«Ήρθες και έφερες την άνοιξη στην καρδιά μου!»

Στον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης μου, πέθανε εντελώς ξαφνικά ο μπαμπάς μου. Δεν ήταν άρρωστος, δεν είχε τίποτα, απλά πέθανε στα 55 χρόνια. Τον υπεραγαπούσα και η λύπη μου ήταν μεγάλη. Μέσα σε 5 λεπτά είχε χαθεί...

Έκλαιγα όλη την ώρα και σαν να μην έφτανε αυτό, 40 ημέρες αργότερα έχασα και τη γιαγιά μου που με είχε μεγαλώσει και την είχα σα δεύτερη μητέρα μου.

Με αυτά και με αυτά, άρχισα να αιμορραγώ και χριεάστικε να μείνω 4 μήνες σε ακινησία. Στον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης μου, ο πλακούντας γέρασε πρόωρα και άρχισαν οι συσπάσεις! Μπήκα άρον άρον στο νοσοκομείο, επειδή όμως το παιδί ερχόταν ανάποδα δε μπορούσα να γεννήσω! Έτσι πέρασα άλλες 15 μέρες στο κρεβάτι του νοσοκομείο με ορό.

Ευτυχώ όμως, τέλος καλό όλα καλά! Γέννησα στις 12 Μαΐου, ανήμερα της ημέρας της Μητέρας! Τυχαίο; Τα νερά έσπασαν στις 07:30 και στις 12:40 άκουσα το πρώτο της κλάμα! Την πήρα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου και από τότε μου χάρισε πολλά χαμόγελα!

Έφερες την άνοιξη στην καρδιά μου! Σε αγαπώ!