Οι πιο ωραίες αναμνήσεις των παιδιών τις γιορτές είσαι εσύ MΑΜΑ

Στα μεγάλα τραπέζια όταν ήμουν μικρή στο σπίτι μας, αυτά των γιορτών για όλους τους συγγενείς και φίλους, είχα μόνο μια δουλειά να κάνω, την οποία και θεωρούσα εξαιρετικά σημαντική για την έκβαση του γεύματος. Το δίπλωμα της πετσέτας. Την πετσέτας της καλής όμως, που έπρεπε να την τυλίξω από τις δύο πλευρές με τον πιο φίνο τρόπο για να γίνει ο φάκελος που θα χωρέσει μέσα το μαχαίρι και το πιρούνι.

Καθόλου δεν μου περνούσε από το μυαλό το πώς γέμισε το τραπέζι με πιατέλες και σνόμπαρα όσο μπορούσα εκείνη την αυγοκομμένη κοτόσουπα που όλοι τρελαίνονταν να απολαύσουν.

Όταν μπήκα στο δικό μου σπίτι και κατάλαβα πως ούτε την απλή σούπα με το ρύζι δεν μπορώ να πετύχω, κατανόησα την μεγάλη εικόνα του φτιάχνω σούπα για 15 άτομα. Και όχι δεν στα γράφω όλα αυτά γιατί κόλλησα με εκείνη τη σούπα που ως σήμερα δεν καίγομαι να φάω αλλά γιατί η σημασία της μαμάς είναι σε εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τις γιορτές καλύτερες για όλους.

Για μένα οι γιορτές ήταν η ευκαιρία να κοιμηθώ κάθε μεσημέρι και να μην διαβάσω. Ήταν ταυτόχρονα ευκαιρία να γκρινιάξω σε όλους τους τόνους για το στρουμφοτηλέφωνο που ήθελα να αποκτήσω με κάθε τρόπο, ακόμα κι αν η τιμούλα του άγγγιζε το μέσο μισθό σήμερα.

Για τη δόλια τη μάνα μου, οι γιορτές ήταν μια ευκαιρία να κινηθεί με την ψυχή στο στόμα, να σκεφτεί που θα μας αφήσει όσο δεν είχε άδεια, να προλάβει να αγοράσει όλα τα δώρα και να περάσει και από το μάρκετ για να προλάβει όλα εκείνα τα πιάτα για το τραπέζι.

Κι επειδή τελευταία έχω καταλάβει πόσο την έξυπνη έχω κάνει κατά καιρούς, εγώ που πηγαίνω παντού με τις κόρες μου με το αυτοκίνητο, η δική μου μαμά, πήγαινε στη δουλειά της, στην άλλη πλευρά της πόλης με δύο λεωφορεία Τις γιορτές που εμείς την περιμέναμε νωρίτερα, το εργοστάσιο έκλεινε πάντα αργότερα κι ευτυχώς σχολούσε ο μπαμπάς νωρίτερα και κάναμε παρέα τις μεγαλύτερες γουρουνιές στο φαγητό. Όταν οι άλλοι θυμούνται από τα παιδικά τους χρόνια γαλοπούλες και γεμίσεις, εγώ θυμάμαι εκείνο το κοτόπουλο του Hambo που παίρναμε με τον μπαμπά μου, κι όταν η μαμά έβγαινε σε άδεια, μπαίναμε στο ταξί πιασμένες χέρι- χέρι και οι τρεις και πηγαίναμε για ψώνια και για λουκουμάδες, τους γνήσιους τους παραδοσιακούς με μέλι και κανέλα. Ωραία και τα τραπεζώματα αλλά δεν ξέρω για σένα αλλά για μένα εκείνο το μελομακάρονο της μάνας μου, δεν τον πιάνω ούτε σε κανέλα, ούτε σε γαρύφαλλο, ούτε σε γλύκα.

Και μπορώ τώρα να καταλάβω γιατί ποτέ δεν έβρισκα στον νεροχύτη μας πιάτα άπλυτα, δεν γινόταν κανένα μαγικό μετά τα τραπεζώματα μόνο που όσο εμείς κοιμόμασταν, η μαμά μου πάντα έμενε πίσω, να πλύνει, να στρώσει, να καθαρίσει, πράγματα απλά που κάνει κάθε μαμά, θα πεις, έλα που όταν γίνεσαι εσύ η μαμά, σου πέφτει κομματάκι βαρύς και ο νεροχύτης και τα πιάτα και τα τραπεζώματα και το να τυλίγεις και να ξετυλίγεις λαμπιόνια και το να φτιάχνεις λίστες για το μάρκετ και να μετράς τα λεπτά για να σου πετύχει το κοκκινιστό με δαμάσκηνα.

Εμείς που πήγαμε στην Πρώτη Δημοτικού με τα κλειδιά στην τσάντα

Για να πούμε την αλήθεια πάντως, τη γιορτινή, αν δεν πας στο σπίτι της μαμάς σου τις γιορτές, διακοπές δεν λες ότι κάνεις, κι ας κάνεις τους καβγάδες σου για τα παιδιά σου που δεν τα έχεις μάθει να τρώνε κανένα φαγητό, για τα ρούχα σου που ακόμα και τώρα τα βγάζεις ανάποδα, για τον εαυτό σου που δεν τον προσέχεις και δεν ξεκουράζεσαι.

Οι μαμάδες (μας) είναι οι γιορτές.

Και οι μπαμπάδες, δεν λέω, παράπονο δεν πρέπει να έχουν, αλλά αυτή τη χρυσόσκονη την φορτωμένη με άγχος, δώρα και αγκαλιές, τις κουβαλάνε οι μαμάδες μας με τρόπο μαγικό και διαφορετικό. Κι όταν χάνεις τη μαγεία, εκτιμάς και τη χρυσόσκονη και τον καθαρό νεροχύτη, ακόμα και τους καυγάδες.

Κι αν φέτος έχασες τη μαγεία της μαμάς σου και μαθαίνεις να την φτιάχνεις από την αρχή, με τα δάκρυα στα μάτια, έχε πίστη και είμαι σίγουρη πως θα την κάνεις περήφανη όταν σε βλέπει από ψηλά.

Αν είσαι νέα μαμά και θες μια καλή φίλη, θα την βρεις στο mail a.Patoulia@queen.dpg.gr και στο Instagram: https://www.instagram.com/katiepatoulia/

ΥΓ: Οι παραπάνω λέξεις είναι αφιερωμένες στην κυρία Μαίρη, τη μαμά της φίλης μου Πηγής.