Οι καλές δασκάλες έχουν κι ενσυναίσθηση, δεν μαθαίνουν μόνο γράμματα

Ακόμα μια σχολική χρονιά πλησιάζει στο τέλος της. Λίγο πριν αποφοιτήσει και ο βενιαμίν του σπιτιού από το νηπιαγωγείο και προτού φύγει και η μεγάλη για την Τρίτη Δημοτικού, έχω σχηματίσει τη γνώμη μου και για τους εκπαιδευτικούς μας για μια ακόμα χρονιά. Οι μεγαλύτερες μαμάδες μου λένε από πέρσι να κρατάω μικρό καλάθι γιατί έχω να δω ακόμα πολλά από δασκάλες, καθηγητές και διευθυντές. Εγώ πια, μετά από τον παιδικό σταθμό, το νηπιαγωγείο και τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού- εν μέσω πανδημίας και τηλε- εκπαίδευσης- μπορώ να γνωρίζω πως τις καλές δασκάλες δεν τις ξεχωρίζουν ούτε τα μεταπτυχιακά, ούτε τα διδακτορικά.

Δεν ξέρω για σένα αλλά όποτε θυμάμαι τις δασκάλες και τους δασκάλους μου ειδικά στο δημοτικό και το νηπιαγωγείο, δεν μου έρχονται μνήμες από εκείνους που ήταν αυστηροί και μετρημένοι και μας έκαναν μάθημα από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Αντίθετα, στη μνήμη μου είναι πάντα καρφωμένη η δασκάλα μου της Πρώτη Δημοτικού. Η κυρία Μάρθα ήταν γλυκιά, αρκετά μεγάλη στην ηλικία και μου έδινε ένα φιλί στο κεφάλι κάθε πρωί που ήταν ολόσωστη η ορθογραφία. Στην πρώτη Δημοτικού δεν έκανα λάθος ούτε σε έναν τόνο. Φιλί έπαιρναν όμως κι όσοι έκαναν λάθος αλλά το μεγαλύτερο μας χαμόγελο ερχόταν από την ήρεμη φωνή της δασκάλας που δεν μας έμαθε μόνο την αλφαβήτα αλλά και το πώς να είμαστε ομάδα για πρώτη φορά, χωρίς να βαριόμαστε καθισμένοι σε ένα θρανίο. Δεν φώναξε ποτέ, αντίθετα με γλύκα απαντούσε σε κάθε σκανταλιά μας.

Δεν θα σου μάθουν οι καλές δασκάλες μόνο γράμματα και προπαίδεια, θα σου μάθουν και ενσυναίσθηση.

Τι να πεις για τις δασκάλες αυτές που έκαναν τηλεπαίδευση και είχαν όρεξη να παίξουν μετά τη γλώσσα και τα μαθηματικά παιχνίδια με λέξεις, χορό και ακορντεόν; Με έχω πιάσει να δακρύζω κάτι πρωινά όταν αφήνω τη Σοφία στο νήπιο. Η δασκάλα της λέει καλημέρα και χαμογελάει πιο πλατιά από ποτέ κι ας βρέχει έξω, την παίρνει αγκαλιά και σκύβει το κεφάλι της στο πλάι για να την ρωτήσει πώς είναι σήμερα. Δεν το κάνει μόνο με τη Σοφία, το κάνει με κάθε ένα από τα 20 παιδιά του τμήματος στο δημόσιο νήπιο που φοιτά η κόρη μου. Θα με καταλάβεις πώς στο γράφω, πως δεν ξέρω αν υπάρχει μεγαλύτερη ανακούφιση από το να αφήνεις το παιδί σου, το μικρό παιδί σου, σε μια εκπαιδευτικό που ξέρεις πως θα είναι ασφαλές, που ξέρεις πώς θα μάθει πολλά, κι ίσως τα γράμματα να μην είναι το πιο σημαντικό που θα μάθει .Που το βράδυ πριν κοιμηθεί το παιδί σου, θα σου πει πως η Κυρία Ωάννα -χαϊδευτικό του Ιωάννα- μας αγαπάει πολύ και λέει κάθε μέρα πως είμαστε παιδιά της. Στην τελευταία ενημέρωσή μας, η δασκάλα της Σοφίας, μου είπε μια κουβέντα που με συγκίνησε πολύ, θέλει να δει τη Σοφία να μεγαλώνει και μαντεύει πως θα είναι το παιδί που η ίδια έχει φανταστεί ότι θα γίνει.

Την ίδια στιγμή βέβαια, υπάρχουν και δασκάλες σκληρές, νέες στην ηλικία αλλά στα μυαλά παλαιάς κοπής.

Δασκάλες που κάνουν παρατήρηση για το παραμικρό, που δεν ξέρουν και δεν θέλουν ούτε το χάδι των μαθητών τους, που προέχει να κάνουμε την προπαίδεια και όχι να παίξουμε, που χτυπάει το παιδί και ξεχνάνε να σου στείλουν και σημείωμα, που τα κάνουν όλα με το ζόρι- και τις εκδρομές και τις γιορτές – που τους ζητιανεύεις ένα ποίημα. Υπάρχουν όμως και γονείς που αντί να μιλήσουν, να ζητήσουν την αλλαγή σε όσα γίνονται, κάνουν τους ανήξερους.

Και τι ζητήσαμε Κυρία (μου); Ένα ποίημα για την 25η Μαρτίου!

Πρόσφατα σε μια συγκέντρωση γονέων στο Δημοτικό μας, ακούστηκε από γονείς πως έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα, να υπάρχουν αυστηροί διευθυντές και δάσκαλοι που τα παιδιά να τους τρέμουν, να φοβούνται να φτάσουν μέχρι το γραφείο τους, γιατί έτσι τάχα μάθαμε κι εμείς και δεν πάθαμε τίποτα. Κι όσοι μιλήσαμε για το καλό των παιδιών, για παιδιά που δεν πρέπει να φοβούνται, μας είπαν είτε ρομαντικούς είτε παπαγαλάκια. Έχω φτάσει στο σημείο να πιστεύω πως είναι προτιμότερο να είσαι παπαγαλάκι παρά καρακάξα. Τα παιδιά θα μάθουν γράμματα, αλλά πρώτα πρέπει να μάθουν την ελευθερία να μιλούν και την ανθρωπιά να νιώθουν τι αισθάνεται ο διπλανός τους. Για να μην φτάνουν παιδιά 14 ετών να δίνουν τέλος στη ζωή τους.

Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σου στο a.Patoulia@queen.dpg.gr και στο Instagram https://www.instagram.com/katiepatoulia/