Τον Ιησού από τη Ναζαρέτ τον έβλεπα με τον παππού μου

Κάθε Πάσχα που πλησιάζει, ψάχνω το πρωτότυπο #not θέμα: «Πώς είναι σήμερα ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ». Για άλλους είναι το εύκολο κλικ, για μένα όμως είναι η σύνδεση μου με το παρελθόν.

Πρώτη φορά που είδα το αριστούργημα του Τζεφιρέλι, ήμουν στο Μεσολόγγι με τον παππού μου, τον Τάσο. Το χωριό του μπαμπά μου ήταν το αγαπημένο μου μέρος για τις διακοπές αυτές της άνοιξης. Χριστούγεννα στο Μεοσλόγγι βρέχει ο Θεός με τον Θεό και καλοκαίρι δεν είναι πως θα πάθεις πλάκα με την παραλία της Τουρλίδας. Το Πάσχα όμως, ήταν το κάτι άλλο.

Εγώ πάλι περνούσα το time of my life. Κάτι ο παππούς που μου έφτιαχνε την κούνια, κάτι η γιαγιά που ζυμώναμε μαζί ζυμαράκια και τα ψήναμε στον χτιστό φούρνο, με είχαν κερδίσει. Με τον παππού και τη γιαγιά μου βλέπαμε μαζί τον Ιησού, ο παππούς διάβαζε τους υπότιτλους στη γιαγιά που δεν ήξερε να διαβάζει και όσο κι αν με εκνεύριζε τότε, σήμερα καταλαβαίνω την μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης τους.

Σε εκείνη την εποχή που Internet δεν υπήρχε, άκουγα με ενδιαφέρον τον παππού μου να λέει σε κάθε επεισόδιο πως ο ηθοποιός που ενσάρκωσε τον Ιησού έζησε τόσο έντονα τον ρόλο που κλείστηκε σε μοναστήρι.

Ο Ρόμπερτ Πάουελ ζει μέχρι σήμερα με τη σύζυγό του και δεν έχει κρυφτεί σε κανένα μοναστήρι, αν εξαιρέσεις πως ο ρόλος αυτός του Ιησού, που τον έζησε τόσο έντονα, πραγματικά τον στοιχειώνει μέχρι τώρα και καριέρα σημαντική πέραν αυτής της σειράς δεν έκανε.

Στα δικά μας τώρα, πίσω στο Πάσχα, η Παρασκεύη έφερνε τον Επιτάφιο και φυσικά μέναμε μέχρι το τέλος, να γυρίσει ο Επιτάφιος στην εκκλησία, να μου δώσει ο παππούς το λουλουδάκι.

Το Σάββατο, ντυνόμασταν πρώτοι οι δυο μας με τον παππού, τρώγαμε μακαρόνια με ντομάτα και γαρύφαλλο χωρίς λάδι και βλέπαμε τη σταύρωση του Ιησού από τη Ναζαρέτ. Ο Ρόμπερτ Πάουελ ανέβαινε στον Σταυρό κι εμείς φεύγαμε για την εκκλησία. Ο παππούς μας έφερνε το Άγιο Φως και ο δρόμος για το σπίτι τον έβρισκε πρώτο να φτάνει στο κατώφλι για να κάνει τον σταυρό με τη λαμπάδα. Μέχρι τώρα αν με ρωτήσεις, δεν ξέρω πότε κοιμόταν ο παππούς. Το βράδυ ετοίμαζε σούβλες, αρνιά και κοκορέτσι, το πρωί τον έβρισκα ξύπνιο από το χάραμα, να έχει ανάψει φωτιά.

Η μόνη φορά που τον θυμάμαι να δηλώνει κουρασμένος ήταν τη μέρα πριν φύγει. Σε εκείνο το δωμάτιο του νοσοκομείου θυμάμαι να μου λέει «εγώ βασίλεψα, εσύ να βλέπεις τον Ιησού». Πήγε Μεγάλη Παρασκευή παππού μου, φεύγουμε για τον επιτάφιο, θα γυρίσουμε για τον Ιησού και θα διαβάσω εγώ τους υπότιτλους στα κορίτσια!

Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σου στο a.Patoulia@queen.dpg.gr και στο Instagram https://www.instagram.com/katiepatoulia/