Σάββατο του Λαζάρου: Τα έθιμα, τα κάλαντα και τα πασχαλινά λαζαράκια

Το Σάββατο του Λαζάρου, είναι τα προεόρτια της Κυριακής των Βαΐων, της Εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Και οι δύο αυτές γιορτές έχουν ένα κοινό θέμα: το θρίαμβο και τη νίκη.

Παλιότερα, οι εκδηλώσεις εορτασμού ήταν πολλές και ποικίλες, ωστόσο σήμερα δεν πραγματοποιούνται παρά ελάχιστες και σε ορισμένες μόνο περιοχές της χώρας μας.

Κάλαντα

Για παράδειγμα, τα κάλαντα για το Σάββατο του Λαζάρου τραγουδιούνται σε λίγες περιοχές, ενώ παλιότερα ήταν από τα πιο ζωντανά έθιμα και έδιναν ιδιαίτερο τόνο στις μικρές κοινωνίες.

Τα κάλαντα του Λαζάρου ήταν αποκλειστικά σχεδόν γυναικεία και τα τραγουδούσαν κοπέλες διαφόρων ηλικιών ακόμα και κορίτσια τις παντρειάς που ονομάζονταν «Λαζαρίνες».

Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους την άλλη μέρα ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες φορώντας ειδική στολή.

Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.

Τα κάλαντα λέγονται και σήμερα σε ορισμένες περιοχές χωρίς φυσικά τα παιδιά να φορούν παραδοσιακές στολές.

Έθιμα από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας

0 λαός γιορτάζει την πρώτη Λαμπρή, την «Έγερση» του φίλου του Χριστού, του «αγέλαστου» Λάζαρου.

Ο φόβος και ο τρόμος για όσα γνώρισε στον άλλο κόσμο άφησαν τόσο βαθιά σημάδια στην ψυχή του Λάζαρου που, λέει η παράδοση, μετά την Ανάσταση του δε γέλασε παρά μόνο μια φορά.

Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας για να απεικονίσουν την Ανάσταση του Λάζαρου, να συμβολίσουν δηλαδή τη Νίκη του Χριστού απέναντι στο θάνατο, αλλά παράλληλα και για να υποδηλώσουν την ανάσταση της φύσης, έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λάζαρου.

Την παραμονή της γιορτής ή, σε πολλά μέρη, ανήμερα την «πρώτη Λαμπρή», τα παιδιά, κρατώντας το «Λάζαρο», έκαναν τους αγερμούς τους. Γύριζαν στα σπίτια και τραγουδούσαν τα «λαζαρικά», για να διηγηθούν την ιστορία του αναστημένου φίλου του Χριστού και να πουν παινέματα στους νοικοκυραίους. Στην Ήπειρο μάλιστα, στις κτηνοτροφικές περιοχές, χτύπαγαν ταυτόχρονα και μεγαλοκούδουνα.

Σήμερον έρχεται ο Χριστός

ο επουράνιος θεός.

Εν τη πόλει Βηθανία

Μάρθα κλάει και Μαρία.

Λάζαρο τον αδελφό της

τον γλυκύ και καρδιακόν της.

Τον μοιρολογούν και λένε

τον μοιρολογούν και κλαίνε.

Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν

και τον εμοιρολογούσαν

Και τη μέρα την Τετάρτη

κίνησε ο Χριστός για να ‘ρθει.

Τότε εβγήκε η Μαρία

έξω από τη Βηθανία

και εμπρός του γονατίζει

και τα πόδια του φιλεί.

-Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου

δεν θα πέθαιν’ ο αδελφός μου.

Μα και πάλιν εγώ πιστεύω

και καλότατα ηξεύρω

ότι δύνασαι αν θελήσεις

και νεκρούς να αναστήσεις.

Τότε ο Χριστός δακρύζει

και τον Άδη φοβερίζει.!

Δεύρο έξω Λάζαρέ μου

φίλε και αγαπητέ μου.

Παρευθύς επελυτρώθη

ανεστήθη κι εσηκώθη

Τότε τον Θεόν δοξάζουν

και τον Λάζαρο εξετάζουν.

Πες μας, Λάζαρε, τι είδες

εις τον Άδην απού πήγες;

Είδα φόβους, είδα τρόμους,

είδα βάσανα και πόνους,

Δώστε μου νερό λιγάκι

να ξεπλύνω το φαρμάκι

της καρδιάς και των χειλέων

και μην μ’ ερωτάτε πλέον.

Του χρόνου πάλι να ‘ρθουμε,

με υγεία να σας βρούμε,

και ο νοικοκύρης του σπιτιού

χρόνια πολλά να ζήσει,

να ζήσει χρόνια εκατό

και να τα ξεπεράσει.

Αυτό είναι τα κάλαντα-τραγούδι του Λάζαρου, που θα θυμούνται σίγουρα οι πιο μεγάλοι και οι πιο νέοι δεν θα έχουν ξανακούσει ποτέ…

Τα «λαζαρικά» από τόπο σε τόπο έχουν πολλές παραλλαγές.

Στη Στερεά Ελλάδα, τη Μακεδονία και τη Θράκη στο έθιμο έπαιρναν μέρος μόνο κορίτσια, οι «Λαζαρίνες» ή «Λαζαρίτσες», έτσι έβρισκαν την ευκαιρία να γίνουν γνωστές και σαν υποψήφιες νύφες.

Για «Λάζαρο» βαστούσαν έναν ξύλινο κόπανο για τα ρούχα, τυλιγμένο με παρδαλά κομμάτια από πανιά, ίδιο μωρό. Σε άλλα μέρη πάλι έντυναν με χτυπητά πολύχρωμα υφάσματα μια ρόκα, μια κούκλα, έναν καλαμένιο σταυρό και τα στόλιζαν με κορδέλες και λουλούδια. Στη Σκύρο έπαιρναν την τρυπητή κουτάλα, «τη σιδεροχουλιάρα». Έβαζαν σε κάθε τρύπα και από ένα άσπροπούλι -άσπρη μαργαρίτα- ένα κόκκινο γαρίφαλο για στόμα και σχημάτιζαν το πρόσωπο. Έδεναν σταυρωτά πάνω στην κουτάλα ένα ξύλο, για να κάνουν τα χέρια, της φορούσαν και ένα πουκαμισάκι ή ένα μωρουδίστικο ρούχο και ο «Λάζαρος» ήταν έτοιμος.

Στα Τρίκαλα τα αυγά που συγκέντρωναν οι Λαζαρίνες, οι μητέρες τους τα έβαφαν κόκκινα και τα κρατούσαν σε ξεχωριστό μέρος. Όταν ήθελαν να περιποιηθούν έναν επισκέπτη από αυτά τα αυγά του έδιναν, του Λαζάρου.

Σε μερικά μέρη τη θέση του «Λάζαρου» έπαιρνε ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια και με πολύχρωμες κορδέλες.

Στην Κρήτη έκαναν έναν ξύλινο σταυρό και τον στόλιζαν με ορμαθούς από λεμονανθούς και αγριόχορτα με κόκκινα λουλούδια, τις μαχαιρίτσες.

Στην Κύπρο συναντάμε το έθιμο της αναπαράστασης, στην αρχαιότερη μορφή του. Ο θεός πεθαίνει στην ακμή της νιότης του και αμέσως ανασταίνεται, όπως ο Άδωνης στους αρχαίους Έλληνες. Έντυναν ένα παιδί με κίτρινα λουλούδια, έτσι ώστε ούτε το πρόσωπο του δε φαινόταν. Σε κάθε σπίτι που πήγαιναν, όταν άρχιζαν τα άλλα παιδιά να τραγουδούν, ξάπλωνε και υποκρινόταν το νεκρό, όταν όμως έλεγαν το «Λάζαρε δεύρο έξω» σηκωνόταν.

Το ίδιο έθιμο συναντάμε και στην Κω. Το παιδί που αναπαριστούσε το Λάζαρο, τυλιγμένο σε ένα σεντόνι, ήταν και αυτό στολισμένο με κίτρινα λουλούδια. Αμοιβή της παρέας για την αναπαράσταση τα αυγά για το δάσκαλο. Τα πιο μεγάλα παιδιά, οι «πρωτόσχολοι», έπαιρναν την εικόνα του Λάζαρου, την έβαζαν πάνω σε μια ειδική κατασκευή που στόλιζαν με δεντρολίβανο -ήταν, λέει, η Βηθανία, η πατρίδα του- και γύριζαν στις στάνες. Οι βοσκοί τους φίλευαν αυγά, τυριά και μυζήθρες για τις λαμπρόπιτες.

Λαζαράκια: Το πασχαλινό έθιμο που οι μαμάδες κρατούν ζωντανό ακόμη

Λαζαράκια

Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, τους «λαζάρηδες», τα «λαζαρούδια» ή και «λαζαράκια».

Τα λαζαράκια είναι μικρά, αφράτα, ημίγλυκα ψωμάκια και έχουν το σχήμα σπαργανωμένου ανθρώπου, όπως παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες, και συμβολίζουν την ανάστασή του. Είναι νηστίσιμα, δηλαδή δεν περιέχουν γαλακτοκομικά προϊόντα ή αυγά. Για τον λόγο αυτό, σε αντίθεση με τα τσουρέκια, αλείφονται με ελαιόλαδο για να γίνουν πιο γυαλιστερά.

«Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις» έλεγαν παλιότερα, μια και ο αναστημένος φίλος του Χριστού πίστευαν πως είχε παραγγείλει: «Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει…».

Λαζαράκια – Δύο συνταγές για να διαλέξετε

Υπάρχουν πολλές συνταγές για λαζαράκια με μικρές διαφοροποιήσεις μεταξύ τους. Ιδού δύο από αυτές.

Για τα παιδιά εξίσου ενδιαφέρον είναι και το πλάσιμο ώστε να δώσετε στα ψωμάκια το σχήμα που πρέπει.

Συνταγή #1 – Λαζαράκια με σταφίδες

Υλικά:

• 1 κιλό αλεύρι
• 1 φλιτζάνι του τσαγιού σταφίδες
• 4 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
• 1 φλιτζάνι χλιαρό νερό
• ½ φλιτζάνι του τσαγιού καλαμποκέλαιο
• 1 κουταλάκι του γλυκού γλυκάνισος
• 1 φακελάκι μαγιά
• γαρύφαλλα ολόκληρα για τη διακόσμηση

Εκτέλεση:

Διαλύστε τη μαγιά στο φλιτζάνι με το νερό και αφού αφρίσει, προσθέστε το καλαμποκέλαιο. Στη συνέχεια προσθέστε επίσης, τη ζάχαρη, τις σταφίδες, το γλυκάνισο και το άλλο ποτήρι με το νερό.

Ρίξτε σταδιακά το αλεύρι και ζυμώστε με τα χέρια. Ζυμώστε μέχρι να μην κολλάει πια η ζύμη στα χέρια σας και το μείγμα να έχει ομογενοποιηθεί καλά. Χωρίστε το ζυμάρι σε κομμάτια, πλάστε σε ανθρωπάκια και προσθέστε τα γαρύφαλλα στη θέση των ματιών τους.

Απλώστε σε ένα ταψί, αντικολλητικό χαρτί και τοποθετήστε τα λαζαράκια στη σειρά. Σκεπάστε τα με μία πετσέτα και αφήστε τα να φουσκώσουν. Μόλις διπλασιαστούν σε μέγεθος, ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 40-45 λεπτά.

Συτναγή #2 – Λαζαράκια με κανέλα

Υλικά:

• 1 κιλό αλεύρι
• 40 γραμμάρια νωπή μαγιά
• 1/5 ποτήρι ζάχαρη
• Λίγο αλάτι
• 1/3 ποτήρι ελαιόλαδο
• 3 κουταλιές του γλυκού κανέλα
• 1 ποτήρι χλιαρό νερό
• γαρύφαλλα για τη διακόσμηση

Εκτέλεση:

Σε ένα μεγάλο μπολ ρίξτε το νερό και διαλύστε μέσα σε αυτό τη μαγιά. Στη συνέχεια προσθέστε το ελαιόλαδο, τη ζάχαρη, την κανέλα, το αλάτι και ανακατέψτε. Προσθέστε το αλεύρι σταδιακά και ζυμώστε μέχρι να μην κολλάει η ζύμη στα χέρια και να έχετε ένα ομοιογενές μείγμα.

Πλάστε τα λαζαράκια και βάλτε τα γαρύφαλλα για μάτια. Απλώστε σε ένα ταψί, αντικολλητικό χαρτί και τοποθετήστε τα λαζαράκια στη σειρά. Σκεπάστε τα με μία πετσέτα και αφήστε τα να φουσκώσουν. Μόλις διπλασιαστούν σε μέγεθος, ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 40-45 λεπτά.

^{Με πληροφορίες από ekklisiaonline.gr}