Τρομερά δίχρονα - Μαμά, υπομονή και ψυχραιμία

Πώς νιώθετε όταν το δίχρονο γλυκό σας παιδάκι εκφράζει όλη του την αγανάκτηση και δυσαρέσκεια με όλους τους πιθανούς τρόπους που …μόνο τα δίχρονα και τρίχρονα ξέρουν; Ανησυχείτε για το αν είναι καλά ψυχολογικά ή έχει κάποιο πρόβλημα και φέρεται έτσι; Δεν χρειάζεται – τις πιο πολλές φορές τουλάχιστον. Συνήθως έχουμε να κάνουμε με ένα φυσιολογικό δίχρονο παιδάκι που εκφράζεται σύμφωνα με την ηλικία του. Στην Αγγλία μάλιστα υπάρχει και ο χαρακτηρισμός «terrible twos», όπου περιγράφεται η δύσκολη αυτή ηλικία από 1,5 έως 3 ετών περίπου.

Μαμά, υπομονή και ψυχραιμία

Προσπαθήστε με τον σύντροφό σας να καταλάβετε πως μπορεί για εσάς να είναι πιο αντιδραστικό από όσο είχατε συνηθίσει έως τώρα, μην ξεχνάτε όμως πως μεγαλώνει και εξελίσσεται. Μπορεί και εκφράζεται καλύτερα, είναι περισσότερο κινητικό, νιώθει πιο σίγουρο για τον εαυτό του βλέποντας πως μπορεί να επικοινωνεί όλο και καλύτερα. Αντιλαμβάνεστε πόσα διαφορετικά πράγματα συμβαίνουν μέσα σε αυτό το μικρό μυαλουδάκι που προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο των «μεγάλων». Επιπλέον είναι η φάση που το παιδί σας αρχίζει να γνωρίζει την έννοια της διαπραγμάτευσης και της διεκδίκησης, της «ανεξαρτητοποίησης» διαχωρίζοντας σταδιακά τον εαυτό του από τους γύρω του και αναπτύσσοντας όλο και περισσότερο το «εγώ» του. Μέσα σε αυτή την νέα στάση του είναι πιο επίμονο ενώ επιμένει στη δική του άποψη, όπως για παράδειγμα στο ντύσιμο. Γνωρίζετε το περιβόητο «Όχι» και το «μόνο μου» που αν δεν έχει έρθει ακόμη, είναι θέμα λίγων …μηνών. Και φυσικά, επιθυμεί να είναι αποδεκτό από το περιβάλλον του ή μάλλον πιο σωστά επιθυμεί το περιβάλλον του να αποδεχτεί τη νέα του φάση, το νέο του στάδιο εξέλιξης.

Πρώτα από όλα να έχετε στο μυαλό σας ότι το δίχρονο – και όχι μόνο – δεν έχει καλή αίσθηση του χρόνου. Έτσι όταν εσείς του λέτε σε λίγο θα πάμε εκεί ή σε 5 λεπτά θα σου δώσω το παγωτό… εκείνο αντιλαμβάνεται τα 5 λεπτά ίσα με 5 αιώνες! Θυμάμαι τον εαυτό μου – όχι ως δίχρονο αλλά στα 7,5 μου χρόνια που πρέπει στο μυαλό μου να κράτησαν ίσα με μία δεκαετία - κάθε μέρα ρωτούσα την μητέρα μου πόσο χρονών είμαι, ελπίζοντας ότι θα μου πει 8 κάποια στιγμή… μην με ρωτήσετε γιατί δεν ξέρω, το μόνο που ξέρω και θυμάμαι έντονα ακόμα και σήμερα είναι η ανυπομονησία που είχα και πόσο αργά και βασανιστικά περνούσε ο χρόνος… άρα λοιπόν το «σε λίγο» ή το «σε 2-3 λεπτά» καταλαβαίνετε πως δεν …υπάρχει στο μυαλό του, μόνο το «τώρα».

Τι μπορείτε να κάνετε

1. Μην ξεχνάτε την οριοθέτηση…
2. Αρχίστε να παρατηρείτε και να κατανοείτε τις αντιδράσεις και τις συμπεριφορές του…
3. Συζητήστε μαζί του, προτείνετε εναλλακτικές και αφήστε το να επιλέξει εκείνο, ακούστε τι προσπαθεί να σας πει…
4. Προσπαθήστε να του δώσετε με δικά σας λόγια αυτό που προσπαθεί να σας πει αλλά δεν τα καταφέρνει…
5. Εκφράστε του πως νιώθετε εσείς με απλά λογάκια όταν…
6. Μην αμελείτε την ρουτίνα που δίνει αίσθηση ασφάλειας στο μικρό σας, ακόμα και στις καθημερινές συνήθειες, πχ το μπάνιο του σε σταθερή ώρα, το φαγητό του, ο ύπνος, το παιχνίδι, κλπ.

Το κυριότερο όμως είναι να μην κάνετε αυτό που δεν θέλετε να σας κάνει, καθώς από τη μία μιμείται τη συμπεριφορά σας και από την άλλη αν αρχίσετε να φωνάζετε, ποιο είναι το μήνυμα που του περνάτε; Το μόνο σίγουρο ότι έχετε χάσει το παιχνίδι…

Μαρίνα Μόσχα
ΜΑ Κλινικής Ψυχολογίας – Ψυχοθεραπεύτρια

Διαβάστε περισσότερα άρθρα για την εγκυμοσύνη και τη μητρότητα στο αφιέρωμα που ετοιμάσαμε με αφορμή τα 10 χρόνια Mothersblog.gr