«Μου λείπει το σώμα μου, αλλά...»

Μου είπες ότι θα μου έλειπε η ζωή μου όπως ήταν πριν, το σώμα μου όπως ήταν πριν, ο χρόνος που είχα. Μου είπες ότι θα έχανα τον ύπνο μου, ότι θα έκλαιγα, ότι η καρδιά μου θα πόναγε για τις μέρες αυτές που πέρασαν. Μου είπες ότι αυτό θα ήταν τόσο δύσκολο που στην πραγματικότητα θα ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που θα έκανα ποτέ.

Άκουγα, εντάξει; Το έκανα.

Θέλω όμως να πω κάτι πάνω σε όλα αυτά.

Αγαπώ αυτές τις μέρες πολύ περισσότερο από εκείνες που άφησα πίσω.

Μου λείπει το σώμα μου, αλλά δεν θα το έπαιρνα ποτέ πίσω εάν έπρεπε να χάσω έστω και μία μέρα από τη ζωή μου μαζί τους.

Σπάνια έχω τον χρόνο που χρειάζομαι, αλλά αυτό γιατί ασχολούμαι συνέχεια με το να τα βοηθήσω να διαμορφώσουν αυτό που είναι και το πώς βλέπουν τον εαυτό τους και τους γύρω τους.

Έχασα ώρες ύπνου, αλλά ξέρω τις σκιές στα πρόσωπά τους και τις γραμμές στις παλάμες τους που τιθς χάζευα όσο κοιμόντουσαν στα χέρια μου.

Δεν μπορώ να σταματήσω τα δάκρυα ή τον πόνο που έχω στην καρδιά μου, όμως είμαι εδώ για εκείνα και αυτό είναι το μόνο που χρειάζονται πραγματικά.

Λατρεύω τα χρόνια που έχουν περάσει, αλλά είμαι ευγνώμων για το σήμερα και πιστεύω ότι και το αύριο θα έχει επίσης τόση ομορφιά.

Ναι είναι σκληρό. Αλλά είναι και τόσο καλό που θα το έκανα ακόμα και αν ήταν 100 φορές πιο σκληρό για να τα αποκτήσω.

Εκτιμώ την ειλικρίνειά σου. Πραγματικά. Είναι σημαντική, είναι απαραίτητη και είμαι ευγνώμων.

Απλά ήθελα κι εγώ να πω από την πλευρά μου τα παρακάτω.

^{Πηγή κειμένου: Instagram / thelabormama}