Το παραμύθι της εβδομάδας: Πρωινό;

Της Πέγκυς Παπαδοπούλου

«Μα, τι είναι αυτό κάθε πρωί; Ντε και καλά, έχεις ξυπνήσει ή όχι, να πρέπει να σύρεις τα βήματά του στην κουζίνα και να κατεβάσεις μονορούφι – δεν υπάρχει συνήθως χρόνος – ένα ποτήρι γάλα και να φας πρωινό. Γιατί δεν μας αφήνει να κοιμηθούμε λιγάκι ακόμη; Έστω πέντε λεπτά;» Το ένα μάτι του Βίκτωρα ήταν ανοικτό αλλά το άλλο αρνιόταν πεισματικά να ξυπνήσει. «Πώς βρίσκεις την παντόφλα με το ένα μάτι να κοιμάται ακόμη;», διερωτήθηκε σκυμμένος κάτω από το κρεβάτι του.

Η αδελφή του η Ράνια γλίστρησε από το δικό της κρεβάτι με τα μακριά της μαλλιά να πέφτουν ανακατεμένα στο πρόσωπό της. Ούτε εκείνη έβλεπε πού πήγαινε, αλλά πάντως τα κατάφερε να πάει στην τουαλέτα. Πάντως ο Βίκτωρας δεν ήξερε να πει με ποιον τρόπο θα έπλενε τα δόντια της με τη μαλλούρα μέσα στη μούρη....

Δεν μπορούσαν να καταλάβουν και τα δύο παιδιά γιατί πρέπει κάθε μέρα να τρώνε πρωινό. Και, ναι, το σχολείο τους άρεσε, αλλά αυτό που δεν τους άρεσε ήταν το πρωινό ξύπνημα κάθε μέρα. «Δεν είναι καλύτερα την Κυριακή που ξυπνάμε ότι ώρα θέλουμε;» Αυτή ήταν πράγματι μια αξιόλογη απορία.

Όταν κάθισε ο Βίκτωρας στο τραπέζι για το πρωινό, έτυχε να γυρίσει το κεφάλι του και το μάτι του – το ανοικτό μάτι – να πέσει στο ρολόι που κρεμόταν στον τοίχο. Η έκπληξή του ήταν τόσο μεγάλη, που και το δεύτερο μάτι του άνοιξε βιαστικά. «Μαμά! Γιατί μας ξύπνησες τόσο νωρίς; Και γιατί φωνάζεις ότι δεν έχουμε χρόνο;»

«Γιατί λίγο ακόμη να σας αφήσω να κοιμηθείτε, πάλι δεν θα σας φτάσει ο χρόνος για να ετοιμαστείτε και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να αργούμε στο σχολείο!» Η μαμά σερβίρισε ζεστό γάλα στα ποτήρια τους και η μυρωδιά του και μόνο έκανε το Βίκτωρα να στραβώσει τη μούρη του. «Αν γινόταν ένα θαύμα και όλες οι αγελάδες σταματούσαν να μας δίνουν γάλα, παρά το κρατούσαν για τα μοσχαράκια τους, καθόλου δεν θα μου έλειπε!» Αλλά δεν είπε τίποτε της μαμάς, αφού η μαμά δεν δεχόταν να ξεκινήσουν τα παιδιά της για το σχολείο χωρίς να έχουν πιει το γάλα τους και αν τον άκουγε να λέει κάτι τέτοιο θα τους έκανε ολόκληρο μάθημα για τα οφέλη του γάλακτος στην ανάπτυξή τους! Το μόνο που διόρθωσε κάπως τα πράγματα ήταν μια γερή κουταλιά κακάο που πρόσθεσε στο δικό του ποτήρι.

«Μα μαμά είναι πολύ νωρίς ακόμη!» κι επειδή η μαμά τον κοίταξε "κάπως" φρόντισε να κατεβάσει το γάλα του όσο πιο γρήγορα μπορούσε.

«Σωστά. Αυτό είναι το ζητούμενο. Να ξυπνήσετε νωρίς, να πάρουμε πρωινό χωρίς να βιαζόμαστε, να σχεδιάσουμε την ημέρα μας και τέλος, να πάμε εγκαίρως – εσείς στο σχολείο σας κι εγώ στη δουλειά μου». Μασούλισε μια φρυγανιά. «Αν καθυστερήσουμε – Ράνια τι κάνεις τόση ώρα στο μπάνιο; - τελικά θα κάνουμε τα πάντα βιαστικά, και τον λίγο ύπνο που θα έχουμε κερδίσει θα τον πληρώσουμε ακριβά, μια και θα τρέχουμε να προλάβουμε! Δεν θα είμαστε συνεπείς, κι αυτό θα μας γεμίσει άγχος!» Η μαμά ήταν ήδη ντυμένη και το μόνο που της έμενε να κάνει ήταν καθώς φαίνεται να φορέσει τα παπούτσια της. Είχε χτενίσει πολύ όμορφα τα μαλλιά της, τους είχε φτιάξει πρωινό και τίποτε δεν μαρτυρούσε πως ίσως κι εκείνη να ήθελε να χουζουρέψει λίγο ακόμη. Ο Βίκτωρας κοίταξε τις πιτζάμες του. Πήρε μια φρυγανιά και άπλωσε πάνω της τόση πολλή μαρμελάδα, που κατρακυλούσε χαρούμενα τριγύρω στο πιάτο του. Η Ράνια κάθισε δίπλα τους, με τα ίδια ανακατεμένα μαλλιά – αλήθεια, τι έκανε τόση ώρα στο μπάνιο;

«Πάντως μαμά, μπορούμε να κοιμηθούμε ένα τεταρτάκι ακόμη! Θα κάνουμε απλώς πιο γρήγορα τα υπόλοιπα πράγματα». Της Ράνιας της άρεσε το γάλα. Α, μάλλον ξύπνησε, για να πάρει μέρος στη συζήτηση.

«Ναι, καλή μου, αλήθεια είναι αυτό. Θα μπορούσατε. Επειδή όμως μια – δυο φορές που το προσπαθήσαμε αυτό καταλήξαμε να κατεβαίνουμε τις σκάλες τρέχοντας σαν τους τρελούς, λέω να μην το ξανακάνουμε!»

«Μπορούμε να μην τρώμε πρωινό. Ολόκληρο μισάωρο θα γλιτώσουμε!» Η Ράνια μετάνιωσε αμέσως μόλις το ξεστόμισε αυτό. Επειδή η μαμά την κοίταξε με το πιο αυστηρό της ύφος. Κι επειδή ξεκίνησε ένας μακρύς, ατελείωτος μονόλογος της μαμάς – κι είχε και δίκιο από πάνω!

«Σας έχω πει – αλήθεια πόσες φορές; - ότι το πρωινό είναι το ση-μα-ντι-κό-τε-ρο γεύμα της ημέρας! Γάλα, δημητριακά, ψωμί, μέλι, ξηροί καρποί, ίσως γιαούρτι και οπωσδήποτε φρούτα, πρέπει να περιλαμβάνονται σε αυτό. Έτσι θα χτίσετε γερούς οργανισμούς και θα βγάλετε πέρα την δύσκολη μέρα που σας περιμένει. Πώς θα αποδώσετε στο σχολείο σας – κι εμείς οι μεγαλύτεροι στη δουλειά μας – χωρίς πρωινό; Θα είναι σα να μην έχετε ξυπνήσει ακόμη ... Σα να μην ξεκουραστήκατε».

Ο Βίκτωρας βιάστηκε να βάλει το ποτήρι του στο πλυντήριο πιάτων. Δεν άντεχε ούτε τη μυρωδιά του γάλακτος. Η Ράνια ετοιμάστηκε να υπερασπιστεί την ιδέα της αλλά το μετάνιωσε. Η μαμά έχει επιχειρήματα.

«Δεν σας έχω πει την παροιμία "το πρωί να τρως σαν βασιλιάς, το μεσημέρι σαν εργάτης και το βράδυ σαν ζητιάνος"; Φυσικά και σας την έχω πει! Αυτή δείχνει από μόνη της πώς πρέπει να τρώμε στην διάρκεια της ημέρας. Το πρωί γερά, το μεσημέρι αρκετά ώστε να έχουμε ενέργεια για όσα μας έχουν μείνει να κάνουμε και το βράδυ ελαφρά, για να έχουμε έναν ευχάριστο ύπνο! Βάλτε το καλά στο μυαλό σας», κατέληξε η μαμά «πως το πρωινό είναι πολύ σημαντικό για την υγεία μας και μας γεμίζει ενέργεια, οπότε ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να το παραλείψουμε !»

«Ναι, μαμά, αλλά κι ο ύπνος είναι σημαντικός, όπως πάλι μας έχεις πει. Αν δεν αναπαυόμαστε αρκετά, δεν θα έχουμε ενέργεια, είτε φάμε πρωινό είτε όχι!» Τώρα ο Βίκτωρας ήταν σίγουρος πως είχε κι αυτός ένα επιχείρημα.
«Ντύσου!» του πέταξε η μαμά βιαστική. Κι ο Βίκτωρας σκέφτηκε πως ήταν η πρώτη φορά που η μαμά δεν συνέχισε το κήρυγμα ! «Λες αυτό να σημαίνει πως αύριο θα ξυπνήσουμε έστω και λίγο πιο αργά;» σκέφτηκε.

Αλλά, φυσικά, δεν είχε υπολογίσει πως η μαμά έκανε απλώς ένα "μικρό διάλειμμα" από όσα ήθελε να τους πει. Που τους τα είπε οδηγώντας για το σχολείο. Στο οποίο σχολείο εννοείται ότι έφταναν πάντα, μα πάντα, από τους πρώτους.
«Για να ξαναγυρίσουμε στην κουβέντα μας: πραγματικά ο ύπνος είναι εξίσου σημαντικός για την ευεξία μας. Πρέπει να θυμάστε, τότε που είχαμε πάει στο γάμο της ξαδέλφης μου και ξενυχτήσαμε χορεύοντας, που την άλλη μέρα, όοοταν καταφέραμε να ξυπνήσουμε, δεν είχαμε όρεξη για τίποτε! Ούτε οι μικροί, ούτε οι μεγάλοι». Η μαμά έκανε μια παύση για να δει ότι τα παιδιά της πρόσεχαν αυτά που τους έλεγε.

«Ναι, εγώ μαμά ήμουν σαν άρρωστος όλη την επόμενη ημέρα!»

«Να λοιπόν που συμφωνούμε. Και ο ύπνος είναι σημαντικός!»
«Ωραία, άρα θα κοιμόμαστε λίγο παραπάνω τα πρωινά, σωστά μαμά;» Η Ράνια χαιρόταν πάρα πολύ για την εξέλιξη της κουβέντας αυτής. Είχε φωτιστεί το πρόσωπό της.

«Λάθος!» είπε η μαμά παρκάροντας το αυτοκίνητο. Ο Βίκτωρας και η Ράνια κοιτάζονταν. «Θα εξακολουθήσουμε να σηκωνόμαστε νωρίς, για να έχουμε όλο τον χρόνο μπροστά μας ώστε να ξεκινήσουμε μία ήρεμη και όμορφη μέρα, έχοντας πάρει ένα σωστό πρωινό, χωρίς πίεση και άγχος. Κι αν θέλετε καλά μου παιδάκια να κοιμόσαστε λίγο περισσότερο, γιατί δεν δοκιμάζετε να πάτε στα κρεβάτια σας νωρίτερα το βράδυ χωρίς να δείτε τις αγαπημένες σας σειρές στην τηλεόραση;». Η μαμά είχε γίνει έως γλυκιά. Γιατί κι αυτό ήταν ένα σημείο διαφωνίας τους, ότι δηλαδή αργούσαν πολύ να κοιμηθούνε το βράδυ και καλά το καλοκαίρι, τώρα που είχαν αρχίσει τα μαθήματα θα έπρεπε πολύ απλά να αλλάξουν συνήθειες!

Στη Ράνια ειδικά αλλά και στον Βίκτωρα, δεν άρεσε καθόλου μα καθόλου η πρόταση της μαμάς. «Πω-πω! Την πατήσαμε!» σκέφτηκε η Ράνια. «Να δεις τώρα που θα μας φωνάζει από το απόγευμα να πάμε για ύπνο!»

«Τώρα πώς έμπλεξε ο βραδινός ύπνος με τον πρωινό;» Ο Βίκτωρας έκανε ψιθυριστά την ερώτηση στην αδελφή του κι εκείνη τον σκούντησε να μην τους ακούσει η μαμά.
«Λοιπόν; Τι λέτε; Να δοκιμάσουμε το καινούριο πρόγραμμα από σήμερα;» Η μαμά τους ξεφόρτωνε μαζί με τις τσάντες τους στην πόρτα του σχολείου, χαμογελαστή. Τους έδωσε από ένα φιλί, πέταξε κι ένα «να προσέχετε», μαζί με ένα «θα σας πάρει ο μπαμπάς στο σχόλασμα» κι έφυγε βιαστική.
«Εγώ δεν πάω για ύπνο νωρίτερα πάντως», είπε η Ράνια, «να πας εσύ που είσαι μικρότερος!»

«Τι μας λες; Εσύ που αργείς περισσότερο το πρωί να ετοιμαστείς, εσύ να κοιμηθείς νωρίτερα για να έχεις πιο πολλές δυνάμεις!»

«Δεν υπάρχει περίπτωση!». Η Ράνια κλωτσούσε κάτι πετραδάκια. Ήταν προβληματισμένη. Γιατί δεν ήθελε και πολύ η μαμά .... «Α, πα, πα! Θα πετάγομαι σαν ελατήριο κάθε πρωί! Θα βάζω διπλό ξυπνητήρι στην ανάγκη. Άμα αργήσω θα βρει αφορμή να με στέλνει στο κρεβάτι μου ακόμη και μόλις σχολάσουμε!»

«Ναι, και θα τρώμε βασιλικό πρωινό κάθε μέρα! Με γάλα...» Για το θέμα του Βίκτωρα λύση δεν είχε βρεθεί.
«Κι αύριο να ετοιμάσουμε εμείς πρωινό!»
«Για να την καλοπιάσουμε;»

«Ακριβώς ! Θα της δείξουμε ότι δεν είναι απαραίτητο να πάμε για ύπνο από το μεσημέρι για να ξυπνήσουμε στην ώρα μας το πρωί!»

«Κι άμα σταματήσουμε να γκρινιάζουμε για το πρωινό στο τέλος μπορεί κι εκείνη να σταματήσει να γκρινιάζει για την ώρα του ύπνου, σωστά;». Πολύ του άρεσε αυτή η ιδέα του Βίκτωρα. Ήταν μια καλή λύση για το θέμα του ωραρίου αλλά το πρόβλημά του με το γάλα που σχεδόν το σιχαινόταν, δεν το έλυνε.

Η Ράνια όμως, σαν καλή αδελφή – αν και αγουροξυπνημένη ακόμη – είχε μια ιδέα και γι' αυτό.
«Να της προτείνεις να τρως ένα γιαούρτι το πρωί, που σου αρέσει. Με μέλι και δημητριακά. Να δεις που δεν θα σου το αρνηθεί.

Πώς δεν το είχε σκεφτεί μόνος του; Μπράβο Ράνια! Ο Βίκτωρας ήταν σίγουρος πως θα είχε μία πολύ ωραία μέρα σήμερα!

Το βράδυ, όταν η μαμά τους έστειλε για ύπνο, κανείς από τους δύο δεν διαμαρτυρήθηκε, πράγμα που την έκανε να τους κοιτάξει λιγάκι ύποπτα και με το ένα φρύδι σηκωμένο. «Να υποθέσω πως σκεφτήκατε αυτά που σας είπα το πρωί;»
«Ναι μαμά κι έχεις δίκιο. Και νωρίς θα ξυπνάμε και γρήγορα θα ετοιμαζόμαστε και χωρίς γκρίνια. Και πρωινό θα τρώμε βασιλικό! Αρκεί φυσικά στο δικό μου πρωινό να αντικαταστήσουμε το γάλα με γιαούρτι!» Ο Βίκτωρας, κατά την συνήθειά του, τα είπε όλα μαζεμένα και βιαστικά. Κι η μαμά έβαλε τα γέλια. «Αχ παιδάκια μου, αν ξέρατε πόσο θα ήθελα κι εγώ να χουζουρεύω λιγάκι περισσότερο.... Δεν γίνεται όμως .... Τουλάχιστον όχι τις καθημερινές που έχουμε όλοι μας ένα σωρό υποχρεώσεις»

«Μπορούμε όμως να ξυπνάμε πιο αργά τα Σαββατοκύριακα, ε μαμά;»

«Φυσικά! Όταν δηλαδή δεν θα έχει κολυμβητήριο ο Βίκτωρας και χορό η Ράνια και μπάσκετ μετά κι οι δύο σας!» Τώρα γελούσαν όλοι μαζί. Πολύ. Γιατί κατάλαβαν πως τους έμενε μόνο η Κυριακή. Κι αυτήν, που δεν θα είχαν καμία "υποχρέωση", δεν θα την περνούσαν στο κρεβάτι. Είναι δυνατόν, την πιο όμορφη μέρα της εβδομάδας να κοιμάσαι; Και να την χάσεις;

«Άρα λοιπόν, όσο έχουμε χειμώνα και σχολείο και δραστηριότητες και υποχρεώσεις, δε γλιτώνουμε το πρωινό ξύπνημα ....» σκεφτόταν την ώρα που τον έπαιρνε ο ύπνος. Αλλά δεν τον ένοιαξε και πολύ. Του έφτανε που αντικαταστάθηκε το γάλα από γιαούρτι