«Ποτέ μην απελπίζεστε, ποτέ μην θεωρείτε κάτι δεδομένο και πάντα να ζητάτε μια δεύτερη γνώμη!»

Αφού μάθαμε τα ευχάριστα νέα, μέσα από ένα τεστ εγκυμοσύνης, πήγαμε στον γιατρό για να μας το επιβεβαιώσει και πράγματι ήμουν 5 εβδομάδων. Όλα καλά αλλά ενδομήτριο.

Μου ζήτησε να ξαναπάω μετά από τρεις εβδομάδες για να ακούσουμε την καρδούλα του. Οκτώ εβδομάδων λοιπόν, φτάνουμε με τον άντρα μου και την «μεγάλη» μου κόρη στον γιατρό για να δούμε και να ακούσουμε το έμβρυο μας.

Ξαπλώνω για τον υπέρηχο και βλέπουμε μόνο έναν σάκο σαν παραλληλόγραμμο και ούτε ίχνος καρδιάς. Ο γιατρός μου λέει ότι θα δώσουμε μια εβδομάδα περιθώριο μήπως υπάρχει αργή ανάπτυξη του εμβρύου ενώ άρχισε ήδη να με προετοιμάζει ότι η κύηση μου ίσως να είναι παλίνδρομη.

Ήταν Παρασκευή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως βγήκα από το ιατρείο κρατώντας την κόρη μου. Μου είπε να κάνω χοριακή εξέταση ανά 48ωρο με πιο απλά λόγια, Δευτέρα και Τετάρτη. Την Τετάρτη μου ζήτησε να του τηλεφωνήσω μόλις θα είχα τα αποτελέσματα. Έτσι και έγινε. Έκανα και τις δύο χοριακές μου και περίμενα τα αποτελέσματα.

Θυμάμαι πώς είχα τηλεφωνήσει πάνω από τέσσερις φορές στο μικροβιολογικό για να μου πουν τα αποτελέσματα. Η κοπέλα από εκεί, μου εξήγησε πώς μόλις έβγαιναν τα αποτελέσματα θα με ενημέρωνε. Μου τηλεφώνησε γύρω στις 7 και μου είπε πώς υπήρχε μια πολύ μικρή αύξηση όχι όμως ο διπλασιασμός που θέλαμε στην τιμή της εξέτασης.

Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Συντετριμμένη τηλεφώνησα στον γιατρό μου και του είπα τις τιμές. Στεναχωρημένος και ο ίδιος προσπαθεί να με παρηγορήσει λέγοντάς μου ότι το ήξερε από το σχήμα του σάκου μου και απλά ήθελε να το επιβεβαιώσουμε με την εξέταση.

Μου πρότεινε ότι ήταν καλύτερο να έκανα την απόξεση όσο πιο γρήγορα γινόταν για να καθαρίσω καλύτερα και μην μείνουν υπολείμματα. Έτσι λοιπόν κανονίσαμε για την Παρασκευή, δυο μέρες μέρες μετά, την απόξεση στο Διαβαλκανικό. Οκτώ το πρωί ήμουν εκεί μαζί με τον σύζυγό μου και τη μητέρα μου. Κατεβήκαμε στα χειρουργεία, άλλαξα ρούχα, μου έκαναν καρδιογράφημα και προτού μπω στο χειρουργείο ζήτησα από τον γιατρό μου έναν τελευταίο υπέρηχο για να βεβαιωθούμε ακόμα μια φορά ότι δεν υπάρχει κανένα έμβρυο.

Ξάπλωσα και περίμενα να κάνουμε τον υπέρηχο. Παρατήρησα τον γιατρό να είναι κολλημένος στην οθόνη και ξαφνικά να αρχίζει να ουρλιάζει στην μαία ότι δεν θα γίνει χειρουργείο, να σταματήσει ό,τι κάνει γιατί πολύ απλά...έχουμε έμβρυο με καρδιακή λειτουργία. Την ίδια στιγμή γύρισε την οθόνη και μου έδειξε ένα ένα σχηματισμένο έμβρυο ακούγοντας παράλληλα και τους χτύπους της καρδούλας του.

Μούδιασα από τη χαρά μου και άρχισα να κλαίω με λυγμούς γι'αυτό που μου συνέβαινε. Έτρεξα έξω στον άντρα μου και με δυσκολία εξαιτίας της συγκίνησης του είπα τα νέα. Δέκα λεπτά πριν ετοιμαζόμουν να αφαιρέσω ότι είχε αρχίσει να δημιουργείται μέσα μου και τώρα είχα ένα έμβρυο.

Θ Α Υ Μ Α! Μόνο αυτή η λέξη ερχόταν στο μυαλό όλων μας! Η ιστορία μου όμως δεν τελειώνει εδώ. Καθώς ήμουν στην 33η προς 34η εβδομάδα της εγκυμοσύνης μου, ο γιατρός μου διέγνωσε ότι είχα ολιγάμνιο (μειωμένο αμνιακό υγρό μέσα στον σάκο μου. Κατευθείαν έφυγα από το ιατρείο του γυναικολόγου μου και πήγα στην εμβρυομητρική του Ιπποκράτειου για 10 ημέρες νοσηλείας με αντιβιώσεις και καθημερινές αιματολογικές εξετάσεις.

Στις 29 Δεκεμβρίου βγήκα, όμως ο γιατρός με προειδοποίησε ότι είναι πολύ επικίνδυνη κατάσταση και να προσέχω συνεχώς να ακούω το μωρό γιατί μπορεί να το χάσω αιφνίδια. Στις 5 Γενάρη γέννησα εσπευσμένα γιατί είχα χάσει σχεδόν όλο το αμνιακό υγρό...

Η μπεμπούλα μου μετά τη γέννησή της, εμφάνισε άπνοια και την πήραν επειγόντως με θερμοκοιτίδα στην εντατική νεογνών. Υπέθεσαν ότι ήταν λόγω ολιγάμνιου και έπρεπε να πάρει αντιβίωση. Το γάλα μου κατέβηκε στις 2 ημέρες και ξεκίνησα με το επαγγελματικό θήλαστρο του νοσοκομείου να αποφορτίζω το στήθος μου...

Βγαίνοντας στις 5 ημέρες από το νοσοκομείο άφησα τον μικρό μου θησαυρό πίσω και ξεκίνησα έναν αγώνα άντλησης ανά 2 ώρες ώστε να φροντίζω να διατηρώ το γάλα μου. Μετά από 10 ημέρες παραμονής στην εντατική καταφέραμε να πάρουμε την μικρή μας στο σπίτι.

Περάσαμε πολύ δύσκολες στιγμές αλλά ευτυχώς με την βοήθεια του Θεού όλα πήγαν καλά! Ποτέ μην απελπίζεστε! Ποτέ μην θεωρείτε κάτι δεδομένο! Πάντα να ζητάτε μια δεύτερη γνώμη! Και ΝΑΙ... Θ ΑΥ Μ Α Τ Α γίνονται και στις μέρες μας! (Συγνώμη αν σας κούρασα!!)

Φιλικά μια μανούλα