίπτωση υποτροπών πρέπει να εξεταστεί το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού.Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία. Για την ανακούφιση του πόνου, μπορεί να χορηγηθούν ειδικά στοματικά gels ή διαλύματα μισή ώρα πριν από τη λήψη τροφής.Επίσης συνιστάται η χορήγηση υγρών και κρύων τροφών και η αποφυγή λήψης τροφίμων που προκαλούν πόνο ή κάψιμο (λεμόνι, αλάτι, μπαχαρικά κλπ).

Ερπητική στοματίτιδα

Η ερπητική στοματίτιδα οφείλεται στον ιό του απλού έρπητα και είναι μεταδοτική.

Μεταδίδεται με την δερματική επαφή από άτομα που πάσχουν από έρπητα, ή χρησιμοποιώντας τα ίδια πιάτα, μαχαιροπήρουνα, ποτήρια και παιγνίδια ατόμων που έχουν έρπη. Τα άτομα αυτά πρέπει να αποφεύγουν την τη δερματική επαφή με τα παιδιά και να μη τα φιλούν γιατί μπορεί εύκολα να τους τον μεταδώσουν.Εμφανίζεται από 6 μηνών μέχρι 5 χρονών σε παιδιά που δεν ήρθαν προηγουμένως σε επαφή με τον ιό.

Εκδηλώνεται με ερυθρότητα και επώδυνες εξελκώσεις ή φουσκάλες στο εσωτερικό του στόματος αλλά και στα χείλη. Συχνά δημιουργούνται πληγές οι οποίες προκαλούν μικρή αιμορραγία. Συνήθως συνοδεύεται με ψηλό πυρετό, σιελόρροια, διόγκωση των τραχηλικών αδένων, κακοσμία του στόματος και προκαλεί δυσκολία στη μάσηση και κατάποση. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στα παιδιά να μην μεταφέρουν τον ιό από το στόμα στα μάτια τους, γιατί μπορεί να έχει επιπτώσεις στην όραση του παιδιού. Χορηγούνται παυσίπονα και αντιπυρετικά, άφθονα υγρά και μαλακή δροσερή τροφή.

Ο πόνος υποχωρεί μετά τη 5η ημέρα, τα συμπτώματα όμως διαρκούν 1-2 εβδομάδες. Συνήθως αυτοιάται, μπορεί όμως ο γιατρός σε ορισμένες περιπτώσεις να συστήσει αντιικά φάρμακα.

Πότε πρέπει να επικοινωνήσετε με τον παιδίατρό ή τον οδοντίατρο

• Εάν το παιδί έχει πυρετό και δεν μπορεί να πιει, επικοινωνήστε αμέσως με τον παιδίατρο σας ή τον οικογενειακό οδοντίατρό σας.
• Εάν το παιδί παρουσιάζει σημάδια αφυδάτωσης - πράγμα που σημαίνει ότι η ούρηση σταματά και το παιδί γίνεται ασθενές.