8 χρόνια μαμά: 10 θεωρήσεις για τη ζωή μετά τα παιδιά

Είναι η ωμή αλήθεια του από τότε που έγινα μαμά, ισχύουν τα εξής στη ζωή μου.

8 χρόνια η καρδιά μου έχει βγει από το σώμα μου και κινείται σε δύο πια mini me. Τα κοιτάζω όταν κοιμούνται γιατί μόνο τότε ηρεμούν και λέω είμαι τυχερή.

8 χρόνια από τη μέρα που όλα πήγαν λάθος, που δεν γέννησα όπως ήθελα αλλά που έφερα στον κόσμο ένα υγιές παιδί,που έμαθα σε μια βδομάδα μέσα τι σημαίνει καισαρική, μαστίτιδα, γδαρμένες θηλές, ίκτερος και αϋπνία.

8 χρόνια και περιμένω να κοιμηθώ και να ξυπνήσω ό,τι ώρα θέλω. Και ξέρω πως αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. Κι όταν τα κορίτσια δεν θα με ξυπνούν πια για τους πιο αστείους λόγους, δεν θα κοιμάμαι εγώ για να τις περιμένω να γυρίσουν από τη βόλτα.

8 χρόνια και δεν τα έχω βρει με τις μαμαδίσιες τύψεις μου. Γιατί φώναξα, γιατί άργησα να γυρίσω από τη δουλειά, γιατί δεν κοιμηθήκαμε μαζί, γιατί δεν παίξαμε πολύ, γιατί, γιατί και πάλι γιατί.

8 χρόνια που παρατηρώ καλύτερα τα πεζοδρόμια που δεν χωράνε καρότσια, τις παιδικές χαρές που είναι γεμάτες γυμνά καλώδια της ΔΕΗ, τα σχολεία και το κράτος που μας άφησαν να κολυμπάμε μόνες μας.

8 χρόνια που γνωρίζω δασκάλους, άλλους γονείς, συμμαθητές, φίλους από την κολύμβηση, τα Αγγλικά, που μπαίνω σε ομάδες viber και μιλάω για τα πράγματα που δεν θα έπρεπε αλλά υπάρχουν στο κυλικείο, που ταυτόχρονα προσπαθώ να μάθω στο οκτάχρονο πώς γράφεται σωστά το κυλικείο για να το κάνει απλά λάθος στην επόμενη ορθογραφία.

8 χρόνια που δεν περνάει μέρα να μην πω «α ρε μάνα, δίκιο είχες», «α ρε μάνα όλα τα προλάβαινες».

8 χρόνια που είμαι σίγουρη ότι τα κάνω όλα λάθος αλλά τουλάχιστον προσπαθώ. 8 χρόνια που έχω δίπλα μου τον επίσης 8 χρόνια μπαμπά, να με βοηθάει, να με στηρίζει, να μένουμε ξύπνιοι, να περνάμε μαζί και κολικούς και ράμματα και πυρετούς και με μεγαλύτερο σεβασμό για όλες εκείνες τις μαμάδες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους.

8 χρόνια ταπεράκια, healthy κεκάκια, κοτσιδάκια, φορμάκια, πανούλες, καλτσάκια, κολανάκια, σκισμένα γονατάκια, τσισάκια, κακάκια, κινούμενα σχεδιάκια, φιλάκια και όλα τα λήγοντα εις -ακια!

8 χρόνια που ψάχνω την πιο περίτεχνη τούρτα, σχεδιάζω τα πιο ψαγμένα πάρτι γενεθλίων, που τρέμω για τη στιγμή που θα θέλουν να σβήνουν το κεράκι χωρίς εμένα, που αρρωσταίνω όταν αρρωσταίνουν, που μαθαίνω όσο μαθαίνουν, που κλαίω όταν κλαίνε ή όταν τις κάνω να κλαίνε.

8 χρόνια που ελπίζω να είμαι εκεί και στα 18 και στα 38 και μέχρι εκεί που θα τις καμαρώνω χωρίς να τους γίνομαι βάρος.

8 χρόνια με αϋπνία, με στιγμές που θυμάσαι εσένα πριν να γίνεις μαμά, ίσως σου λείπεις κάπου κάπου, αλλά δεν θα άλλαζες ποτέ, δεν θα έκανες ποτέ πίσω, δεν θα ήθελες ποτέ κάτι διαφορετικό.

Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σου στο a.Patoulia@queen.dpg.gr και στο Instagram https://www.instagram.com/katiepatoulia/