Σε ευχαριστώ, μαμά 

Η σχέση με την μητέρα μου πέρασε και περνά διάφορες φάσεις κατά την διάρκεια της ζωής μας.

Τουλάχιστον τα πρώτα δέκα χρόνια -ίσως και περισσότερα- ήμουν προσκολλημένη πάνω της, καθώς στο πρόσωπό της αντικατοπτρίζεται η φροντίδα και η προστασία. Στην εφηβεία ήρθε η κρίση και οι καθημερινές εντάσεις και η απομυθοποίηση της γυναίκας-υπερήρωα και παντογνώστη, αλλά ως ενήλικη πια καταλήγω πολύ συχνά να λέω «Τελικά μαμά έχεις δίκιο» και να ταυτίζομαι όλο και περισσότερο με τις αποφάσεις της.

Ντρέπομαι λίγο που περίμενα την Γιορτή της Μητέρας για να μου υπενθυμίσει πως πρέπει να είμαι ευγνώμων κάθε μέρα για τις αμέτρητες φορές που ανεχόσουν, ανέχεσαι και θα ανέχεσαι κάθε μου στιγμή γκρίνιας κι εγωισμού. Για όλα τα «μπράβο» που μου είπες και που πάντα χαίρεσαι με τις επιτυχίες μου.

Νιώθω, λοιπόν, πως σου χρωστώ ένα «ευχαριστώ» γιατί:

Μου λες «Μη στεναχωριέσαι, θα περάσει» και το εννοείς.

Δεν σταμάτησες ποτέ να ενθαρρύνεις την ανεξαρτησία και την αυτονομία μου.

Έδειξες ψυχραιμία και αυστηρότητα στις εφηβικές μου ανοησίες.

Με κάνεις να νιώθω πως όλα θα βρουν τον δρόμο τους.

Επέβαλλες δεκάδες όρια όταν ήμουν μικρή.

Όποτε έρχεσαι σπίτι, μου φέρνεις τουλάχιστον ένα ταπεράκι με φαγητό.

Με αγκαλιάζεις ακόμα και όταν σε πληγώνω. Αυτό σημαίνει συγχώρεση.

Μας έμαθες, τόσο στα αδέρφια μου όσο και σε εμένα, ότι δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου, ούτε του δικού σου, ούτε κανενός.

Μαζί με τον μπαμπά μου χαρίζετε άνευ ορίων αγάπη και κατανόηση.

Μου εμπιστεύεσαι τις «άσχημες» μέρες σου και ζητάς την συμβουλή μου.

Μου «δάνεισες» εκείνο το λευκό παλτό σου και δεν μου το ζήτησες ποτέ πίσω.

Δεν σταματάς να μου λες «Το μυαλό σου είναι η «προίκα» σου»

Δεν με πιέζεις να μιλάμε στο τηλέφωνο όταν καταλαβαίνεις ότι είχα μια κακή μέρα.

Όταν με κοιτάς με βλέμμα που λέει «κανόνισε την πορεία σου», εγώ την κανονίζω.

Ό,τι κι αν κάνω ξέρω ότι εσύ πάλι θα μ’ αγαπάς.

Ελπίζω να είσαι το ίδιο περήφανη που με έχεις κόρη σου, όπως εγώ που σε έχω μαμά μου.

Χρόνια πολλά μαμά.

Σ’ αγαπώ.