«Η δική μου ιστορία... να γεννούσα φυσιολογικά, τουλάχιστον έτσι σχεδίαζα!»

Όταν έκλεισα τις μέρες στις οποίες έπρεπε να είχα γεννήσει, η γιατρός μου είπε ότι θα μου κάνει τεχνητούς πόνους και θα μου σπάσει τα νερά γιατί δεν μπορούσε να το διακινδυνέψει.

Εγώ σαν πρωτάρα μετά τις λίγες αντιδράσεις μου, υπέκυψα. (Σε αυτό το σημείο θα σας συμβούλευα να πάρετε κι άλλες γνώμες σε αντίστοιχη περίπτωση και εάν καταλάβετε ότι η τακτική του γιατρού σας είναι λάθος, να επιμείνετε στα δικά σας θέλω και να μην διστάσετε να αλλάξετε γιατρό αν αρνηθεί, γιατί πολλές φορές οι γιατροί κανονίζουν το πρόγραμμά τους).

Εγώ υπέκυψα λοιπόν και η γιατρός μου, μου έδωσε το χαπάκι για τους πόνους, μου έσπασε τα νερά με το χέρι της και το μωρό κατέβαινε με τον ομφάλιο λώρο πάνω από το κεφάλι του, οπότε και κατέληξα σε καισαρική τομή, μετά από μία ώρα αναμονής μήπως αλλάξει θέση το μωρό. Εγώ το μόνο που άκουγα ήταν οι χτύποι της καρδιά του μωρού μου που γίνονταν πιο αργοί.

Μετά από αυτή μου την ταλαιπωρία έμαθα ότι ένα μωρό τρομοκρατείται από την διαδικασία των τεχνητών πόνων γι' αυτό πιστεύω πως τα πράγματα πήγαν στραβά. Θέλω να πω σε όλες εσάς τις μαμάδες, που διαβάζετε την ιστορία μου, να αγαπάτε τα μωρά σας και να μην αφήνετε την επιλόχειο κατάθλιψη να σας καταβάλλει. Εμένα πολλές φορές με έπιαναν τα κλάματα όταν σκεφτόμουν όλη αυτή την ταλαιπωρία που πέρασα, θα μπορούσα να είχα πάθει κι εγώ κατάθλιψη όπως κι άλλες γυναίκες εκεί έξω, αλλά αποφάσισα να σταματήσω να κλαίω, γιατί αυτό που είχε τελικά μεγαλύτερη σημασία ήταν το μωρό μου και η υγεία του.

Θα κλείσω με μια ακόμα συμβουλή στις μέλλουσες μαμάδες. Κρατήστε τα μωρά σας στο δωμάτιό σας στο μαιευτήριο καθώς βοηθάει στη λοχεία σας αλλά κυρίως τα μωρά σας θα νιώθουν πιο ήρεμα και ασφαλή κοντά στον άνθρωπο που τα κουβαλούσε για εννέα μήνες μέσα του. Και μην ξεχνάτε πως οι μαμάδες που αγαπάνε τα παιδιά τους είναι οι καλύτερες μαμάδες στον κόσμο γιατί προσπαθούν πάντοτε για το καλό τους!