«Θηλασμός δεν είναι μόνο οι όμορφες εικόνες που βλέπουμε στα βιβλία και τις ταινίες»
Έφτασε η πολυπόθητη μέρα που γέννησα τον μονάκριβό μου. Δευτέρα, 08.05, με καισαρική. Μια μεγάλη πίεση στην κοιλιά, ένα κλάμα σαν νιαούρισμα γάτας, εγώ να κλαίω με αναφιλητά από τη συγκίνηση, κι ένα μικρό πλάσμα να σηκώνεται στον αέρα, ζαρωμένο, μέσα στα αίματα και καλυμμένο με ένα άσπρο σμήγμα.
Κι όμως, τι ομορφιά, Θεέ μου! Και στη συνέχεια ήρθε η μικρούλα μου! Μια μικρούλα, τοσοδούλα, τόσο εύθραυστη, με κάτι τεράστια μάτια που όταν με κοιτούσαν έλιωνα! Τους έδινα την αγάπη μου, τη φροντίδα μου, όλη μου τη προσοχή και... το γάλα μου! Χάρη στα παιδιά μου ένιωσα ένα από τα πιο δυνατά συναισθήματα του κόσμου και απόλαυσα τον θηλασμό στον μέγιστο βαθμό!
Έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από την ημέρα που σταμάτησα να θηλάζω τη μικρούλα μου και μου λείπει τόσο πολύ που καμιά φορά, όταν κοιμάται στην αγκαλιά μου, κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι ότι την έχω ακόμα στο στήθος μου.
Κοιτάζω τα παιδιά μου και συγκινούμαι, γνωρίζοντας ότι με το δικό μου γάλα μεγάλωσαν και στάθηκαν στα ποδαράκια τους, ότι από δύο μικροσκοπικά πλασματάκια έγιναν ανθρωπάκια! Ο θηλασμός δεν είναι μόνο αυτές οι όμορφες εικόνες που βλέπουμε στα βιβλία και στις ταινίες, με μωράκια που πίνουν γαλήνια το γάλα τους από το στήθος της μαμάς, που χαμογελάει τρισευτυχισμένη.
Ο θηλασμός είναι κάτι πολύ πιο μεγάλο, πολύ πιο πολύπλοκο, πολύ πιο δύσκολο αλλά και πολύ πιο όμορφο από αυτά που έχετε διαβάσει, έχετε ακούσει και έχετε δει. Αξίζει κάθε μανούλα να τον προσφέρει, όχι μόνο για το παιδί της αλλά και για εκείνη την ίδια!
