Κουνούπια… Αχ, αυτός ο αιώνιος καλοκαιρινός εφιάλτης

«Μα καλά… πώς μπήκαν στο σπίτι βρε παιδί μου; Αφού κλείνω τα πάντα!!!», μονολογώ μόνη μου τη στιγμή που ξυπνάω από έντονη φαγούρα μέσα στη νύχτα, ψάχνοντας το αναθεματισμένο που μου «ήπιε» το αίμα.

Και μη μου πείτε ότι και εσείς δεν έχετε ξυπνήσει το βράδυ, ανάβοντας το φως, πιάνοντας τη μυγοσκοτώστρα και ψάχνοντας σπιθαμή προς σπιθαμή κάθε ντουβάρι και κάθε έπιπλο στην κρεβατοκάμαρά σας γιατί θα ψεύδεστε!

Τι και αν παίρνω τις απαραίτητες προφυλάξεις με αντικουνουπικά, τι και αν ελπίζω να έρθουν στο σπίτι μας μόνο αρσενικά κουνούπια (αν δεν το γνωρίζετε τα θηλυκά είναι αυτά που τσιμπάνε και όχι τα αρσενικά), τζίφος.

Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και στην περίπτωση της μικρής μου. Αν το -θηλυκό πάντα- κουνούπι δεν έρθει στο δικό μου υπνοδωμάτιο επειδή νιώθει το «πολικό ψύχος» από το air-condition, σίγουρα θα επισκεφθεί το δωμάτιο του παιδιού μου. Και κάπως έτσι το πρωί, θα ξυπνήσει με γκρίνια εξαιτίας της φαγούρας και φωνάζοντας… «Μαμάαααα κρέμα για το σπυράκι, γρήγορα»!

Για τη Νικόλ, το τζελ που χρησιμοποιώ είναι κάτι σαν μαγικό φίλτρο. Μόλις το βάλει επάνω στα σπυράκια της αμέσως περνάει η φαγούρα και σταματάει εκείνη η εκνευριστική -για εμένα πάντα- γκρίνια.

Την αλήθεια μου θα την πω… αυτό το μαγικό τζελ (που για κάποιο ανεξήγητο λόγο το βάζω στο ψυγείο γιατί έτσι μου έμαθε η μαμά μου) και το μαγικό ρολ ον που δεν λείπει ποτέ από τσάντα μου όταν πηγαίνουμε βόλτα στο πάρκο και την παιδική χαρά, (είμαι μαμά και δεν λείπει ποτέ από την τσάντα μου όχι μόνο αυτό αλλά και ο,τιδήποτε μπορεί να χρησιμεύσει σε σπυράκια, μώλωπες, πληγές) μου λύνουν τα χέρια κάθε φορά που ένα κουνούπι πετύχει το στόχο του.

Όσο για τη φαγούρα; Τι να σας πω, ακόμη και εγώ που μέχρι πριν γίνω μαμά «σταύρωνα» με το νύχι το σπυράκι για να φύγει η φαγούρα, πλέον χρησιμοποιώ τη «μαγική κρεμούλα» και δίνω λύση στην ενόχληση μια και καλή!