Πώς πρέπει να αντιδρά η μαμά όταν το παιδί κλαίει επειδή εκείνη φεύγει για τη δουλειά;
Βάρβαροι οι αποχωρισμοί όταν το μωρό μας είναι εκεί, στην ηλικία των δύο-τριών χρόνων και έχει αρχίσει να καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του.
Η πιο δύσκολη στιγμή για μία μαμά, είναι όταν μετά από ένα σαββατοκύριακο παιχνιδιού, ύπνου στο ίδιο κρεβάτι και διασκέδασης ανάμεσα σε μαμά και μωρό, έρχεται το πρωινό της Δευτέρας για να... καταστρέψει τα πάντα. Πώς πρέπει λοιπόν να αντιδράσει η μαμά όταν στέκεται στην πόρτα και βλέπει το παιδί της να σπαράζει στο κλάμα, ζητώντας της επίμονα μέσα από αναφιλητά να μην πάει πουθενά;
Πρώτα από όλα η ψυχραιμία και η λογική είναι τα πρώτα πράγματα που πρέπει να υπερισχύσουν. Το να «καταρρεύσετε» και εσείς συναισθηματικά μπροστά στο παιδί επειδή εκείνο αντιδρά έτσι, όχι μόνο δεν είναι λύση αλλά μπορεί να προκαλέσει και πολλά προβλήματα στο μέλλον στην ψυχολογία του παιδιού. Πρέπει να αφιερώσετε περίπου πέντε λεπτά και αφού καθησυχάσετε το μωρό σας, να του εξηγήσετε πως ο μόνος λόγος που αναγκάζεστε να το αποχωριστείτε είναι επειδή πρέπει να πάτε να δουλέψετε για να μπορείτε να περνάτε μαζί τις ευτυχισμένες ώρες σας. Και προσοχή, δεν πρέπει να το πείτε για να του προκαλέσετε ενοχές ότι δηλαδή αναγκάζεστε να φύγετε από το σπίτι για δουλειά, εξαιτίας του παιδιού. Θα πρέπει να του εξηγήσετε πως έτσι και αλλιώς έπρεπε να δουλέψετε και πως το ίδιο το παιδί σας είναι ένας λόγος παραπάνω για να φύγετε και να επιστρέψετε όσο πιο σύντομα κοντά του για να παίξετε πάλι. Και εδώ όμως απαιτείται προσοχή. Μπορεί τα παιδιά να μην έχουν συναίσθηση του χρόνου, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να του λέτε ψέματα. Όταν θα του πείτε πως πρέπει να σας περιμένει το απόγευμα, θα πρέπει να επιστρέψετε. Αν του πείτε πως θα γυρίσετε το απόγευμα και έρθετε όταν εκείνο θα έχει κοιμηθεί, άρα θα σας δει πάλι την επόμενη μέρα που θα ετοιμάζεστε πάλι για τη δουλειά, θα είστε αφερέγγυες στα μάτια του και το παιδί θα αποκτήσει πολλές ανασφάλειες που δεν ξέρουμε στο μέλλον ως ενήλικας πώς θα τις αντιμετωπίσει. Γι' αυτό, προσοχή!