Ποιοι είναι οι πιο συχνοί τραυματισμοί των νεογιλών δοντιών;

Οι πιο συχνοί τραυματισμοί στα νεογιλά δόντια είναι εκείνοι που αφορούν τους ιστούς που περιβάλλουν και στηρίζουν το δόντι με αποτέλεσμα τη μετατόπιση του δοντιού, την εμβύθιση του στο φατνίο (κόκκαλο) ή την πλήρη απόσπαση του από το στόμα (εκγόμφωση).
Αποτέλεσμα των παραπάνω, σύμφωνα με την Ελληνική Παιδοδοντική Εταιρεία, μπορεί να είναι η νέκρωση, η αλλαγή του χρώματος του δοντιού και η πιθανή δημιουργία αποστήματος ή συριγγίου.

Όταν υπάρχει τραυματισμός παιδικών δοντιών πρέπει να γίνεται άμεση αξιολόγηση του τραυματισμού από τον παιδοδοντίατρο. Επειδή όμως πολλές φορές οι επιπτώσεις του τραυματισμού στο παιδικά δόντια δεν εμφανίζονται άμεσα αλλά μετά από χρονικό διάστημα που ποικίλει ανάλογα με τον τραυματισμό, είναι ιδιαίτερα σημαντική η συστηματική επαναξιολόγηση του τραυματισμού τους επόμενους μήνες ώστε να προληφθούν επιπλοκές στα μόνιμα δόντια. Στα μόνιμα δόντια είναι πιο συχνά τα κατάγματα της μύλης του δοντιού και σπανιότερα τα κατάγματα της ρίζας, η μετατόπιση και η πλήρης εκγόμφωση (ολική απόσπαση από τη θέση του).

Κάταγμα μύλης
Αν μετά τον τραυματισμό βρεθεί το σπασμένο κομμάτι του δοντιού, καλό είναι να διατηρηθεί σε νερό ή φυσιολογικό ορό. Ο παιδοδοντίατρος μπορεί ή να συγκολλήσει το σπασμένο κομμάτι ή, αν αυτό δεν είναι εφικτό να συμπληρώσει το έλλειμμα με υλικά που μιμούνται εξαιρετικά τους οδοντικούς ιστούς με πολύ καλό αισθητικό αποτέλεσμα.

Ολική εκγόμφωση
Όταν βγει, μετά από τραυματισμό, από τη θέση του ένα μόνιμο δόντι πρέπει να γίνουν άμεσα τα ακόλουθα:
1. Βρίσκουμε το δόντι.
2. Ξεπλένουμε το δόντι με κρύο νερό, χωρίς να πιάσουμε τη ρίζα του.
3. Βάζουμε το δόντι ξανά στη θέση του στο στόμα και το κρατάμε σταθερό με μία γάζα.
4. Αν δε μπορούμε να το κάνουμε αυτό, βάζουμε το δόντι μέσα σε κρύο γάλα.
5. Πηγαίνουμε αμέσως στον κοντινότερο παιδοδοντίατρο.