Από ποιον παράγοντα εξαρτώνται οι πιθανότητες επιβίωσης ενός πρόωρου μωρού;

Η πρόωρη γέννηση είναι παγκοσμίως η κυριότερη αιτία θανάτου στα νεογνά και αποτελεί την αιτία περισσότερων από 1 εκατομμύριο θανάτων ετησίως, αντιστοιχώντας σε 35% των θανάτων νεογνών παγκοσμίως

Η ακριβής αιτία του πρόωρου τοκετού παραμένει άγνωστη περίπου για το 50% των περιπτώσεων. Ωστόσο, έχουν ταυτοποιηθεί ένας αριθμός παραγόντων κινδύνου οι οποίοι είναι πιθανό να αυξήσουν τις πιθανότητες πρόωρου τοκετού. Ο τρόπος ζωής (κάπνισμα, κατανάλωση αλκοόλ, χρήση ουσιών, υψηλό στρες και πολύωρη εργασία, κακή προγεννητική φροντίδα), η σωματική υγεία της μητέρας (λοιμώξεις ουροποιογεννητικού, υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης, διαταραχές πήξης του αίματος κάτω του φυσιολογικού σωματικό βάρος, παχυσαρκία, πολύδυμη κύηση), δημογραφικοί παράγοντες ( ηλικία κάτω των 17 ή άνω των 35, χαμηλό κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο), ευθύνονται για πρόωρους τοκετούς.

Επιβίωση πρόωρου μωρού

Το ποσοστό επιβίωσης των πρόωρων μωρών διαφέρει όχι μόνο από χώρα σε χώρα αλλά και από νοσοκομείο σε νοσοκομείο. Πολλές παθήσεις της ενήλικης ζωής συνδέονται με την πρόωρη γέννηση και μπορούν να προληφθούν με βελτίωση της φροντίδας των νεογέννητων.
Ωστόσο, οι πιθανότητες επιβίωσης του νεογνού αυξάνονται με την αύξηση της διάρκειας της κύησης, ενώ αφενός η πιθανότητα εμφάνισης προβλημάτων υγείας στο νεογνό, αφετέρου η σοβαρότητα των προβλημάτων αυτών αντίθετα μειώνονται με την παράταση της κύησης.
Σύμφωνα με τον γυναικολόγο του Mothersblog κ. Μενέλαο Λυγνό, η παραμονή του μωρού στη μήτρα του δίνει το χρόνο να αναπτύξει τα διάφορα συστήματά του σε ικανό βαθμό, ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις «δοκιμασίες» του έξω κόσμου. Αν ο χρόνος, που του δόθηκε μέσα στη μήτρα δεν είναι αρκετός, τότε ο οργανισμός του μωρού μπορεί να αντιμετωπίσει δυσκολίες προσαρμογής στην εξωμήτριο ζωή.

Ποια προβλήματα ενδέχεται να αντιμετωπίσει ένα πρόωρο νεογνό;

Ο πρώτος άμεσος κίνδυνος, που αντιμετωπίζει ένα πρόωρο νεογνό είναι αυτός του θανάτου. Για το λόγο αυτό τα πρόωρα μεταφέρονται άμεσα στην μονάδα νεογνών, όπου και τους παρέχεται η απαραίτητη φροντίδα. Οι πρόοδοι των τελευταίων 40 ετών έχουν δώσει τη δυνατότητα σε νεογνά, τα οποία γεννήθηκαν μετά από κύηση διάρκειας ακόμα και περίπου 24 εβδομάδων να επιβιώσουν.
Όπως αναφέρει ο κ. Λυγνός, τα προβλήματα, που μπορεί να αντιμετωπίσει ένα πρόωρο βρέφος χωρίζονται σε βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Γενικά τα βραχυπρόθεσμα προβλήματα υγείας ενός πρόωρου νεογνού περιλαμβάνουν:

• Αναπνευστικά
• Καρδιολογικά
• Δυσκολίες στη σίτιση (ανώριμο πεπτικό σύστημα)
• Ανώριμο μεταβολισμό (συχνές υπογλυκαιμίες)
• Βαριά αναιμία
• Ίκτερο (συχνότερα από τα τελειόμηνα νεογνά και βαρύτερο)
• Εγκεφαλικές αιμορραγίες
• Ευαισθησία στις λοιμώξεις (ανώριμο ανοσοποιητικό)
• Δυσκολίες στη διατήρηση της θερμοκρασίας του σώματός του (λόγω μειωμένης ποσότητας λίπους)

Τα μακροπρόθεσμα προβλήματα υγείας ενός πρόωρου νεογνού περιλαμβάνουν:

• Προβλήματα όρασης
• Προβλήματα ακοής
• Μαθησιακές δυσκολίες
• Άσθμα
• Νευρολογικές παθήσεις (μέχρι και εγκεφαλική παράλυση)

Σύμβολα της Παγκόσμιας Ημέρας Προωρότητας είναι τα 10 ζευγάρια καλτσάκια, με το 1 από αυτά μικρότερο και μωβ, δηλώνοντας ότι σε ολόκληρο τον κόσμο 1 στα 10 μωρά γεννιέται πρόωρα. Την ίδια μέρα, πολλά μνημεία, κρατικά κτίρια και νοσοκομεία παγκόσμια, φωτίζονται στο μωβ χρώμα, που είναι σήμα κατατεθέν της προωρότητας.

Διαβάστε επίσης

Μερικές συμβουλές για τα «βιαστικά» μωράκια
Πώς ένα πλεχτό χταποδάκι μπορεί να βοηθήσει τα πρόωρα μωράκια να επιβιώσουν