Παρότι οι περισσότεροι έχουμε συνδέσει την οστεοπόρωση με τις γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, υπάρχουν αρκετά παιδιά που έχουν οστεοπενία.
Δεν υπάρχει ένας γενικά αποδεκτός ορισμός για την οστεοπόρωση στα παιδιά. Για να μάθουμε αν κάποιος ενήλικας έχει οστεοπενία ή οστεοπόρωση θα κάνουμε μια μέτρηση οστικής πυκνότητας.
Η διενέργεια αυτής της εξέτασης δεν συνιστάται στα παιδιά. Μόνο σε ορισμένες σπάνιες περιπτώσεις θα ζητηθεί από τον ιατρό τέτοια εξέταση, όπως στην περίπτωση που ένα παιδί υποστεί πολλαπλά κατάγματα ή υποστεί κατάγματα σε θέσεις-οστά που δεν είναι σύνηθες στις νεαρές ηλικίες, πχ το ισχίο ή ένας σπόνδυλος. Επίσης, η μέτρηση οστικής πυκνότητας μπορεί να ζητηθεί σε παιδιά με προβλήματα που σχετίζονται με χαμηλή οστική μάζα.
Παιδική οστεοπόρωση
Σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Μελέτης Μεταβολισμού των Οστών η οστεοπενία και η οστεοπόρωση ορίζονται διαφορετικά στα παιδιά. Η οστική πυκνότητα χαρακτηρίζεται χαμηλή όταν ένα παιδί έχει Z-score ίσο ή μικρότερο από -2 στην μέτρηση οστικής πυκνότητας.
Η χαμηλή οστική πυκνότητα-μάζα στα παιδιά συχνά οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες, όμως μπορεί και να εμφανίζεται ως αποτέλεσμα ορισμένων νοσημάτων ή της λήψης φαρμακευτικής αγωγής για άλλα νοσήματα. Κάποιες φορές μάλιστα τα αίτια παραμένουν άγνωστα.
Χαμηλή οστική μάζα
Μερικές καταστάσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε παθολογικά κατάγματα ή χαμηλή οστική μάζα αναφέρονται παρακάτω.
Ατελής Οστεογένεση (Σύνδρομο Lobstein)
Κατάσταση διαφορετική από την οστεοπόρωση που οδηγεί και αυτή σε ευθραυστότητα των οστών. Είναι γενετική πάθηση που οφείλεται σε μη σωστή δομική κατασκευή του κολλαγόνου. Κληρονομείται με επικρατές αυτοσωματικό γονίδιο. Έχει 8 τύπους, πιο συχνός ο τύπος Ι που χαρακτηρίζεται από κώφωση σε νεαρή ηλικία και μπλε χρώματος σκληρό χιτώνα οφθαλμών (αντί για λευκό).
Ιδιοπαθής Νεανική Οστεοπόρωση
Άγνωστης αιτιολογίας μορφή οστεοπόρωσης που προσβάλλει ηλικίες από 1 έως 13 ετών και χαρακτηρίζεται από κατάγματα οστών στα κάτω άκρα και την σπονδυλική στήλη. Η θεραπεία της περιλαμβάνει συμπληρώματα ασβεστίου και βιταμίνης D (και πολλή προσοχή από τους γονείς για την αποφυγή ατυχημάτων). Ευτυχώς υποχωρεί συνήθως στην εφηβική ηλικία. Δεν γνωρίζουμε αν επηρεάζει την υγεία των οστών στη συνέχεια.
Δείτε ποιοι είναι οι τρόποι αντιμετώπισης στη gallery που ακολουθεί:
