«Φοβήθηκα τόσο πολύ... Το μόνο που ήθελα ήταν να δω το παιδί μου!»
Κάθε μέρα το πρωί, πάω το παιδί μου στο σχολείο και όταν σχολάσει πηγαίνω και το παίρνω. Μέχρι το μεσημεράκι, κάνω τις δουλείες μου, είτε στο σπίτι, είτε έξω, ξέρετε λογαριασμούς και τέτοια.
Μία μέρα όμως, έπρεπε να πάω να πληρώσω τους λογαριασμούς με την αδερφή μου και μιας και έχει μηχανάκι, είπαμε να μην πάρουμε το λεωφορείο. Αφού ξεμπερδέψαμε με τις δουλειές μας, της είπα να με γυρίσει σπίτι γιατί σε λίγο θα έπρεπε να πάω να πάρω τη μικρή μου από το σχολείο.
Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Στο γυρισμό για το σπίτι τρακάραμε. Αγχώθηκα πάρα πολύ γιατί αν και πονούσα, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το παιδί μου που θα με περίμενε. Ήρθε το ασθενοφόρο μας πήρε, πήγαμε στο νοσοκομείο και εκεί μου είπαν ότι έπρεπε να εγχειριστεί το πόδι μου.
Φοβήθηκα τόσο πολύ... Το μόνο που ήθελα ήταν να δω το παιδί μου! Από το νοσοκομείο μου είπαν ότι έπρεπε να ενημερώσω κάποιον και έτσι πήρα τον σύζυγο μου. Ταυτόχρονα κάλεσα και την άλλη μου αδερφή και της είπα να πάρει την κόρη μου από το σχολείο.
Έπρεπε να κάτσω στο νοσοκομείο, δεν άντεξα όμως! Την επόμενη μέρα έφυγα και πήγα σπίτι στο παιδάκι μου. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο χάρηκε που με είδε! Είναι πολύ δύσκολο τελικά όταν έχεις μικρό παιδί να σου τυχαίνουν διάφορα είτε σοβαρά, είτε όχι απρόοπτα.
