Τελικά, τι μπορείς να κάνεις αν το νηπιάκι σου έρχεται σπίτι και τραγουδάει τραπ

Ήταν απόγευμα του περασμένου Ιουνίου, όταν η Σοφία είχε επιστρέψει από το προνήπιο, ραπάροντας κανονικά, τα κότερα.

Δύο μήνες πριν τον θάνατό του σε εκείνο το τροχαίο που του στέρησε τη ζωή, ο MadClip είχε γίνει είδωλο ακόμα και για τα τετράχρονα που μία ψέλλιζαν τη Φήμη, μία το Μπορεί και στο τσακίρ κέφι στα διαλείμματα, το πρόγραμμα είχε κότερα και ελικότερα.

Φύση και θέση άνθρωπος που δεν απορρίπτω και δεν απαγορεύω ποτέ τίποτα, κάθισα με την τετράχρονη τότε κόρη μου και αναλύσαμε λίγο στίχους και λογάκια. Έφερα την αντίρρησή μου, εξήγησα όσο καλύτερα μπορούσα γιατί δεν μου αρέσει να μιξάρουμε τη σόδα για να βγάλουμε έσοδα και από τον Madclip κρατήσαμε συγκεκριμένους στίχους. Ακόμα και σήμερα τραγουδάμε δυνατά το εμπνευσμένο κατ’ εμέ:

«Λένε η ελπίδα ότι πάντα τελευταία πεθαίνει
Όποιος επιμένει θα έρθει η ώρα του να πετυχαίνει
Ό,τι ανεβαίνει κάποια μέρα λήγει, κατεβαίνει
Φίλοι μου είναι λίγοι, είναι λίγοι, όλοι ενωμένοι».

Έλα όμως που οι φίλοι του Madclip στα πρόσφατα MAD VMA 2022 καθόλου ενωμένοι δεν εμφανίστηκαν και οι μπουνιές μπροστά σε παιδιά σαν τη Σοφία και μεγαλύτερα, δεν ήταν το παράδειγμα που θα θέλαμε από αυτά τα πρότυπα της τραπ.

Κι ύστερα ξεκίνησε ο αφορισμός της νέας γενιάς, η μουσική που δεν είναι μουσική και άκουσα από φίλους γονείς με καμάρι πως αυτοί τα απαγορεύουν αυτά και τα κόβουν με το μαχαίρι. Το αστείο είναι πως τα παιδιά τους είναι τα πρώτα που τραπάρουν εκτός σπιτιού.

Ο Μάριος, γνωστός και ως School Marius έδωσε μια εξήγηση στο φαινόμενο νήπια και τραπ, και έδωσε έναν δρόμο για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να μην πέσουν στον γκρεμό και φαίνεται πως το να εξηγήσουμε στα παιδιά μας, τι ακριβώς λένε οι στίχοι που τραγουδούν, είναι το πρώτο μας όπλο για να τα αποτρέψουμε να ακούνε τραπ.

Eπειδή από το πρωί δέχομαι μηνύματα γονέων. Μηνύματα με φράσεις «Ε, ακούν και οι συμμαθητές τους», «Ε, ακούν και στο σχολείο», «Ε, βάλαν και στη γιορτή του σχολείου τέτοια», «Ε, τι κακό έχουν». Πολλά «Ε, και» που δε μας πάνε μπροστά και πολλά Γιατί όχι που μας κρατούν πίσω. Όλα στη ζωή χρειάζεται να τα αντιμετωπίζουμε με συνέπεια, ευθύνη, αγάπη, όλα διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας, από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο κι όταν μιλάμε για τραγούδια που διαμορφώνουν κουλτούρες του αύριο που η γυναίκα είναι ένα σκουπίδι και σεξουαλικό αντικείμενο, η ζωή έχει το όπλο στο χέρι και αξία τα views και όχι οι σχέσεις, η συντροφικότητα, το μοίρασμα, η αγάπη, καταλαβαίνετε ότι κάτι θα έπρεπε να δούμε αλλιώς. Δε θα επανέλθω στο θέμα, γιατί έχουμε κάτι ήλιους να μοιραστούμε και όχι σκοτάδια. Αλλά να ξέρουμε πως τρυπώνουν από παντού αν τα αφήσουμε.Υ.γ. Προφανώς και οι εκπαιδευτικοί και τα σχολεία πρέπει να μη στηρίζουμε και προβάλλουμε τέτοια μουσική. Διαγράψτε το από το ρεπερτόριο που προβάλλετε στα παιδιά. Κι οι γονείς όπου το ακούν να ζητούν να κλείσει. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ.

Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σου στο a.Patoulia@queen.dpg.gr και στο Instagram https://www.instagram.com/katiepatoulia/