«Καμία μαμά δεν είναι τέλεια, καμία γυναίκα δεν γεννιέται μαμά. Στην πορεία μαθαίνει!»
Κάθε γυναίκα από την ημέρα που θα έρθει στον κόσμο, ονειρεύεται να γίνει μανούλα . Είναι η φύση μας. Το να γίνεις μητέρα για κάποιες γυναίκες είναι εύκολο και για κάποιες δύσκολο. Το να γίνεις όμως, «ΚΑΛΗ» μητέρα είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο.
Θα μου πείτε «Ποιος καθορίζει το αν μια μαμά είναι καλή ή κακή;». Η απάντηση όμως είναι απλή. Τα παιδιά μας. Ακούω μαμάδες που λένε «Ααααα.. Εγώ είμαι καλή μαμά γιατί κάνω αυτό, γιατί κάνω εκείνο κλπ», μα αν ρωτήσεις τα παιδιά τους θα σου πουν ότι ίσως ήθελαν κάτι άλλο από τη μαμά τους και όχι όλα αυτά που θεωρούμε οι περισσότερες μαμάδες δεδομένα.
Εγώ λοιπόν δεν ξέρω αν ήμουν κι αν είμαι καλή μητέρα και δεν ξέρω κι αν θα το μάθω ποτέ, γιατί κάποιες φορές τα παιδιά μας, για να μη μας πληγώσουν δε μας λένε τι νιώθουν πραγματικά ! Τώρα, μετά από 30 χρόνια και κάνοντας τον απολογισμό μου, νιώθω ότι δεν υπήρξα καλή μητέρα και πιστεύω πως θα μπορούσα να είμαι καλύτερη . Ίσως γιατί χώρισα νωρίς; Ίσως γιατί παντρεύτηκα όταν ήμουν 16 ετών.
Όμως δε θέλω να ψάχνω για δικαιολογίες . Θα ζητήσω όμως μια μεγάλη ΣΥΓΓΝΩΜΗ! «Συγγνώμη, που δεν ήμουν δίπλα σου όταν με χρειαζόσουν, το μυαλό μου όμως ήταν εκεί και θα είναι! Συγγνώμη που σου έβαζα τις φωνές προσπαθώντας να ξεπεράσω τα προβλήματά μου, συγγνώμη που σε πίεζα κάποιες φορές να κάνεις πράγματα που δεν ήθελες και σε στενοχωρούσα άθελά μου, συγγνώμη που προσπαθούσα να σου περάσω την άποψή μου για πράγματα ξεχνώντας ότι έχεις δική σου... από την υπερβολική αγάπη που σου έχω τα έκανα όλα. ΣΥΓΓΝΩΜΗ για όλα τα λάθη που έχω κάνει!».
Τώρα μετά από τόσα χρόνια θα κρατήσω τις όμορφες αναμνήσεις στην καρδιά μου για πάντα και θα σβήσω τις άσχημες. «Σε ευχαριστώ που ΥΠΑΡΧΕΙΣ, είσαι ό,τι καλύτερο έχω κάνει μέχρι τώρα στην ζωή μου και θα είμαι δίπλα σου σε ό,τι χρειαστείς . Σε ευχαριστώ για την πρώτη φορά που σε κράτησα αγκαλιά μου και με κοίταξες στα μάτια και μου χαμογέλασες. Σε ευχαριστώ για τον τρόπο που γέμιζες την καρδιά και την ψυχή μου με κάθε σου βλέμμα. Σε ευχαριστώ που φώτιζες την καρδιά μου κάθε φορά που ξεκαρδιζόσουν στα γέλια. Σε ευχαριστώ για το πόσο περήφανη ένιωθα σε κάθε σου επιτυχία. Σε ευχαριστώ που ξάπλωνα δίπλα σου τα βράδια και σε έβλεπα να κοιμάσαι. Σε ευχαριστώ για τα δάκρυα χαράς που έφερες στα μάτια μου στον γάμο σου και με την γέννηση της μονάκριβης εγγονής μου. Σε ευχαριστώ που ήσουν εκεί τις δυσκολότερες στιγμές !».
Έχω πολλά ακόμη να πω που δεν χωράνε πουθενά. Είναι ευγνώμων που έγινα μάνα και είναι ευγνώμων που έγινα γιαγιά. Τέλος θέλω να κλείσω με κάτι που ανέφερα στην αρχή. Καμία μαμά δεν είναι τέλεια, καμία γυναίκα δεν γεννιέται μαμά. Στην πορεία μαθαίνει. Και εγώ έτσι έμαθα, στην πορεία. Μανούλες πάντα να κοιτάτε τα μωρά σας στα μάτια. Πάντα να ακούτε τι έχουν να σας πουν. Πάντα να είστε δίπλα τους.
