Αντέχεις στ’ αλήθεια να μάθεις τι σημαίνει χωρισμένος μπαμπάς;

Σε αυτούς απευθύνομαι. Ξεκάθαρα. Χωρίς πολλά-πολλά. Όχι γιατί δεν έχουμε πολλά να πούμε αλλά μάλλον είναι τόσο «καμένα» τα μυαλά τους που ό,τι και να τους πεις θα πάει χαμένο. Εσύ λοιπόν που δεν δέχεσαι το αυτονόητο, το σωστό, το δίκαιο, ξέρεις άραγε τι σημαίνει να είσαι χωρισμένος μπαμπάς; Δες:

Ζεις τη σχέση με το παιδί σου, την πιο αγνή, την πιο καλή, την πιο σπουδαία σχέση της ζωής σου υπό… αυστηρή προθεσμία κι επιτήρηση. Το άγχος τα σκεπάζει όλα. Πότε θα πάρω τη μικρή, πότε θα τη γυρίσω; Τι ώρα πρέπει να είναι πίσω; Κι αν- άκου ρε φίλε- το παιδί σου ζητήσει να μείνει λίγο παραπάνω, θα πρέπει να περάσεις Ιερά Εξέταση και να περιμένεις το «ναι» ή το «όχι». Για ποιο; Για το ανθρώπινο. Για τη σχέση μπαμπά-παιδιού. Το μαρτύριο της σταγόνας. Κυριολεκτικά.

Σε κάθε μισό δικαίωμα (μισό όχι ολόκληρο) αντιστοιχούν δέκα υποχρεώσεις. Να είσαι συνεπής στην ώρα, στη μέρα, στο λεπτό. Να είσαι συνεπής και στην καταβολή των οικονομικών σου υποχρεώσεων. Γιατί αν, διάολε, κάποια στιγμή δεν μπορέσεις χάνεις την ευκαιρία σου να δεις το παιδί. Σε πρώτη φάση. Μετά χάνεις κι άλλα. Ρώτα να μάθεις κάποιον που δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του και θα δεις.

Ξέχνα τι ήσουν. Δεν είσαι πια. Είσαι ΑΤΜ. Έτσι σε αντιμετωπίζει. Με μία… έντιμη συμφωνία. Όσο δεν λες όχι, τόσο θα… αγοράζεις χρόνο. Όχι πολύ περισσότερο. Μην παίρνεις θάρρος. Λιγάκι παραπάνω. Για το καλό που λένε. Αν πεις όχι, θα αρχίσουν τα… προβλήματα. Από το πόσα δωμάτια έχει το σπίτι που μένεις μέχρι αν είναι… ανατολικό ή δυτικό. Κι ας μένεις σε σπηλιά για να ανταποκριθείς στις υποχρεώσεις. Να μην τους λείψει τίποτα… Σε σένα ας λείψει. Όλα μπορεί να αντέξεις να σου λείψουν. Εκτός από το παιδί.

Παντρεύεσαι την αγωνία. Κι αν την πάρει και φύγει; Αν πάει στην Κρήτη/Καρδίτσα/Σύρο/Τήνο/Μύκονο κοκ. σε άλλη χώρα, σε άλλη ήπειρο, σε άλλο πλανήτη; Κι αν της βάζει λόγια; Κι αν, αν, αν, αν… Τόσα «αν» κι ούτε μια αν-άσα.

Ζεις πάντα μισός. Νιώθεις μισός κάθε φορά που αφήνεις το παιδί σου. Κι όταν θα πας να «φτιάξεις» τη ζωή σου, πάλι μισός θα νιώθεις… Γιατί πάντα κάτι θα σου λείπει. Το παιδί σου. Άσε που θα νιώθεις ότι θα πρέπει πάντα να απολογείσαι. Ακόμη και στον εαυτό σου.

Νιώθεις πάντα δεύτερος. Πολλές φορές και τρίτος. Πρώτα η μαμά. Μετά εσύ. Και στο μυαλό του παιδιού σου. Δεν υπάρχει χειρότερο. Να τρέχεις από το πρωί μέχρι το βράδυ για να μην του λείψει τίποτα και να νιώθεις πάντα… συμπληρωματικός. Βασικός μόνο στις υποχρεώσεις. Βασικότατος. Αλλά μόνο εκεί.

Θες κι άλλα; Κι αν σου πω θα καταλάβεις; Θες να καταλάβεις; Μάλλον όχι… Γιατί αν καταλάβαινες, θα ήσουν δίπλα σε αυτόν τον αγώνα κι όχι απέναντι. Λάθος. Δεν θα υπήρχε καν αγώνας… Μπαμπάς-Μαμά. Χωρίζουν οι δυο τους. Όχι με το παιδί. Προστάτεψε το. Το παιδί… Που έχει ανάγκη και τους δύο γονείς. Ισότιμα. Ισόνομα. Ισόρροπα. Αυτά.

Υγ. Είναι πολύς ο κόσμος που υποφέρει. Πολύς ο κόσμος που ψάχνει το δίκιο του. Να το θυμάστε…

Νίκος Συρίγος
Διευθυντής του Onsports.gr / Ραδιοφωνικός παραγωγός στον ΜΟΥΣΙΚΟΣ 98,6

Περιμένω τις εντυπώσεις σου στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Instagram.