Despoina’s little stories: «Η βαρβαρότητα του Πάσχα και το βίντεο που με συγκλόνισε»

Με γεμίζει θλίψη η τραγική εικόνα με τα γδαρμένα πτώματα αρνιών και κατσικιών να φιγουράρουν στις βιτρίνες κρεοπωλείων κρεμασμένα από τσιγκέλια, όπως και το ότι όλοι πια είμαστε εξοικειωμένοι με αυτή, γιατί έτσι μας έμαθαν από τότε που ήμασταν παιδιά. Και το χειρότερο όλων είναι ότι κάποιοι άνθρωποι που αισθάνονται όπως εγώ, νιώθουν ενοχικά επειδή έχουν επιλέξει να μην τρώνε κρέας, γιατί θα υπάρξουν κάποιοι που θα πουν «Τα ζώα τα σκοτώνεις, τα φυτά νομίζεις ότι δεν πονάνε;», «Πώς ζεις χωρίς κρέας;», «Και το παιδί σου σε αυτόν τον δρόμο το έχεις βάλει;», «Ο Θεός μας τα έστειλε για να τα τρώμε»... Μπα; Ποιος στο είπε εσένα καλέ μου Χριστιανέ ότι ο Θεός που έχει διδάξει την αγάπη, έδωσε εντολή να κατασφαγιάζεις και δυστυχώς τις περισσότερες φορές με βία, πόνο και βαρβαρότητα, τα ζώα για να τα τρως;

Ένας κρεατοφάγος φίλος μου που τυχαίνει να γνωρίζει την ευαισθησία μου απέναντι στο συγκεκριμένο θέμα, μου έστειλε χθες βράδυ ένα μήνυμα στο κινητό μου. Μήνυμα που δεν είχε λέξεις ούτε λόγια. Είχε μόνο μία διεύθυνση στο Youtube. Πάτησα πάνω μηχανικά και οδηγήθηκα σε ένα βίντεο στο οποίο πρωταγωνιστεί ένα τρίχρονο αγοράκι, το οποίο αρνείται κατηγορηματικά να φάει το φαγητό του. Αυτός ο μικρούλης, μου θύμισε για ακόμη μία φορά πόσο αγνή είναι η ψυχή των παιδιών. Μία παιδική ψυχή που βλέπει πολύ πιο καθαρά από ό,τι ένας διαβρωμένος ενήλικας. Με απλά λόγια, με φυσικές απορίες που τσακίζουν, έκανε τη μητέρα του να κλάψει χωρίς να καταλαβαίνει τον λόγο... Η επέλαση της ανθρώπινης βίας, της ανθρώπινης βαρβαρότητας, πρέπει να σταματήσει. Κανείς από εμάς δεν ήρθε σε αυτόν τον κόσμο για να σκοτώνει ανυπεράσπιστα ζώα και να τρέφεται με αυτά.

Πριν κλείσω το σημερινό μου post θα ήθελα να σας αναφέρω ότι ακόμη και από διατροφικής απόψεως οι ανάγκες μας σε θρεπτικά συστατικά μπορούν να καλυφθούν και χωρίς το κρέας. Επίσης είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι οι άνθρωποι των οποίων η διατροφή δεν βασίζεται αποκλειστικά στο κρέας, ζουν περισσότερα χρόνια και με καλύτερη υγεία.

Δεν είμαι ο τρελός του χωριού, και ποτέ δεν επιδίωκα να γράφω αφοριστικά κείμενα για να προκαλώ εντυπώσεις ή να δημιουργώ θέματα χωρίς να υπάρχουν απλά και μόνο για να συζητιέμαι. Αυτό είναι κάτι που θέλω να πιστεύω ότι το έχετε αντιληφθεί όλα τα χρόνια της δημοσιογραφικής μου πορείας. Καταθέτω την άποψή μου με όλη μου την ειλικρίνεια και με την ελπίδα ότι μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι εκεί έξω που νιώθουν όπως εγώ...

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!

Καλημέρα και καλό Πάσχα σε όλους!